Shaya: «Εχω αδικηθεί»

«Δίνω στον εαυτό μου κάποια χρόνια προσπάθειας, οπότε η οικογένεια θα περιμένει λίγο. Το μεγαλύτερο όνειρό μου είναι να κάνω έναν δίσκο για τον οποίο να είμαι περήφανη, να αγαπηθεί. Και μετά να κάνω οικογένεια. Πρέπει τα όνειρα που κάνεις να είναι μεγάλα για να καταφέρεις να πραγματοποιήσεις τα μισά. Πρέπει να στοχεύεις το ακατόρθωτο!». Με αυτά τα λόγια είχε κλείσει η Shaya την προηγούμενη συνέντευξη που της είχα πάρει. Ενάμιση χρόνο αργότερα, βρίσκεται στην τελευταία φάση του νέου της άλμπουμ, για το οποίο είναι πραγματικά υπερήφανη. Οχι μόνο γιατί αντιπροσωπεύει στο ακέραιο τη διαφορετική μουσική της ρότα, αλλά και επειδή θα αποτελείται από πολλά δικά της, σε στίχο και μουσική, κομμάτια: «Πάντα έγραφα στιχάκια αλλά δεν το έπαιρνα στα σοβαρά. Ξέρω λίγη κιθάρα και είμαι αυτοδίδακτη στο πιάνο, αλλά την περισσότερη δουλειά την κάνω πλέον στο home studio. Γράφω αποκλειστικά σε αγγλικό στίχο και έχω μια ομάδα φίλων επαγγελματιών στον χώρο που έχει αναλάβει την ενορχήστρωση. Είναι κομμάτια με αισθητική soundtrack, urban ήχο και καθαρές μελωδίες.

Είναι μελωδικά, χωρίς να χάνεται βέβαια τελείως το ποπ στοιχείο από τα ρεφρέν τους. Εχω ανάγκη όμως να απομακρυνθώ από το πολύ ποπ και το έντονα mainstream. Θέλω να στραφώ στο λίγο πιο ποιοτικό - αν μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο. Αν και έχω τον φόβο ότι στην Ελλάδα ο κόσμος είναι προσκολλημένος στο λαϊκό τραγούδι και δεν πειραματίζεται στα ακούσματά του», λέει με ειλικρινή αγωνία στη φωνή της και συμπληρώνει: «Σκέφτομαι όμως να το κυκλοφορήσω ταυτόχρονα και στη Σκανδιναβία, όπου ίσως ταιριάζει λίγο περισσότερο ως είδος. Υπάρχουν ήδη κάποιες εταιρείες που ενδιαφέρονται και θα διαλέξω αυτή που φαίνεται ότι θα το προωθήσει καλύτερα και θα πιστέψει στη δουλειά μου. Αφού δεν βγάζω λεφτά, τουλάχιστον να κάνω αυτό που μου αρέσει».

Καθόμαστε στα καμαρίνια του Badminton όπου η Shaya ετοιμάζεται παράλληλα για την πρόβα της. Σε περίπου τρεις εβδομάδες θα μεταμορφωθεί σε μία από τις τρεις θρυλικές Divas του μιούζικαλ «Priscilla, η βασίλισσα της ερήμου».



«Ενα έργο απαιτητικό»

Πώς προέκυψε όμως η μετάβασή της από το μουσικό στο θεατρικό stage; «Πάντα μου άρεσε το μιούζικαλ ως είδος. Απλώς δεν είχε τύχει να το κυνηγήσω και δεν με κυνήγησε κι αυτό. Ετσι όταν μου έγινε η συγκεκριμένη πρόταση, χάρηκα πάρα πολύ. Είναι ένα έργο χαρούμενο, αλλά ταυτόχρονα και πολύ απαιτητικό».

Είμαι σίγουρη ότι θα είναι εκθαμβωτική, αφού όταν καταπιάνεται με κάτι προσπαθεί -και καταφέρνει- να το φέρει εις πέρας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οπως είχε κάνει και με το πατινάζ άλλωστε στο «Dancing on ice» το 2011. Από τότε φυσικά έχει κυλήσει πολύ νερό στο καλλιτεχνικό αυλάκι της εξωτικής τραγουδίστριας από τη Δανία. Η εσωτερική πάλη μεταξύ αυτού που έκανε μέχρι τώρα και αυτού που θέλει να κάνει ήταν και ο λόγος της αποχής της από τα φώτα της δημοσιότητας.

Οταν λοιπόν ο Βασίλης Σταθοκωστόπουλος της πρότεινε τον περασμένο Αύγουστο μια συνεργασία για τρεις μήνες στο νέο club που έχει ανοίξει μαζί με έναν Λιβανέζο επιχειρηματία στο Ντουμπάι δέχτηκε αμέσως: «Εκείνη την περίοδο είχα ανάγκη να ξεφύγω, να φύγω από την Ελλάδα, να κάνω ένα διάλειμμα για να σκεφτώ. Αισθανόμουν ότι είχα μείνει στάσιμη και είχα απομακρυνθεί από αυτό που ήθελα να κάνω», εξηγεί. Θα σκεφτόταν όμως ποτέ να φύγει μόνιμα από την Ελλάδα και να αρχίσει από το μηδέν; «Εχω σκεφτεί να φύγω. Αν ήξερα ότι κάτι με περιμένει, δεν θα το σκεφτόμουν τόσο πολύ. Αρκεί βέβαια να είχα για βάση μου την Ελλάδα.

Δεν θα άφηνα το σπίτι μου εδώ, πάντα θα γυρνούσα πίσω. Στις πρώτες μου επιλογές θα ήταν η Αμερική, ίσως και η Βρετανία. Η μουσική της μου αρέσει και θα μπορούσα να βρω άτομα με τα οποία θα έχουμε χημεία. Να φύγω για πάντα όμως και χωρίς να έχω κάτι σίγουρο, με τίποτα.

Ακόμα και σε αυτό το τρίμηνο που έλειπα στο Ντουμπάι, τις δύο τελευταίες εβδομάδες είχε αρχίσει να μου λείπει η Ελλάδα. Εδώ είναι το σπίτι μου, οι φίλοι μου. Το ιδανικό θα ήταν να φεύγω με τρίμηνα ή εξάμηνα συμβόλαια», διευκρινίζει.

«Εκπαιδευτής» συγκροτήματος
Τη ρωτάω αν παρακολουθεί το «The Voice» και αν θα συνεργαζόταν με κάποιο από τα παιδιά που έχουμε δει και κλίνουν προς το ξένο ρεπερτόριο. «Εχω δει μερικά επεισόδια», απαντά και συνεχίζει: «Και μου αρέσει που ακούω τόσες ωραίες φωνές. Στενοχωριέμαι όμως κιόλας, γιατί ξέρω ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα κάνουν τίποτα. Υπάρχουν άτομα με τόσο ιδιαίτερο στυλ που δεν θα ταιριάξουν πουθενά. Ποτέ οι μοντέρνοι τραγουδιστές δεν έβγαλαν λεφτά. Οι λαϊκοί ήταν πάντα αυτοί που έπαιρναν τα μεγάλα νυχτοκάματα. Δεν είναι όλες οι φωνές κατάλληλες για όλα. Μπορεί να είσαι σωστός τονικά, αλλά κάτι δεν θα κολλάει. Ναι, θα μου άρεσε να συνεργαστώ με κάποιες από αυτές τις ιδιαίτερες φωνές. Μου αρέσει επίσης να ακούω και τους coaches, γιατί ποτέ δεν σταματάς να εμπλουτίζεις τις γνώσεις σου. Μαθαίνεις από τις φωνές, πώς τους καθοδηγούν», καταλήγει.

Παράλληλα, όμως, κατά κάποιον τρόπο είναι και η ίδια coach, αφού ανάμεσα στις άλλες επαγγελματικές της υποχρεώσεις έχει αναλάβει να «εκπαιδεύσει» και ένα νέο τριμελές γυναικείο συγκρότημα, τις 2it.

Τη ρωτάω ποιο είναι το όνειρό της τώρα που τα νέα της βήματα βρίσκονται τόσο κοντά στην ολοκλήρωσή τους. «Μακάρι να υπάρχει κόσμος στον οποίο θα αρέσει ο ήχος μου, η πραγματική Shaya, αυτό που κρύβω μέσα μου. Ναι, στα καινούρια κομμάτια το χορευτικό στοιχείο έχει μετριαστεί. Το στυλ είναι λίγο πιο στατικό αλλά δεν είναι βαρετό. Θέλω να νιώσω ολοκληρωμένη μέσα από αυτό γιατί έχω περάσει δύσκολες στιγμές», εξομολογείται και καταλήγει: «Με έχουν βοηθήσει βέβαια πολλά άτομα, αλλά και έχω αδικηθεί. Εχω φτάσει σε στιγμές που να μην ξέρω τι άλλο να κάνω για να περάσω στο next level. Υπήρχε και υπάρχει ένας καλλιτεχνικός ρατσισμός. Και πάλι, όμως, είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη για όσα έχω καταφέρει». Ενα μικρό δείγμα θα μας δώσει πάνω στη σκηνή του Βadminton σύντομα.