ια πολλούς είναι ο καλύτερος μαθητής των γκουρού του σύγχρονου μπάσκετ, δασκάλων από την πρώην Γιουγκοσλαβία, όπως ο Τόσιτς και ο Ιβκοβιτς. Στη χώρα των Βάσκων, χάρη στη δουλειά του με την ομάδα του Μπιλμπάο, απολαμβάνει δόξα τοπικού ήρωα. Για όσους -και κυρίως όσες- εκτιμούν το ανδρικό στυλ, ο Φώτης Κατσικάρης είναι ο πιο καλοντυμένος και ένας από τους πιο γοητευτικούς προπονητές μπάσκετ στην Ευρώπη. Για τους Ελληνες, όμως, πέρα από οποιαδήποτε άλλη ιδιότητά του, είναι ο άνθρωπος στον οποίο έχουν εναποτεθεί οι ελπίδες ενός ολόκληρου λαού για να ανεβάσει την πολυαγαπημένη εθνική μπάσκετ εκεί όπου της αξίζει να βρίσκεται: στην απόλυτη κορυφή.
Το ναυάγιο της εθνικής ομάδας στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας το 2013, με τον Ιταλό Αντρέα Τρινκιέρι στον τιμόνι της, στην ουσία έλυσε τα χέρια του Γιώργου Βασιλακόπουλου. Ο ισχυρός άντρας της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (ΕΟΚ) επιθυμούσε πλέον ελληνική λύση και όχι άλλους πειραματισμούς με ξένους. Ανάμεσα στους Ελληνες προπονητές ο Κατσικάρης είχε το προβάδισμα, παρόλο που τον χειμώνα του 2013, κι ενώ όλα είχαν συμφωνηθεί, μια πολύ πιο γενναιόδωρη πρόταση από τη Ρωσία τον «έκλεψε» στέλνοντάς τον στη Μόσχα. Παρ’ όλα αυτά, λόγω των καθαρών εξηγήσεων που υπήρξαν και του κλίματος ανάμεσα στους δύο άντρες, ο Βασιλακόπουλος δεν κράτησε κακία. Η συνεργασία του Κατσικάρη με την Εθνική Ρωσίας ατύχησε για λόγους πέραν των δυνάμεων του Ελληνα κόουτς και, παρόλο που χρειάστηκαν διαπραγματεύσεις αρκετών μηνών, το σχετικό συμφωνητικό υπογράφηκε με την ΕΟΚ. Αντί της Εθνικής Ελλάδος, ο Κατσικάρης θα μπορούσε να είχε βρεθεί στη Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία τον διεκδικούσε από την Μπιλμπάο - κάτι που δείχνει το βεληνεκές του ως προπονητή.
Γεννημένος στις 16 Μαΐου του 1967, ο 47χρονος σήμερα Φώτης Κατσικάρης έχει ως προσόν του την «έξωθεν καλή μαρτυρία», ειδικά από την πορεία του στο ισπανικό πρωτάθλημα, αλλά και την εν Ελλάδι παρουσία του στην ΑΕΚ. Διαθέτει επίσης τη φήμη ενός ανοιχτόμυαλου ανθρώπου και αφοσιωμένου προπονητή που επενδύει στη γνώση και δεν χάνει ευκαιρία να ταξιδεύει στις ΗΠΑ για σεμινάρια προπονητικής και καλοκαιρινά τουρνουά.
Τα πρώτα χρόνια
Ως μπασκεμπολίστας έκανε τα πρώτα του βήματα στον Ιωνικό Νικαίας. Βγήκε από τα σπλάχνα της ομάδας, Κορυδαλλιώτης γαρ, και ξεχώρισε από νωρίς, καθώς από την ηλικία των 15 ετών έπαιζε στην ομάδα ανδρών του συλλόγου. Ηταν ένας διορατικός, έξυπνος και σταθερός πλέι μέικερ ύψους 1.83 μ., με αξιόλογα ποσοστά στα τρίποντα. Ακολούθησε ο Σπόρτινγκ (1988-90) και η ΑΕΚ (1990-96), με την οποία συνέδεσε το όνομά του. Μια ΑΕΚ με προπονητή τον τρομερό Κρέζιμιρ Τσόσιτς, μία από τις μεγαλύτερες μορφές του γιουγκοσλαβικού αθλητισμού και πνευματικό πατέρα του Ντράζεν Πέτροβιτς. Η Ενωση διένυε την εποχή παντοδυναμίας του Μάκη Ψωμιάδη και το ρόστερ της με Παταβούκα, Γαλακτερό, Παπασαράντου, Γκέκο ήταν κυριολεκτικά all star - αν και οι δημοσιογραφικοί κύκλοι προτιμούσαν να αποκαλούν τα κιτρινόμαυρα αστέρια ως «η ομάδα του “Mercedes”». Ηταν παροιμιώδης η προτίμηση των τότε παικτών της ΑΕΚ να συναντιούνται, εκτός από τα παρκέ του ελληνικού πρωταθλήματος, στο θρυλικό κλαμπ του Βασίλη Τσιλιχρήστου στη Γλυφάδα για αχαλίνωτα πάρτι. Στο «Mercedes», μάλιστα, ο Κατσικάρης θα γνωρίσει και τη σύζυγό του Κατερίνα, η οποία τότε εργαζόταν στο φροντιστήριο ξένων γλωσσών της οικογένειάς της στο Καλαμάκι. Ακόμα και σήμερα ο Κατσικάρης διηγείται στις παρέες του πικάντικες ιστορίες από τα κατορθώματα του Μάκη Ψωμιάδη, τον οποίο μιμείται μοναδικά. Σε μία από αυτές τις διηγήσεις, μετά από ένα άσχημο αποτέλεσμα της ΑΕΚ, η μητέρα του Νάσου Γαλακτερού όρμησε στα αποδυτήρια «στολίζοντας» τον Τσόσιτς και τον Μάκη Ψωμιάδη από πίσω να την κυνηγά με το πιστόλι στο χέρι. Σε κάτι λιγότερο «γουέστερν», πρωταγωνιστής ήταν ο Βασίλης Λανές, ένας υπερφυσικός «μπέμπης» ύψους 2,10 μ., τον οποίο στις προπονήσεις η μάνα του επέμενε να ταΐζει μέλι από το χωριό.
Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς ήθελε να τον κάνει μάνατζερ, αλλά η εμμονή του να ακολουθήσει το επάγγελμα του προπονητή έπεισε τον «Ντούντα»
Η καριέρα του Κατσικάρη ως μπασκετμπολίστα διακόπηκε αιφνίδια, στα 29 του χρόνια, μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό. Η μετάβαση όμως στην προπονητική δεν αργεί καθόλου, καθώς ο Γιώργος Καλαφατάκης, αμέσως μόλις πήγε στην ΑΕΚ, του πρότεινε θέση βοηθού. Κι ενώ ο Καλαφατάκης απολύθηκε στη μέση της σεζόν, ο Κατσικάρης παρέμεινε ως βοηθός όλων των προπονητών που ακολούθησαν, με εξαίρεση τον Γιάννη Ιωαννίδη: Κώστας Πολίτης, Ντράγκαν Σάκοτα, Ντούσαν Ιβκοβιτς. Ο τελευταίος θα γίνει κάτι σαν πνευματικός του πατέρας. Αρχικά ο «Ντούντα» ήθελε να κάνει τον Κατσικάρη μάνατζερ («εσύ, βρε, πρέπει να γίνεις μάνατζερ, είσαι ωραίο παιδί με γυαλάκια, μιλάς αγγλικά», του είχε πει), αλλά η εμμονή του νέου να ακολουθήσει το επάγγελμα του προπονητή έπεισε τον Ιβκοβιτς. Μάλιστα σε ό,τι αφορά τα γυαλιά του, ο αστικός μύθος αμφισβητεί σθεναρά ότι ο Κατσικάρης έχει μυωπία. Απλώς τα πρόσθεσε ο ίδιος στο στυλ του για να προσδώσει στο παιδικό του πρόσωπο αυστηρότητα και κύρος.
Μόνιμος κάτοικος Μπιλμπάο
Υστερα από τη θητεία του σε ελληνικές ομάδες, ως σοβαρός προπονητής ο Φώτης Κατσικάρης καθιερώθηκε στην Ισπανία. Αρχικά στην Παμέσα Βαλένθια με την οποία έφτασε στα πλέι οφ, κυρίως όμως με την Μπιλμπάο, την οποία οδήγησε σε μεγάλες διακρίσεις. Σε συνέντευξή του έχει πει ότι «επιθυµία µου είναι να περάσω την υπόλοιπη ζωή µου στην Ισπανία. Μου αρέσει αυτή η χώρα. Λατρεύω το Μπιλµπάο. Ποτέ δεν περίµενα ότι θα απολάµβανα τόσο πολύ τη ζωή εδώ στον Βορρά της Ιβηρικής χερσονήσου, ανάµεσα στον Ατλαντικό και τα Πυρηναία. Το Μπιλµπάο µε γοητεύει ακόµη και όταν βρέχει δυνατά και έχω έτσι την ευκαιρία να χωθώ στα καφέ ή στα εκπληκτικά µουσεία, όπως το περίφηµο Γκουγκενχάιµ». Δεν ακούς συχνά προπονητή να μιλάει για μουσεία και γκαλερί, αλλά αυτή η έμφυτη ανάγκη για γνώση του Φώτη Κατσικάρη ξεπερνά το μπάσκετ και επεκτείνεται σε πολλούς τομείς. Αγαπά ιδιαίτερα το καλό φαγητό, γι’ αυτό και με τη γυναίκα του Κατερίνα είναι τακτικοί θαμώνες του βραβευµένου µε Michelin εστιατορίου «Etxanobe» του Φερνάντο Κανάλες στην παλιά πόλη του Μπιλμπάο. Λατρεύει τα ταξίδια, ειδικά εκείνα στην Ιταλία, απ’ όπου εμπλουτίζει και την γκαρνταρόμπα του -είναι για πολλούς ο πιο καλοντυμένος προπονητής στην Ευρώπη-, τις επισκέψεις στα μουσεία, το καλό κρασί, αλλά και το τσιγάρο. Σε όλη του τη σταδιοδρομία πιστή σύντροφος η γυναίκα του Κατερίνα, θεωρείται η ψυχή της κάθε ομάδας του, καθώς είναι εκείνη που οργανώνει τη ζωή των οικογενειών των ξένων και νέων παικτών, φροντίζοντας η προσαρμογή όλων να είναι όσο το δυνατόν ευκολότερη.
Η «επίσημη αγαπημένη»
Η Εθνική Ελλάδος ήταν όνειρο του Φώτη Κατσικάρη απ’ όταν θυμάται τον εαυτό του. Αλλωστε ως παίκτης έζησε τις χρυσές μέρες που ακολούθησαν τον θρίαμβο του ελληνικού μπάσκετ το ’87, όμως η «επίσημη αγαπημένη» έχει να σημειώσει αξιόλογη παρουσία σε διεθνές τουρνουά από το χάλκινο του 2009 στην Πολωνία. Το εγχείρημα μοιάζει με ρίσκο. Είναι όμως; Μετά από τέσσερις σερί αποτυχίες (Μουντομπάσκετ 2010, Ευρωμπάσκετ 2011, Προολυμπιακό 2012 - αποκλεισμός από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου από τη Νιγηρία, Ευρωμπάσκετ 2013), ο Κατσικάρης στην πραγματικότητα δεν έχει να φοβηθεί συγκρίσεις. Ενώ ακόμα και η απουσία του Σπανούλη μπορεί να μετρήσει υπέρ του, καθώς δεν θα χρειαστεί να φτιάξει μια ομάδα γύρω από τον «κουρασμένο» αρχηγό του Ολυμπιακού. Σε κάθε περίπτωση, αρέσκεται να δημιουργεί ομάδες που παίζουν σκληρή άμυνα, με έμφαση στα ριμπάουντ και τους γρήγορους αιφνιδιασμούς, που δεν κρατάνε πολύ την μπάλα, αλλά παίζουν γρήγορο μπάσκετ ακόμα και απέναντι στις κλειστές άμυνες, το man to man. Κυρίως, δίνει στους ταλαντούχους παίκτες του το δικαίωμα στον αυτοσχεδιασμό. Και από αυτούς φέτος στην ομάδα υπάρχουν πολλοί. Στον Β’ Ομιλο του Μουντομπάσκετ, η Εθνική Ελλάδας από τις 30 Αυγούστου θα αντιμετωπίσει Αργεντινή, Σενεγάλη, Φιλιππίνες, Κροατία και Πουέρτο Ρίκο. Ο Φώτης Κατσικάρης φαίνεται να έχει όχι μόνο τη θέληση αλλά και την ικανότητα να οδηγήσει την Εθνική σε καλές εμφανίσεις στα παρκέ της Ισπανίας, αλλά και στη μετά Σπανούλη εποχή της, ένα στοίχημα που μόνο ένας πραγματικά ικανός κόουτς θα μπορούσε να αναλάβει.
