Γιάννης Μακρυγιάννης

Τι μας λέει ο Άδωνις λοιπόν και μαζί του οι παλιοί κυβερνητικοί, αλλά και οι νεόκοποι ποταμίσιοι;  Ότι η κυβέρνηση Τσίπρα θα μας οδηγήσει είτε στην καταστροφή, αρνούμενη μία συμφωνία (υποταγή στην πραγματικότητα) με τους δανειστές, είτε σε μία συμφωνία χειρότερη, λέει, από το email Χαρδούβελη. Τρίτος δρόμος, άλλη περίπτωση δεν υπάρχει.

Οι «αδώνιδες» δηλαδή, με θράσος χιλίων πιθήκων και αφού ισοπέδωσαν την κοινωνία, υποστηρίζουν ακόμα ότι έσωζαν τη χώρα και άλλη λύση δεν υπήρχε ποτέ, ούτε υπάρχει από τη δική τους. Θα καθίσουν λοιπόν με τη μεζούρα τώρα και θα μετρούν το ένα μέτρο, το άλλο μέτρο και θα συγκρίνουν στατικά και αυθαίρετα το email Χαρδούβελη με τη νέα συμφωνία. Για την ακρίβεια το …κάνουν ήδη κι ας μην έχουν δει τη συμφωνία!!! Κυκλοφορούν με νούμερα, άσχετα με την πραγματικότητα και τα εμφανίζουν ως… σκιάχτρο, λέγοντας ότι τα πράγματα θα είναι καταστροφικά, ενώ εκείνοι μας οδηγούσαν στη… γη της Επαγγελίας.

Κραυγάζουν μάλιστα… αντιμνημονιακά, υποστηρίζοντας τώρα ότι το μνημόνιο ήταν κακό και άρα κακώς μας οδηγεί, όπως λένε, σε νέο μνημόνιο ο ΣΥΡΙΖΑ. Μιλάμε, εν ολίγοις για κανονική παράκρουση – όπως αυτή που προκαλούν οι τσιρίδες του Άδωνι Γεωργιάδη σχεδόν σε κάθε δημόσια εμφάνισή του.

Τι «ξεχνούν» οι αδώνιδες κάθε είδους λοιπόν; Ενδεικτικά:

Πρώτον, ότι μέτρα και μάλιστα σκληρά θα έρχονταν με το email Χαρδούβελη. Και η ζωή είχε αποδείξει ότι οι προηγούμενοι κυβερνώντες άρχιζαν τον λογαριασμό των μέτρων από πέντε, ας πούμε και τον έφταναν στο δέκα, λόγω ανικανότητας και άδικων επιλογών.

Δεύτερον, εάν η νέα συμφωνία προβλέπει πρωτογενές πλεόνασμα 1,2% και όχι 3% που είχαν συμφωνήσει οι προηγούμενοι, τα μέτρα είναι αυτομάτως κατά 3 δις λιγότερα. Κάποιο από το κενό δε λόγω της στασιμότητας αυτών των μηνών καλύπτεται από τις ρυθμίσεις χρεών.

Τρίτον, ότι μπορεί – λέω μπορεί και ελπίζω να είναι έτσι – τα όποια μέτρα αυτή τη φορά να είναι στοχευμένα στις κοινωνικές ομάδες, που μπορούν και πρέπει να πληρώσουν περισσότερα και όχι οριζόντια.

Τέταρτον ότι οι παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό θα είναι σίγουρα μικρότερες εάν όχι ανεπαίσθητες, ως προς τις συντάξεις και πάντως δεν θα εφαρμοστούν οι οριζόντιες μειώσεις που είχαν συμφωνήσει οι προηγούμενοι.

Πέμπτο, ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δεν θα είναι ξεπούλημα, αλλά θα προβλέπεται ένας πιο ισχυρός ρόλος του δημοσίου και περισσότερα έσοδα.

Και το πιο σημαντικό, που δεν αφορά αυτή καθαυτή τη συμφωνία: Ότι το μείγμα της πολιτικής που λέει ότι θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο εσωτερικό και στα άλλα μέτωπα θα είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που είδαμε μέχρι τώρα: Όλο και κάποιοι μεγαλοφοροφυγάδες θα πιαστούν αυτή τη φορά, όλο και κάποιες αλλαγές θα γίνουν στο ολιγαρχικό σύστημα που κυβερνά τη χώρα επί δεκαετίες. Και όλο και πιο προοδευτικές πολιτικές θα εφαρμοστούν από την ακροδεξιά ατζέντα που είχε επικρατήσει.  
 
Προσθέτω το εξής: εάν όντως η κυβέρνηση διατηρήσει κάποιες από τις κόκκινες γραμμές και δεν πάει σε άδικα μέτρα, τότε θα εξασφαλίσει και κοινωνική ανοιχή και πολιτική ηρεμία και σταθερότητα. Δύο στοιχέια που μπορούν να απογειώσουν την προσπάθεια στην οικονομία.  

Η συμφωνία λοιπόν, εάν έλθει τελικά και εφόσον βέβαια τηρεί κάποια βασικά πράγματα, που να ανταποκρίνονται στις δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, θα «τελειώσει» πολιτικά τους «αδώνιδες» και την αντιπολίτευση αυτού του είδους. Και αυτό ασφαλώς και πρέπει να προσμετρηθεί επίσης στα θετικά της συμφωνίας…