Αντώνης Πανούτσος

Αν τους δημάρχους τους ψηφίζεις επειδή ξέρουν τα προβλήματα της πόλης τους, τον περιφερειάρχη τον ψηφίζεις επειδή ξέρει τα προβλήματα της περιφέρειάς του; Προτού βγει περιφερειάρχης πώς τα γνώριζε; Και αν ο μόνος τρόπος για να μάθει ένας περιφερειάρχης τα προβλήματα μιας περιφέρειας είναι να έχει δουλέψει ως περιφερειάρχης, τι σημαίνει αυτό; Οτι ένας περιφερειάρχης πρέπει να ψηφίζεται ισοβίως ή ότι, ακόμα καλύτερα, πρέπει να τον διαδέχεται το παιδί του που θα έχει μάθει την τέχνη; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ηλίθιο από το να ζητάς από τους πολίτες να ψηφίσουν για κάτι για το οποίο δεν έχουν ιδέα και οι εκλογές για την ανάδειξη περιφερειαρχών είναι το τέλειο παράδειγμα τέτοιας ηλιθιότητας. Καταλαβαίνω το να ψηφίζουν οι δήμαρχοι περιφερειάρχη, αλλά όταν το κάνουν οι πολίτες, καταλήγει στην πρόχειρη συλλογιστική: «Τι κόμμα είμαι; Από αυτό. Και ποιον περιφερειάρχη θέλει; Αυτόν; Να τον ψηφίσω». Ο,τι πλησιέστερο υπάρχει δηλαδή στη λίστα που διαλέγει το κόμμα αντί για εσάς.

Ο δήμαρχος είναι μια άλλη ιστορία. Στον Δήμο Αθηναίων μπορεί να μην ισχύει, αλλά στις μικρότερες πόλεις και γειτονιές της Αθήνας οι υποψήφιοι δήμαρχοι είναι λίγο πολύ γνωστοί στους δημότες. Στις μικρές λοιπόν περιοχές υπάρχει πιθανότητα η ψήφος να έχει νόημα. Τα κόμματα, όμως, κάνουν ό,τι μπορούν για να μην έχει τελικά νόημα, δηλαδή την πολιτικοποιούν.

Σου λένε: «Ψήφισε τούτον για να στείλεις ένα μήνυμα στις Βρυξέλλες ότι δεν θα ανεχτούμε άλλο μνημόνιο» ή «ψήφισε τον άλλον προτού η Ελλάδα γυρίσει στη δραχμή». Αμφιβάλλω, όμως, αν οι Βρυξέλλες θα αλλάξουν πολιτική επειδή η Κάτω Μπαλάνα ψήφισε μνημονιακό, ενώ η Ανω Μπαλάνα αντιμνημονιακό δήμαρχο. Ωστόσο, είμαι σίγουρος ότι οι Βρυξέλλες έχουν γραμμένο το αποτέλεσμα και στις δύο Μπαλάνες. Οπότε ο λογικός άνθρωπος γράφει τα κόμματα εκεί που πρέπει στις μικρές περιοχές και ψηφίζει όχι πολιτικό αλλά δήμαρχο.

Επίσης δεν ψηφίζει ή δεν «μαυρίζει» δήμαρχο για άσχετους με τον δήμο λόγους. Για παράδειγμα, δεν «μαυρίζει» τον Μπουτάρη επειδή ο Γιώργος Μουρούτης σε ένα tweet του τις προάλλες έγραφε: «Οσοι θέλετε για δήμαρχο τον κ. Μπουτάρη που θεωρεί τους Σκοπιανούς "Μακεδόνες" ψηφίστε Μπουτάρη». Μόνο που δεν ήταν ακριβώς έτσι, αφού δεν ήταν ο Μπουτάρης αλλά ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος της Δράσης Διονύσης Κατρανίτσας.

Επίσης το ότι δεν είχε πει «τους θεωρώ Μακεδόνες», αλλά «Μακεδόνες ή Σκοπιανούς όπως θέλετε πείτε τους», διευκρινίζοντας μάλιστα στη συνέχεια ότι έχουν δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζονται, ελάχιστα ενδιαφέρει. Εκτός αν υπάρχουν υπόνοιες ότι ο Μπουτάρης θα κάνει πραξικόπημα και θα ζητήσει την απόσχιση της Θεσσαλονίκης και την ένταξή της στη FYROM.

Το «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται» ισχύει στις δημοτικές εκλογές. Τον βουλευτή μπορεί να μην τον ξαναδείτε, αλλά τον δήμαρχο θα τον τρώτε στη μάπα κάθε μέρα. Αν μαζεύει καλά τα σκουπίδια αλλά υπάρχει κίνδυνος να πάει τη Θεσσαλονίκη στα Σκόπια, το καλό μάζεμα των σκουπιδιών αξίζει κάποια ρίσκα.

Η Αθήνα

Η Αθήνα είναι η πόλη όπου δεν ψηφίζεις δήμαρχο επειδή ξέρει τα προβλήματά της. Εχει τόσα που ανάλογα με τον δήμαρχο υποθέτεις και με τι θα ασχοληθεί: από τους μετανάστες μικροπωλητές μέχρι το σουλούπωμα της τραγικής Σταδίου και του κέντρου. Αν και πολλές φορές έχω ακούσει τη φράση «Δεν θα βρεθεί ένας πούστης να μαζέψει τα σκουπίδια;», ποτέ δεν φαντάστηκα ότι κάποιος υποψήφιος θα πάρει τη φράση κυριολεκτικά.

Gay δήμαρχος

Ο αριθμός των gay υποψηφίων για τον Δήμο Αθηναίων παραμένει άγνωστος, αλλά το πρόγραμμα του Γρηγόρη Βαλλιανάτου της Δράσης για την Αθήνα είναι γνωστό. Ηταν συνοδός κυρίων και σήμερα είναι οροθετικός, γεγονός το οποίο δεν βλέπω τους λόγους να το κρύβεις, αλλά ούτε να το διαφημίζεις και τόσο για να σε ψηφίσουν για δήμαρχο. Είναι δηλαδή σαν να ζητάς να γίνεις πρόεδρος της Ομοφυλοφιλικής Οργάνωσης της Ελλάδας επειδή ξέρεις από παρτέρια.