Μελ Φίσερ: ο πιο επιτυχημένος κυνηγός θησαυρών...

Ο Μελ Φίσερ γεννήθηκε σε μια Πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών, πολύ μακριά από θάλασσες, ωκεανούς και ταξίδια. Αλλά με τη φαντασία του ζούσε από μικρό παιδί μέσα στο υγρό στοιχείο. Κι αυτό τελικά τον αντάμειψε, επιτρέποντάς του να γίνει ίσως ο πιο επιτυχημένος “κυνηγός θησαυρών” στη σύγχρονη ιστορία...



Ο Μελ Φίσερ γεννήθηκε  το 1922 στην Ιντιάνα. Από μικρό παιδί  λάτρεψε τη θάλασσα, που τη γνώρισε  μέσα από τα βιβλία. Τόση ήταν η λαχτάρα  του για περιπέτεια που στα 11 του  χρόνια είχε ήδη διαβάσει δεκάδες  βιβλία για τη θάλασσα, τα ταξίδια, τους πειρατές και τη λεία τους, ώστε να μπορεί με τη φαντασία του να διοργανώνει τα πρώτα του “κυνήγια βυθισμένων θησαυρών”... Εξάλλου ήδη είχε αποφασίσει να αφιερώσει τη ζωή του σ΄αυτόν ακριβώς το σκοπό: στο να ανακαλύψει χαμένους θησαυρούς.

Παρ' όλ' αυτά άργησε να αφοσιωθεί στο  όραμά του. Σπούδασε μηχανικός, υπηρέτησε  στο στρατό κατά τη διάρκεια του  Β' Παγκοσμίου Πολέμου και κατόπιν  μετακόμισε στην Καλιφόρνια όπου και  άνοιξε ένα κατάστημα με καταδυτικά είδη. Νωρίτερα ο ίδιος είχε φτιάξει μια δικιά του πατέντα καταδυτικής στολής...



Στην Καλιφόρνια βρήκε δύο αγάπες: τη γυναίκα της ζωής του – με την οποία μάλιστα μοιραζόταν το ίδιο πάθος για περιπέτεια και  τον ωκεανό με τους βυθισμένους θησαυρούς!

Στις αρχές της δεκαετίας  του '60 θα άλλαζε ριζικά η ζωή του. Τότε γνώρισε έναν κυνηγό θησαυρών στην Φλόριντα που έψαχνε να βρει τα ναυάγια ενός ισπανικού στόλου που βυθίστηκε κατά την διάρκεια ενός τυφώνα κοντά στις ακτές της Πολιτείας. Αρχικά ο Φίσερ βοηθούσε τον “παλιό” κυνηγό θησαυρών ως μηχανικός και μάλιστα τον προμήθευσε με αρκετές ευρεσιτεχνίες που διευκόλυναν πολύ την ερευνα στον βυθό.



Παρά τις συνδυασμένεςς προσπάθειες  των δύο τους οι συνεχείς τυφώνες  που χτυπούν την περιοχή, τα επικίνδυνα θαλάσσια ρεύματα και οι ελλειπείς  χάρτες δεν τους επέτρεψαν να έχουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Τα όποια ευρήματά τους δεν επαρκούσαν καθώς ναι μεν στην περιοχή υπήρχαν πολλά κουφάρια πλοίων και δεκάδες ναυάγια καταγεγραμμένα σε ιστορικά βιβλία, αλλά τα υπολείμματά τους είχαν σκορπίσει σε μια τεράστια έκταση. Παράλληλα οι νόμοι που ίσχυαν τότε προέβλεπαν πως όποιος θησαυρός τυχόν εντοπιζόταν ουσιαστικά ανήκε στο κράτος.





Στην πορεία βέβαια ο νόμος άλλαξε και οι “κυνηγοί θησαυρών” είχαν  πια τεράστια οικονομικά κίνητρα  για να συνεχίσουν τις έρευνές  τους, όμως τα προβλήματα παρέμεναν σχεδόν ανυπέρβλητα. Ο Φίσερ ουσιαστικά έμεινε μόνος του.



Το 1969 αποφάσισε να επικεντρωθεί σε μόνον έναν “στόχο”: αποφάσισε  να εστιάσει τις προσπάθειές του στην ανεύρεση της ισπανικής φρεγάτας «Ατότσα» που είχε βυθιστεί το 1622 μαζί με το πλοίο «Μαργκαρίτα» κοντά στα Φλόριντα Κις. Η επιμονή του ανταμείφθηκε μετά από 11 χρόνια, όταν ανακάλυψε για πρώτη φορά χρυσά νομίσματα που προέρχονταν από το φορτίο της φρεγάτας «Μαργαρίτα». Δεν σταμάτησε όμως να ψάχνει κι έτσι, μετά από 16 χρόνια ερευνών κι αφού πρώτα πλήρωσε τεράστιο τίμημα, όταν κατά τη διάρκεια μιας κατάδυσης πέθανε ο μεγαλύτερος γιος του, το όραμα του Μελ Φίσερ έγινε πραγματικότητα: Στις 20 Ιουλίου 1985 βρήκε στο βυθό δεκάδες νομίσματα και πλάκες χρυσού. Ήταν το φορτίο του «Ατότσα». Τις επόμενες εβδομάδες ανελκύσθηκε ένας αμύθητος θησαυρός από χρυσά και ασημένια νομισματα, πλάκες χρυσού και αργύρου, κοσμήματα και πολύτιμους λίθους. Το όνομα του Φίσερ έγινε γνωστό σε όλον τον κόσμο και ο ίδιος ζάμπλουτος.



Ουσιαστικά οι έρευνές του δεν τελείωσαν ποτέ: ο ίδιος πέθανε το 1998, αφού πρώτα είδε τη ζωή του να γίνεται ντοκιμαντέρ κι αφού έχτισε, στην Φλόριντα, ένα μουσείο που φέρει το όνομά του και στεγάζει πολλά από τα ευρήματά του. Πάντα όμως πίστευε πως ένα μεγάλο μέρος του φορτίου των 2 ισπανικών πλοίων δεν έχει ακόμα εντοπιστεί.



Έτσι, ακόμα και σήμερα, δύτες παίρνουν μέρος στο συνεχιζόμενο... μεγάλο κυνήγι του θησαυρού και μάλιστα αρκετοί καταφέρνουν να ανακαλύψουν κατά καιρούς νομίσματα και τεχνουργήματα που παραμένουν εδώ και εκατοντάδες χρόνια στον βυθό. Για να πάρουν όμως την άδεια για έρευνες στην ευρύτερη περιοχή των ναυαγίων πρέπει πρώτα να πληρώσουν – και μάλιστα αδρά – την εταιρεία του Φίσερ που έχει τα σχετικά δικαιώματα και την οποία σήμερα διαχειρίζονται τα παιδιά του.



 

Το “κυνήγι του θησαυρού”  συνεχιζεται...