Τι θα έκανες αν αύριο καταστρεφόταν η γη;

Ένας κυκλοθυμικός χαρακτήρας, που αντιμετωπίζει την πραγματικότητα ωμά και δεν φοβάται να πει τα πράγματα με το όνομα τους εντυπωσιάζει στη σκηνή του θεάτρου ΠΚ. Ο Μάικ είναι ένας ηθοποιός που κατάφερε να ξεπεράσει τον αλκοολισμό του και έχει μάθει να μην μασάει τα λόγια του. Είναι παρορμητικός, συνεχώς πειράζει τους γύρω του και καταντάει σε κάποια σημεία γραφικός.



Ο Μάικ, μαζί με επτά φίλους του, περνούν μια πολύ ιδιαίτερη νύχτα που τους αλλάζει τη ζωή. Την ώρα που ο κομήτης Μίλερ περνάει σε κοντινή απόσταση από τη γη, το δείπνο των φίλων παίρνει απροσδόκητες διαστάσεις. Όλοι καλούνται να αναθεωρήσουν τον τρόπο που φέρονται στους γύρω τους αλλά κυρίως τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους. Η παράσταση «Συνοχή», που παρουσιάζεται στο Θέατρο ΠΚ, βασίζεται στην ταινία επιστημονικής φαντασίας “Coherence” του James Ward Byrkit και φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή του Αλέξανδρου Δράκου και της Χριστίνας Απαννά.

Το έργο εξερευνά τον επιφανειακό χαρακτήρα που χρησιμοποιούμε στις καθημερινές μας συναντήσεις και το τι συμβαίνει όταν η περσόνα αυτή έρχεται αντιμέτωπη με τον πραγματικό μας εαυτό. Θα καταφέρουν οι ήρωες να αποδεχτούν όλες τις πλευρές του εαυτού τους ως αναπόσπαστο κομμάτι τους ή θα τον αντιμετωπίσουν εχθρικά, επειδή φοβούνται τη σκοτεινή τους πλευρά; Κι αν η σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας είμαστε εμείς οι ίδιοι;



Ο Ηλίας Παρασκευόπουλος, που υποδύεται τον Μάικ, δέχθηκε να μας μιλήσει για την εμπειρία αυτής της παράστασης αλλά και τον τρόπο που ο ίδιος θα αντιμετώπιζε μια τέτοια ιδιαίτερη νύχτα. Συζητώντας μαζί του, γρήγορα αναρωτήθηκα τι θα έκανε ο ίδιος αν μάθαινε ότι ένας κομήτης θα κατέστρεφε αύριο τη γη. «Το πιστεύεις ότι είναι κάτι που δεν το έχω σκεφτεί;», απαντάει γελώντας και συνεχίζει: «Νομίζω θα ήθελα να περάσω όσο περισσότερο χρόνο με τους αγαπημένους μου, να προλάβω να πω όσα δεν έχω πει, και θα ήθελα και να κάνω πράγματα που δεν κάνω τώρα γιατί φοβάμαι τις συνέπειες».



Ο Μάικ άραγε έχει τις ίδιες ανάγκες με τον Ηλία; «Αν και στην αρχή του έργου φαίνεται να μην παίρνει στα σοβαρά αυτή την απειλή, στη συνέχεια γίνεται ο πιο συνειδητοποιημένος από όλους τους χαρακτήρες. Αποφασίζει να μείνει σε οποία πραγματικότητα τύχει να τον βρει. Γιατί αντιλαμβάνεται ότι όπως και να έρθουν τα πράγματα, πάντα θα έχει μόνο τον εαυτό του».



Στο σημείο αυτό η μεταφορά της συζήτησης με τον Ηλία, για το αν τελικά κατάφεραν όλοι οι ήρωες να αποδεχθούν στο τέλος τον εαυτό τους, έπρεπε να σταματήσει υπό τον φόβο ότι θα προδωθεί το τέλος του έργου. Το μόνο σίγουρο βέβαια είναι πως σε κανέναν δεν αρέσει η σκοτεινή πλευρά του εαυτού του. Ο ίδιος ο Ηλίας παραδέχεται ότι κάποιες φορές έχει συμβιβαστεί με την πιο ιδιαίτερη πλευρά του εαυτού του, ορισμένες άλλες όμως τρομάζει και είναι σαν να βλέπει έναν άλλο άνθρωπο. Κλείνοντας την κουβέντα δεν αντέχω να μην τον ρωτήσω αν τελικά μια νύχτα μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας. «Ναι σίγουρα», μου απαντά. «Για πάντα! Όσο διαρκεί ένα ‘για πάντα’».
 
Info
Διασκευή κειμένου: Χριστίνα Αππανά
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Δράκος – Χριστίνα Αππανά
Ερμηνεύουν: Ηλίας Παρασκευόπουλος, Χριστίνα Αππανά, Ανδρέας Αριστοτέλους, Έυη Καρρά, Δημήτρης Μηλιώτης, Ζωή Κατσαμάνη, Μιχάλης Φραγκιαδάκης, Κατερίνα Πρωτονοταρίου
Σκηνικά–κοστούμια: Δανάη Λύτρα
Σχεδιασμός φώτων: Λάμπρος Παπούλιας
Μουσική: Ασημάκης Ρέππας
Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου
Γραφιστικά: Αλέξανδρος Δράκος