Μαρίνα Ασλάνογλου: «Δεν μου έχει χτυπήσει το καμπανάκι της μητρότητας»

Tο φλερτ της Μαρίνας Ασλάνογλου με την υποκριτική ξεκίνησε από τα παιδικά της χρόνια, για να εξελιχτεί σε ένα μεγάλο έρωτα. Από μικρή θυμάται πως ήθελε να γίνει θεατρίνα, όμως σε εκείνη την ηλικία κανείς δεν πίστευε το μελαχρινό κορίτσι, που λίγα χρόνια αργότερα θα έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Οι αποσκευές της επαγγελματικής διαδρομής, εκτός από όνειρα και ρόλους, κρύβουν ένα βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» για την ερμηνεία της στη θεατρική παράσταση Ξαφνικά Πέρσι το Καλοκαίρι. «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έλεγα “θέλω να γίνω ηθοποιός”, αλλά όταν είσαι κοριτσάκι, κανείς δεν σε παίρνει στα σοβαρά. Μετά το σχολείο σπούδασα Ψυχολογία και στο τέταρτο έτος μπήκα σε θεατρική ομάδα. Όταν ήρθαν οι γονείς μου και με είδαν, κατάλαβαν πόσο πολύ αγαπάω το θέατρο και μου είπαν να ακολουθήσω το όνειρό μου. Η οικογένειά μου με στηρίζει μέχρι σήμερα και είναι οι μεγαλύτεροί μου θαυμαστές. Η στήριξη της οικογένειάς μου είναι μια δικλείδα ασφαλείας που είχα από τα πρώτα χρόνια» λέει η Μαρίνα. Το φετινό χειμώνα πρωταγωνιστεί στην παράσταση Στη Γειτονιά των Αγγέλων του Ιάκωβου Καμπανέλλη στο Εθνικό Θέατρο. Τελικά, η πόρτα του Εθνικού είναι το όνειρο κάθε ηθοποιού; «Είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή που παίζω στο συγκεκριμένο θέατρο. Όλοι οι ηθοποιοί θέλουν να παίξουν στο Εθνικό, στο Τέχνης, στην Επίδαυρο και το Ηρώδειο» λέει με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη.



Η διαδρομή μέχρι το σήμερα δεν ήταν τόσο εύκολη για τη Μαρίνα, αλλά εκείνη νιώθει τυχερή. «Στην αρχή συνάντησα δυσκολίες, αλλά αν το θέλεις πολύ και δουλεύεις, τότε όλα πηγαίνουν καλά. Νιώθω τυχερή. Έχω επενδύσει στο θέατρο και για μένα είναι τρόπος ζωής. Δεν με ενδιαφέρει να κάνω δέκα ώρες τηλεοπτικό γύρισμα και μετά να πηγαίνω κουρασμένη στην παράσταση. Έχω αποφασίσει πως το θέατρο είναι το σπίτι μου. Μάλιστα, διαμορφώνω πάντα το καμαρίνι μου, ενώ έχω δημιουργήσει σχέσεις ζωής, όπως με την Ελισάβετ Μουτάφη, που είναι αγαπημένη μου φίλη και την αγαπάω πολύ» αναφέρει.

Στο θεατρικό σανίδι καταπιάνεται με δύσκολα κείμενα, καθώς επιθυμεί κάθε φορά να ξεπερνά τον εαυτό της, αλλά και γιατί της αρέσει η πρόκληση. Όμως, πώς είναι η Μαρίνα εκτός σκηνής; «Θα δανειστώ ένα στίχο από τραγούδι που με χαρακτηρίζει απόλυτα. “Τρελή κι αδέσποτη”. Είμαι πολύ συναισθηματική, μου αρέσει να γελάω και να περνάω καλά» σχολιάζει με παιδικότητα.



Τον τελευταίο χρόνο η ηθοποιός έκανε ένα προσωπικό ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης. «Εδώ και μήνες έχω αρχίσει να με ψάχνω περισσότερο. Ανακάλυψα τι μου αρέσει, τι με εκνευρίζει, κατάλαβα πως είμαι λίγο νευρική. Αυτό που δεν θέλω είναι η μιζέρια. Το νόημα της ζωής είναι να έχουμε υγεία, να αγαπάμε, να ερωτευόμαστε, να φλερτάρουμε, να περνάμε καλά με τους δικούς μας ανθρώπους» ομολογεί.



Όσον αφορά το κομμάτι του φλερτ... Οι άντρες εξακολουθούν να φλερτάρουν; «Οι ρόλοι έχουν αλλάξει πολύ. Νομίζω πως οι γυναίκες διεκδικούν περισσότερο. Όλη η διαδικασία του φλερτ είναι ωραία, ακόμα κι αυτό το άγχος που έχεις αν θα σε πάρει τηλέφωνο ή όχι. Με φλερτάρουν, αλλά βαριέμαι γιατί είναι όλα ίδια. Μου λείπει το κυνήγι, το κάτι διαφορετικό. Είναι ωραίο όλο αυτό το παιχνίδι, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει και όλοι τα κάνουν όλα με τον ίδιο τρόπο. Αν ο άλλος δεν σε ψάξει, ποιο το νόημα; Έχω μείνει πολύ μόνη μου για να ξέρω τι θέλω και πιστεύω πως ό,τι είναι να έρθει έρχεται. Και αν κάτι δεν γίνεται, υπάρχει λόγος. Δεν σου κρύβω πως παλαιότερα είχα πληγωθεί, όμως κι αυτό είναι συναίσθημα που πρέπει να το ζεις. Είναι ωραίο και στα πατώματα να πέσεις, και να κλάψεις, να το ζήσεις με πάθος. Η μητέρα μου πάντα λέει “Ζήσε τη ζωή σου. Πέρνα καλά”. Και το έχω σε ένα παραθυράκι που είναι πάντα ανοιχτό» αναφέρει. Σε τι φάση είναι στην προσωπική της ζωή; «Είμαι καλά, με διάφορες περίεργες δυσκολίες, αλλά όλα καλά. Δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω. Ξέρεις ότι δεν μιλάω» απαντάει.
Πριν από τρία χρόνια έκλεισε ένα κεφάλαιο στην προσωπική της ζωή: ο γάμος με τον Κώστα Σπυρόπουλο. Άραγε είναι θετική στο να φορέσει πάλι βέρα στο δεξί; «Αυτή τη στιγμή όχι. Δεν το σκέφτομαι καθόλου να κάνω τώρα οικογένεια και παιδιά. Ειδικά για παιδί, δεν μου έχει χτυπήσει ακόμα το καμπανάκι. Έζησα ένα γάμο, όμως τώρα είμαι σε άλλη φάση. Ποτέ δεν λέω “ποτέ”, απλά τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν είναι στο πλάνο μου» λέει.

Αφήνοντας τη Μαρίνα να επιστρέψει στο μαγικό κόσμο του θεάτρου, κρατώ την αγαπημένη της φράση από ένα ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη: «Όσα δεν ζήσαμε, αυτά μας ανήκουν».

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.