Γρ. Νικολόπουλος

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο, αλλά από την άλλη μεριά δεν θεωρώ ούτε εφικτό, ούτε καλό, να ακολουθήσει η χώρα ένα ακραία νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης «κατηγορήθηκε» από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στην πρόσφατη αντιπαράθεσή τους για το Ασφαλιστικό ως ακραίος νεοφιλελεύθερος.   

Οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. που ψήφισαν τον Κυριάκο δεν είναι όλοι νεοφιλελεύθεροι, αυτοί αποτελούν μια πολύ μικρή μειοψηφία στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι είναι κεντρώοι, δηλαδή άνθρωποι που επιθυμούν με ήπιες πολιτικές και χωρίς μεγάλες συγκρούσεις να οδηγηθεί η χώρα πιο κοντά στην Ευρωπαϊκή Ενωση, να επανέλθουμε σε ρυθμούς ανάπτυξης και να εξυγιάνουμε τη δημόσια διοίκηση, χωρίς όμως να υιοθετούμε άκριτα κάθε νεοφιλελεύθερο δόγμα, ούτε κάθε πολιτική που μας σερβίρουν οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ. Οι πολίτες έχουν υποστεί τεράστια ζημιά τα τελευταία χρόνια από την εφαρμογή κάποιων όρων του μνημονίου και άλλη τόση, ίσως και μεγαλύτερη, από τη μη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Η αποφυγή των μεταρρυθμίσεων στηρίχθηκε σε ισοδύναμα μέτρα τα οποία συνοψίζονται σε αυξημένους φόρους και μειώσεις μισθών και συντάξεων. Τα ισοδύναμα ήταν εγκληματικά διότι διέλυσαν την οικονομία και αδίκησαν πάρα πολύ κόσμο από όλα τα οικονομικά στρώματα. Ηταν άδικα, αντιδημοκρατικά και επιζήμια, αλλά δυστυχώς συνεχίζονται ακόμη. Και οι κεντρώοι Ελληνες αυτό το αντιλαμβάνονται και δεν θέλουν να συνεχιστεί. Γι’ αυτό και οι κεντρώοι Νεοδημοκράτες άλλαξαν την ηγεσία της Ν.Δ.  

Το ζητούμενο, λοιπόν, τώρα από τον Μητσοτάκη είναι να διαμορφώσει μια νέα ιδεολογία στη Ν.Δ., η οποία να συνδυάζει την ανάγκη εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων και της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη με κάποιες μεταρρυθμίσεις αποδεκτές από τον ελληνικό λαό, που είναι προσαρμοσμένες στις ανάγκες μας αλλά και στην πραγματικότητα της χώρας. Το κακό με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο είναι ότι στις δημοκρατίες οι πολίτες το απορρίπτουν επειδή ανατρέπει την πραγματικότητα και εφαρμόζει εξαιρετικά σκληρά μέτρα τα οποία οι πολίτες κυριολεκτικά δεν αντέχουν. Αντίθετα όλες οι κεντρώες πολιτικές επικρατούν επειδή ακριβώς είναι ήπιες και μεταρρυθμίζουν χωρίς να ανατρέπουν. 

Αυτό, λοιπόν, που πρέπει να κάνει ο Μητσοτάκης είναι να φτιάξει ένα σχέδιο -που θα είναι και το πρώτο ελληνικό- αντιμετώπισης της κρίσης μέσα στο πλαίσιο των στόχων που θέτει η Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά το οποίο να λαμβάνει υπόψη του τις ανάγκες και τις δυνατότητες της ελληνικής κοινωνίας και παράλληλα να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Ελλήνων. Δύσκολο; Αναμφίβολα. Εφικτό όμως. Η συγκυρία τον ευνοεί. Οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. που τον επέλεξαν, οι οποίοι μπορεί να είναι και αντιπροσωπευτικό δείγμα του ελληνικού λαού, λόγω πλήθους, δείχνουν ότι έχουν αντιληφθεί την ανάγκη να τελειώνει ο λαϊκισμός. Θέλουν επίσης να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ και να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις ή τουλάχιστον οι βασικές εξ αυτών. Και ας μη γελιόμαστε, πολλοί Ελληνες έχουν αποδεχθεί πλέον ύστερα από επτά χρόνια κρίσης ότι το οικονομικό τους μέλλον δεν μπορεί να στηριχθεί στον προβληματικό δημόσιο τομέα, αλλά στην ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή των επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών. 

Ο Μητσοτάκης λοιπόν ίσως κληθεί, αν κερδίσει τις επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν, να πραγματοποιήσει μια μεγάλη μεταρρύθμιση που θα εξυγιαίνει το Δημόσιο και θα το ισχυροποιεί σε επίπεδο παραγωγικότητας και προσφοράς προς τους πολίτες, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να μεταφέρει το βάρος της οικονομικής ανάπτυξης στον ιδιωτικό τομέα.

Τα μνημόνια που υπογράψαμε και επιχειρήσαμε σε κάποιον βαθμό να εφαρμόσουμε δεν πέτυχαν μέχρι σήμερα αυτό το αποτέλεσμα. Πέτυχαν όμως, έστω και με λάθος τρόπο, έστω και με υπερφορολόγηση και εξαθλίωση αρκετών συμπολιτών μας, να φέρουν τους αριθμούς σε λογαριασμό. Να μειώσουν δηλαδή τα πρωτογενή ελλείμματα. Ως βάση εκκίνησης τα μειωμένα ελλείμματα είναι ευνοϊκή. Πάνω σε αυτή τη βάση ο Μητσοτάκης θα πρέπει να ετοιμάσει το σχέδιο της πολιτικής του για την επόμενη μέρα, ένα σχέδιο που θα είναι ελληνικό και όχι των τροϊκανών, ένα σχέδιο που θα γίνεται αποδεκτό από τους κεντρώους ψηφοφόρους, που είναι η πολύ μεγάλη μάζα των Ελλήνων, αυτοί δηλαδή που μετακινούνταν από το ΠΑΣΟΚ στη Ν.Δ. και τούμπαλιν όλες αυτές τις δεκαετίες. 

Με λίγα λόγια, ο Μητσοτάκης πρέπει να παρουσιάσει ένα πολύ πιο κεντρώο προφίλ προς τους ψηφοφόρους για να διευρύνει την εκλογική του δύναμη και παράλληλα να κινητοποιήσει όλα τα στελέχη που διαθέτει η χώρα -και όχι μόνο τους Νεοδημοκράτες- να συμμετάσχουν στον σχεδιασμό αυτού του ελληνικού προγράμματος. Ικανά στελέχη με εμπειρία υπάρχουν και στα άλλα κεντρώα κόμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, και πάρα πολλοί άλλοι που κατά καιρούς περιφέρονται από το ΚΙΔΗΣΟ μέχρι τη Δράση. Σε συνεργασία με τα στελέχη της Ν.Δ. όλοι αυτοί μπορούν να συμμετάσχουν στην εκπόνηση ενός τέτοιου ρεαλιστικού ελληνικού σχεδίου για την επόμενη μέρα και να διαμορφώσουν ένα κεντρώο κίνημα που σαφέστατα δεν θα μοιάζει ούτε με την παλιά λαϊκή Δεξιά, ούτε θα είναι νεοφιλελεύθερο.