Andrew Garfield: «Είμαι ευλογημένος»

Έχω μια διπλά ηλίθια ερώτηση. Μπορείς να κάνεις ακόμη σπαγγάτο; (Σ.σ. Ήταν πρωταθλητής γυμναστικής στη Μεγάλη Βρετανία, μέχρι που σταμάτησε λόγω τραυματισμού). Επίσης, όταν βλέπεις κάποιο χοντρό σαν κι εμένα, φοβάσαι μήπως καθίσει πάνω σου; (Σ.σ. Έχει δηλώσει ότι η πιο τραυματική εμπειρία της ζωής του ήταν όταν κάθισε πάνω του ένας χοντρός, ενώ έκανε σπαγγάτο).

Ναι, φοβάμαι. Με κάνεις να νιώθω... νευρικότητα. (γέλια) Ήταν πάντως τραυματική εμπειρία για μένα. Δεν θυμάμαι το όνομά του, ήταν ένας καθηγητής της γυμναστικής στο σχολείο. Κάθε φορά που κάναμε σπαγγάτο –και μετά πέφταμε μπροστά και ακουμπούσαμε το στήθος στο πάτωμα– ερχόταν και καθόταν πάνω μας. Ήταν απάνθρωπο!

Σου είναι πιο εύκολο να παίζεις το Spider-Man για δεύτερη φορά;
Τον καταλαβαίνω πιο βαθιά. Αισθάνομαι ευγνώμων που μου δόθηκε η ευκαιρία να τον εξερευνήσω. Πλέον δεν είναι απλά ένα σύμβολο για μένα, αλλά κάποιος από σάρκα και οστά. Θυμάμαι που ήμουν μικρός και φανταζόμουν ότι θα έρθει ο Spider-Man και θα με σώσει από τους νταήδες.

Ένας Spider-Man που, μεταξύ άλλων, έχει πλέον ανακηρυχθεί και πρεσβευτής της Ώρας της Γης.
Θεωρώ ότι ο Spider-Man πρέπει να βοηθάει όπου μπορεί. Οπότε είναι φανταστικό που βοηθάει αυτή την κινητοποίηση. Γιατί όλα έχουν σχέση με την προστασία του σπιτιού μας, της Γης, που είναι το σπίτι όλων μας. Γιατί η Γη δεν μας ανήκει. Εμείς ανήκουμε στη Γη. Αυτή είναι η αλήθεια που έχουμε ξεχάσει.

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έφαγες όταν γνώριζες ότι την επόμενη μέρα δεν θα χρειαστεί να φορέσεις ξανά τη στολή, για την οποία έχεις δηλώσει ότι «βασικά είναι σαν να είσαι γυμνός»;
Για έξι μήνες έτρωγα μόνο κοτόπουλο και μπρόκολο. Κάτι πολύ καταθλιπτικό. Πήγα λοιπόν στο Bubby’s στην Tribeca και έφαγα barbecue παϊδάκια και barbecue κοτόπουλο με τηγανητές πατάτες, milkshake και κέικ σοκολάτας.

Έχεις δηλώσει, για την πρώτη φορά που είδες την Emma Stone, ότι ήταν σαν να βουτάς σε έναν ορμητικό καταρράκτη, χωρίς να έχεις καμία διάθεση να κρατηθείς από κάπου. Ότι δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα πέρα από το να προσπαθείς να τρέξεις να την προλάβεις και να μην την αφήσεις να φύγει μακριά. Φοβερή περιγραφή για μια γυναίκα. Αισθάνεσαι ακόμη έτσι;
Ναι, έτσι είναι. Η Emma είναι φοβερά συναρπαστική ως ηθοποιός. Είναι τόσο ταλαντούχα. Θα ήθελα να δουλεύω μαζί της για πάντα. Θα ήθελα να παίξω μια μεγάλη γκάμα ρόλων μαζί της, οι οποίοι να έχουν και διαφορετική δυναμική. Να είμαστε, π.χ., αδελφός και αδελφή ή ακόμη και γκέι καλύτεροι φίλοι. Επίσης, θα ήθελα να κάνω μια κωμωδία μαζί της. Είναι τόσο αστεία.

Πώς είναι να δουλεύεις με τον Martin Scorsese;
Δεν ξέρω ακόμη, γιατί μέχρι τώρα έχω απλά περάσει από την οντισιόν και έχουμε βγει για φαγητό για να μιλήσουμε για το project. Αλλά λατρεύω τις ταινίες του. Οπότε θεωρώ, χωρίς να θέλω να τον πιέσω, ότι θα είναι απίστευτη. Έχω υψηλές προσδοκίες.



Πώς σε κοιτάζουν αυτό τον καιρό οι παρκαδόροι στο Λος Άντζελες; (Σ.σ. Έχει αναφέρει σε συνέντευξη αυτό που του είχε πει ο Mike Nichols για το Λος Άντζελες: «Γιατί να θέλεις να μένεις σε μια πόλη όπου μπορείς να καταλάβεις πώς πάει η “μετοχή” σου από το πώς σε κοιτάζουν σε καθημερινή βάση οι παρκαδόροι;»).
Δεν τους κοιτάζω στα μάτια. Δεν θέλω να ξέρω πώς τα πάω. Γενικά το Λος Άντζελες μου αρέσει, αλλά μένω μακριά από τη βιομηχανία. Θεωρώ ότι δεν είναι υγιές για έναν καλλιτέχνη να ασχολείται με τα νούμερα, τα στατιστικά ή το πόσο «κουλ» είναι στη σχετική κλίμακα. Η αξία είναι στη διαδρομή που κάνεις για να γίνει η δουλειά, όχι στον προορισμό. Οπότε προσπαθώ να παραμείνω προσηλωμένος στο στόχο μου.

Πώς το καταφέρνεις αυτό; Ειδικά τις τελευταίες εβδομάδες που ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο για τις επίσημες πρεμιέρες και τις συνεντεύξεις Τύπου;
Προσπαθώ να βρω έναν τρόπο να παραμείνω συνδεδεμένος με τον εαυτό μου, ώστε να σας δώσω κάτι καλό να γράψετε. Γι’ αυτό και σκιτσάρω αυτή τη στιγμή που μιλάμε, προκειμένου να απασχολώ το μυαλό μου με κάτι ασήμαντο και να μπορώ να συγκεντρωθώ.



Πώς είναι να σε αποκαλούν εν δυνάμει έναν από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της γενιάς σου;
Eίναι πολύ γλυκό. Αλλά προσπαθώ να σκύβω το κεφάλι και να αφήνω όλα αυτά να περνάνε από πάνω μου και να μη με αγγίζουν. Αυτή ήταν, άλλωστε, και η αρχική λογική πίσω από τις υποκλίσεις που κάνουν οι ηθοποιοί στο τέλος των θεατρικών, ώστε να αφήνουν τα χειροκροτήματα να φεύγουν από πίσω.

Και ενίοτε, αν μου επιτρέπεις να προσθέσω κάτι, και τα σάπια φρούτα.
Ναι, ενίοτε και τις σάπιες ντομάτες. Γενικά είμαι πολύ ευλογημένος.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.