Ένα μυθιστόρημα σε 100 ξυλογραφίες!

Εκ πρώτης όψεως ταυτίζεται με την απλότητα μιας ιδιαίτερης έκδοσης, προσεγμένης ως εκδοτικό δημιούργημα των εκδόσεων Άγρα. Με ένα χαρακτηριστικό περίβλημα ικανό να συγκρατήσει «το βάρος» του έργου.  

Στα ενδότερα… Το βιβλίο – με πρόλογο του Στέφαν Τσβάιχ- ισορροπεί μεταξύ του Graphic novel και του κλασικού μυθιστορήματος. Μιας ιστορίας που αποτελείται από 100 ξυλογραφίες, λεπτοδουλεμένες και έτοιμες να βυθίσουν τον αναγνώστη σε ένα διαφορετικό κόσμο.      

Το θέμα του αφορά την ανθρώπινη εμπειρία στη σύγχρονη μεγαλούπολη του Βερολίνου και μέσω του ιδιαίτερου τρόπου εικονογράφησης σύμφωνα με το οπισθόφυλλο «οι ξυλογραφίες, αξιοσημείωτης δύναμης και ομορφιάς, αποδίδουν το τεταμένο κλίμα στην ταραγμένη Βαϊμάρη και έχουν πρόγονό τους τα κοινωνιολογικά κείμενα της "Μητροπολιτικής αίσθησης" του Γκέοργκ Ζίμμελ, συνδιαλέγονται με την κινηματογραφική "Μητρόπολη" του Φριτς Λανγκ, τα πρώιμα εξπρεσιονιστικά θεατρικά του Μπρέχτ και τις ζωγραφιές του Γκρος, εικονοποιούν τα χρονικά για το Βερολίνο του Γιόζεφ Ροτ και του Βάλτερ Μπένγιαμιν.» 

Για να εστιάσουμε, όμως, λίγο περισσότερο στον συγγραφέα και καλλιτέχνη Frans Masereel.

Ήταν ένας από τους σπουδαιότερους εξπρεσιονιστές χαράκτες του 20ού αιώνα και θεωρήθηκε προφητικά ως πρωτοπόρος του είδους graphic novel. Η αρχή των εικονογραφημένων εκδόσεών του έγινε το 1918 με το βιβλίο "25 Εικόνες για το Πάθος ενός Ανθρώπου" και ακολούθησαν αρκετές ακόμη, συμμετέχοντας επίσης ως εικονογράφος σε βιβλία σημαντικών συγγραφέων όπως ο Τόμας Μαν και ο Εμίλ Ζολά. 

Χαρακτηριστικά για την δουλειά του διαβάζουμε: «δημιούργησε ένα νέο είδος εικαστικής ποίησης: το μυθιστόρημα, τη νουβέλα, τη μικρή διήγηση σε εικόνες χωρίς λόγια. Μέσα από κάθε φύλλο, με την απλή αρμονία του μαύρου και του άσπρου, περνά σαν αστραπή ο ιλιγγιώδης ρυθμός του βιαστικού 20ού αιώνα. Αν τα παλαιότερα βιβλία του ήταν μεγάλα, το τελευταίο του, "Η πόλη", είναι κυριολεκτικά μνημειώδες. Με αυτό το έργο ο καλλιτέχνης προχώρησε κατά κάποιον τρόπο από τη σονάτα στη συμφωνία.»