Φαίνεται πως τελικά η Ελληνίδα μελαχρινή καλλονή έχει τα φόντα, αλλά κυρίως τα κότσια να συμμετέχει σε διεθνείς παραγωγές. Μετά τον ρόλο-σφηνάκι που την οδήγησε στο ίδιο κρεβάτι με τον μάτσο 007, Ντάνιελ Κρεγκ, τώρα μετέχει στο καστ της υψηλών αξιώσεων ταινίας «Ηρακλής: Οι Θρακικοί Πόλεμοι», μια χoλιγουντιανή παραγωγή υψηλού προϋπολογισμού, που προβάλλεται αυτή την εποχή στους κινηματογράφους. Το κορίτσι με την ελληνική κατατομή προσώπου και το ελληνικό τσαγανό είχε μάλλον δίκιο όταν πριν από περίπου έναν χρόνο μάς είχε εκμυστηρευτεί: «Δουλεύω σκληρά χωρίς να με ενδιαφέρει ο ανταγωνισμός. Αν είναι γραφτό κάποιον ρόλο να τον πάρω εγώ, θα τον πάρω. Αν θελήσω πολύ έναν ρόλο, τότε είναι δικός μου. Αν δεν συμβεί, είναι γιατί κάποιος άλλος τον ήθελε περισσότερο από μένα. Την εποχή του “Skyfall” είχε συμβεί το εξής: Συμμετείχα σε πολλές οντισιόν, φτάνοντας σχεδόν πάντα στην πηγή, αλλά τελικά δεν άγγιζα τον στόχο, αφού δεν έπαιρνα τον ρόλο. Είχα πεισμώσει τόσο πολύ που είπα: “Το επόμενο πράγμα που θα έρθει, ό,τι κι αν είναι αυτό, θα το πάρω εγώ, τέλος”. Οι υπόλοιπες σκέψεις ήρθαν μετά». Κάπως έτσι συνέβη και με την ταινία «Ηρακλής». Η Τόνια Σωτηροπούλου ήταν αποφασισμένη να συνδέσει το όνομά της με μία ακόμη διεθνή παραγωγή. Η ίδια εξηγεί πώς και γιατί βρέθηκε να χορεύει για τον Ηρακλή: «Πολλοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται πώς βρέθηκα και πάλι σε μια τόσο υψηλών αξιώσεων δουλειά. Είναι εξαιρετικά απλό: πέρυσι, μέσω του γραφείου που με εκπροσωπεί στο εξωτερικό, πέρασα κάστινγκ και έτυχε να με πάρουν. Ηταν μια από τις πιο ευχάριστες δουλειές. Γυρίστηκε στη Βουδαπέστη, ήταν όλοι συμπαθέστατοι και πολύ δεμένοι ως ομάδα. Ξεχώρισα τον Ρούφους Σιούελ ως ταλαντούχο, εξαιρετικό ηθοποιό, με τον οποίο μάλιστα κάναμε παρέα περνώντας ατέλειωτες ώρες γέλιου. Ηταν αναμφισβήτητα από τους πιο αγαπημένους μου σ’ αυτή τη δουλειά. Αξέχαστος θα μου μείνει και ο σκηνοθέτης της ταινίας, ο Μπρετ Ράτνερ, ένας άνθρωπος τελειομανής και απίστευτα ταλαντούχος. Με την Ιρίνα Σάικ είχαμε μια απλή γνωριμία.
Ομολογώ ότι είναι από τις ωραιότερες γυναίκες που έχω συναντήσει στη ζωή μου». Η Ελληνίδα πρωταγωνίστρια δεν διστάζει να αποκαλύψει ότι συμπρωταγωνιστές και συντελεστές της ταινίας τη ρωτούσαν πώς αισθάνεται που ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της Μυθολογίας μας γινόταν blockbuster: «Είμαι προφανώς ενθουσιασμένη», απαντούσε με τον αυθορμητισμό που τη χαρακτηρίζει, «τι πιο υπέροχο από το να βλέπεις κομμάτια της Ελληνικής Ιστορίας και της Μυθολογίας να γίνονται εξαιρετικές ταινίες. Ηταν τιμή μου να παίξω έστω κι αυτόν τον μικρό ρόλο». Σ’ αυτή την ταινία η Τόνια Σωτηροπούλου υποδύεται μια χορεύτρια που επιδεικνύει τις χορευτικές ικανότητες και τα κάλλη της. «Ο ρόλος είναι αρκετά αστείος κι εγώ είχα την τύχη να αποκτήσω μία ακόμη υπέροχη εμπειρία. Πέρασα τρεις εβδομάδες γυρισμάτων ανάμεσα σε υπέροχους συνεργάτες».
Το Λονδίνο, ο Γούντι Αλεν και ο «πόλεμος» του Instagram
Η χορεύτρια του Ηρακλή μεγάλωσε στις γειτονιές της Αθήνας έχοντας από παιδί το όνειρο να γίνει ηθοποιός. Σε παλαιότερη συνέντευξή της στο «thema people» είχε δηλώσει: «Κατάντησα ηθοποιός επειδή δεν ήθελα να κάνω τίποτε άλλο. Ο πατέρας μου είναι γραφίστας και η μητέρα μου μια κλασική Ελληνίδα νοικοκυρά που άκουγε μια ζωή το παιδί της να λέει ότι θέλει να γίνει ηθοποιός. Τα έφερε η ζωή έτσι και εντέλει έγινα». Η Τόνια τους περισσότερους μήνες του χρόνου μένει στο Λονδίνο. Η ζωή της, πέρα από την κλασική ατάκα «φώτα, κάμερα, πάμε», κρύβει μια βατή καθημερινότητα. Η ίδια διευκρινίζει: «Ασχολούμαι με τη δουλειά μου πηγαίνοντας καθημερινά σε καστ. Οταν δεν έχω γυρίσματα, βλέπω φίλους και ασχολούμαι με τις δουλειές του σπιτιού. Μαγειρεύω, πλένω, καθαρίζω και τα σχετικά, παρόλο που δεν είμαι και η απόλυτη νοικοκυρά. Ομολογώ ότι είμαι ακατάστατη. Ξέρω να επιβιώνω στο χάος. Υπάρχουν μονίμως ρούχα στο πάτωμα κι αυτό δεν με πειράζει. Εκείνη που ενοχλείται είναι η Σοφία, η σκυλίτσα μου, η οποία είναι περίεργη και υποχόνδρια». Λέει πως δεν την ενδιαφέρει η δημόσια εικόνα της, ούτε όσα γράφονται κατά καιρούς για εκείνην, γι’ αυτό και επισημαίνει: «Το ίδιο συμβαίνει και με τις κριτικές που κατά καιρούς δέχομαι. Είμαι κυνική και επομένως οπαδός της άποψης του Αντι Γουόρχολ που έλεγε πολύ σοφά “να μη σε ενδιαφέρει αυτό που γράφεται για σένα, να μετράς τις ίντσες”. Από κει και πέρα, εγώ δεν προκαλώ. Ή τουλάχιστον δεν προκαλώ ηθελημένα. Είμαι αρκετά αντι-σελέμπριτι».