

Νίκος Παρασκευάς, Αγγειοχειρουργός
Διευθυντής Β' Αγγειοχειρουργικής Κλινικής "Ερρίκος Ντυνάν"
www.dr-paraskevas.com
Αυτές οι δυσπλασίες είναι συγγενείς, αποκτώνται δηλαδή κατά τη διάρκεια της εμβρυικής ζωής και εμφανίζονται από τη γέννηση. Αυξάνουν προοδευτικά και δεν υπάρχει ποτέ αυτόματη επάνοδος.
Αφορούν πιο συχνά τα άκρα αλλά μπορεί να προσβάλλουν το σύνολο του οργανισμού.
Η συμπτωματολογία των φλεβικών ιστογενών δυσπλασιών εξαρτάται από την εντόπισή τους. Ο πόνος είναι το κυρίαρχο σύμπτωμα που συνδέεται με το τέντωμα κατά την διάρκεια της προσπάθειας ή με θρομβωτικά επεισόδια. Για τις περιφερiκές δυσπλασίες (χέρι, πόδι), προστίθεται η αισθητική ενόχληση.
Η συμπτωματολογία των φλεβικών δυσπλασιών του επιπολής στελεχιαίου φλεβικού συστήματος μοιάζει με αυτή της επιπολής φλεβικής ανεπάρκειας (οίδημα, ωχρά δερματίτιδα, έκζεμα, έλκος).
Η συμπτωματολογία των φλεβικών δυσπλασιών του εν τω βάθει στελεχιαίου συστήματος κυριαρχείται από την εμφάνιση θρόμβωσης και ενίοτε πνευμονικής εμβολής.
Στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων, οι φλεβικές δυσπλασίες μπορεί να αντιπροσωπεύουν ένα λειτουργικό ή αισθητικό μειονέκτημα αλλά δεν είναι επικίνδυνες για τη ζωή του ασθενή.
Εντούτοις, αιματολογικές επιπλοκές είναι δυνατόν να εμφανιστούν όταν οι δυσπλασίες είναι εκτεταμένες. Πρόκειται για προβλήματα πήξης που συνδέονται με την κατανάλωση των παραγόντων της πήξης στην δυσπλασία. Πριν από κάθε χειρουργική επέμβαση, ο ιατρός θα πρέπει να ενημερώνεται για να ξεκινήσει θεραπεία με ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους καθώς και να διορθώσει τα προβλήματα που έχουν σχέση με την αιμόσταση.
Στην περίπτωση των φλεβικών δυσπλασιών του στελεχιαίου φλεβικού συστήματος, οι βασικοί κίνδυνοι συνδέονται με θρομβοεμβολικές επιπλοκές.
Πηγή: dr-paraskevas.com