Κάν' το όπως ο Lemmy!

Φαντάσου πόσο υπέροχο θα ήταν ένα event που θα φιλοξενούσε τρία γκρουπ-ιερά τέρατα του ροκ: τους Lynyrd Skynyrd, τους Black Sabbath και τους Motörhead. Επειδή στην Ελλάδα είναι λίγο δύσκολο να ζήσουμε κάτι τέτοιο, το No Remorse Festival -το οποίο έφτασε αισίως στην πέμπτη του διοργάνωση- μας πρόσφερε μία καλή εναλλακτική: ελληνικές tribute μπάντες για τα αντίστοιχα θρυλικά συγκροτήματα. Κάπως έτσι κύλησε η τρίτη και τελευταία ημέρα του No Remorse Festival Vol V, που στεγάστηκε αυτή τη φορά στο Harley Davidson Ηellas Club, ένα μέρος που θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως φυσικός χώρος για ένα τέτοιο event, με τη ροκ διακόσμηση και τους χαρλεάδες που φορούσαν υπερήφανα τα τζάκετ τους - και παρά το γεγονός ότι υστερεί κάπως στα live λόγω της ορθογώνιας δομής του.
Το κλαμπ είχε ήδη μαζέψει αρκετό κόσμο και οι μπίρες έδιναν και έπαιρναν, όταν κατά τις 21.30 ανέβηκαν στη σκηνή οι Nostos ένα υπερπλήρες συγκρότημα με τρεις κιθάρες, μπάσο, ντραμς και ασφαλώς πλήκτρα, το οποίο έχει βρει ήδη τον ήχο του και μας προσέφερε μία ώρα υπέροχου southern rock. Τόσο πολύ μπήκαν, μάλιστα, στο πετσί του ρόλου τους οι Nostos, που το live τους ξεκίνησε και τελείωσε όπως μία τυπική συναυλία των Lynyrd Skynyrd: με το "Workin' for MCA" και το “Free Bird” αντίστοιχα. Το live εμπλουτίστηκε με την παρουσία των Greek cowboys and country girls (ναι, υπάρχει και τέτοια λέσχη), οι οποίοι πήραν τα καουμπόικα καπέλα τους και έριξαν έναν χορό με το “Sweet home Alabama”…
Τη σκυτάλη πήραν οι National Acrobats και ο ήχος έγινε πιο… βαρύς. Αν και ο Μιχάλης Ιωσηφίδης δεν έπεισε φωνητικά στα δύο πρώτα τραγούδια, στη συνέχεια ζεστάθηκε και μας χάρισε μαζί με την παρέα του πολύ καλές στιγμές από τους Black Sabbath επί Όζι. Τώρα, αν η εποχή Ντίο έμεινε σκόπιμα απ’ έξω επειδή η μπάντα έχει κάποια ιδιαίτερη προτίμηση στον Όζι ή επειδή ήξερε ότι θα δυσκολευόταν να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, θα σας γελάσω. Όπως και να έχει, ακούσαμε τραγουδάρες, όπως το “N.I.B.”, το “War Pigs”, το “Iron Man” και το “Black Sabbath”.

Την αυλαία του φεστιβάλ έκλεισαν οι No Remorse με τον καλύτερο τρόπο, παίζοντας Motörhead. Χάρη στο αστείρευτο κέφι των τριών μελών, αλλά και στην εξαιρετική μίμηση του Lemmy Kilmister από τον Γιώργο Διαμαντή, η βραδιά έκλεισε ιδανικά, με ανελέητο headbanging από ορισμένους φανατικότερους θεατές, αλλά και με την είσοδο μίας ασπρόμαυρης καρό Χάρλεϊ μπροστά από τη σκηνή, μέσα από στεντόρεια μαρσαρίσματα (εκείνη την ώρα μπορεί να γίναμε λίγο ροζ από το μονοξείδιο του άνθρακα, αλλά χαλάλι). Παίχτηκαν με απόλυτη μαεστρία ύμνοι, από το “Brotherhood of man” και το “Going to Brazil”, έως το “Orgasmatron” και το “Ace of Spades”.
Και κάτι τελευταίο. Το No Remorse Festival καταφέρνει σιγά-σιγά να χτίσει το δικό του brand στα μουσικά δρώμενα της Αθήνας και έχει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί περαιτέρω, καθώς ως αιμοδότες έχει αρκετές ελληνικές tribute μπάντες που κάνουν πολύ καλή και φιλότιμη δουλειά, χαρίζοντας σε εμάς τους παλιοροκάδες μοναδικές στιγμές υπέροχης μουσικής, αλλά και νοσταλγίας για τα χρόνια που χτυπιόμασταν με Sabbath και Motörhead, χωρίς να έχουμε και πολλές άλλες έγνοιες.