Στρατιωτικοί, αστυνομικοί και χωροφύλακες ήταν υποχρεωμένοι, τα παλιά χρόνια, να χρησιμοποιήσουν στις αναφορές τους την καθαρεύουσα σαν γλώσσα επικοινωνίας. Στην πράξη βέβαια τους προέκυπτε ένα απίστευτο ανακάτωμα από δημοτική, καθαρεύουσα και ότι άλλο τους ερχόταν εκείνη τη στιγμή, που κάθε άλλο παρά στο πνεύμα της υπηρεσίας ήταν. Φυσικά οι εφημερίδες, όπως στη περίπτωσή μας ο «Πειρασμός», άλλο που δεν ήθελαν να αναδημοσιεύουν σε μόνιμες στήλες τα μαργαριτάρια που αλίευαν καθημερινά.
Απολαύστε λοιπόν μια τέτοια βαρύγδουπη αναφορά του υπενωμοτάρχη Μήτρου Ζουλαχμάκη από την Αργολίδα:
«Προς την Μοιραρχίαν Αργολίδος και Κορινθίας
Περί πράξεως και κατά ντίπ πρόσωπον προσβολής και υβρίσεως υποφαινομένου…
Σήμερον την 10ην της νύξ αμέσως άμα επληροφορήθην παραχρήμα ότι ο ληστοφυγόδικος και επιγεγραμμένος υπό της Σής Κυβέρνησις Μήτρος Αρκούδας ευρίσκεται ταύτην την νύξ εις τον οίκον του Αθανασίου Βλάγκου, όστις και κουμπάρος μετερχόμενος και τον ληστήν τω ανωτέρω είχε κονάκι, παραλαβών τους υπ’ εμέ στρατιώτας Λάζαρον Στρατήν, Ευάγγελον Βλάχον και Μανώλην Μήτρου μετ’ όπλων και οπλισμόν και πολιορκήσαμεν τας στενόδου της οικίας και πάσαν έξοδον με ταύτης και παραθέσας νυκτοφύλακας κοινώς καραούλι, εισήλθον μετά την ξίφος εις χείρας, έν ονόματι του νόμου και του Βασιλέως, να σιλάβω τον έγκλειστον της παρούσης επιγραμμένον ληστήν. Αυτός όμως ευθύς αμέσως με είδε προς παράληψιν καθήκοντος, υπηρεσίας και επιορκίας μού προσέφερε μεζέ και κρασί εις το οποίον εγώ εφνιάσας διέταξα αμέσως ευθύς την παράδοσιν του εν ονόματι του Βασιλέως και του νόμου, όστις με έσπρωξε κατά της θύρας και διά της χείρ του κατά πρόσωπον της δεξιάς παριάς. Εγώ παρέλαβα τους νυχτοφύλακας και διά πύρ ομαδόν κατά του οίκου ανεκάληψα την απόδρασιν και αμέσως ειδοποίησα τον πλησίον σταθμόν. Ταύτα αναφέρω ευπειθώς προς την Σ. Μοιραρχίαν προς συμμόρφωσιν και διαταγήν διά την σύλληψιν του εσωκλείστου ληστοφυγοδίκου.
Ο δράσας ευπειθώς υπενωμοτάρχης
