Ένα… Δένδρο 80 χιλιάδων και κάτι ευρώ

Το πανύψηλο Δένδρο (3 μέτρα ύψος, παρακαλώ!), φτιαγμένο από χαρτί αφίσας σε plexiglass, ένα έργο του γνωστού εικαστικού καλλιτέχνη Παύλου , πωλήθηκε έναντι 82.600 ευρώ στην πρόσφατη δημοπρασία του οίκου Βέργου. Μάλιστα, η τιμή πώλησης –η πιο ακριβή πώληση της δημοπρασίας- υπερέβη κατά 600 ευρώ το εύρος της αρχικής εκτίμησης που είχε προσδιορισθεί μεταξύ 60 και 80 χιλιάδων ευρώ. Το Δένδρο -υπογεγραμμένο, χρονολογημένο και αριθμημένο στον κορμό, χαρτί αφίσας σε plexiglass, διαστάσεων 300 x 200 x 200 cm- αποτελεί ένα από τα 26 του περιβάλλοντος «Δάσος» που πάει πίσω 40 και πλέον χρόνια. Παρουσιάσθηκε την περίοδο 1970-1971 και είναι δίχως άλλο ένα από τα εμβληματικά έργα του ευρηματικού εικαστικού καλλιτέχνη. 



Από το site

του Ινστιτούτου Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (ΙΣΕΤ) διαβάζουμε: «Ο Παύλος [Διονυσόπουλος] γεννήθηκε το 1930 στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1949-1953) με το Γ. Μόραλη. Το 1954 πήγε στο Παρίσι με γαλλική υποτροφία. Eπέστρεψε στην Αθήνα το 1955 και εργάστηκε για τη διαφήμιση και το θέατρο, έως το 1958, οπότε, με τριετή υποτροφία του ΙΚΥ, έφυγε πάλι για το Παρίσι, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα.

»Η πορεία του σημαδεύτηκε από το πρωτοποριακό κλίμα της δεκαετίας του ’60, ειδικότερα από τη στάση των Nouveaux Realistes και του Pierre Restany, με κύριο χαρακτηριστικό την απομάκρυνση από τη ζωγραφική του τελάρου και τη στροφή προς τα ευτελή καθημερινά υλικά του σύγχρονου πολιτισμού. 
Επέλεξε ως υλικό του το τυπωμένο χαρτί (κυρίως από αφίσες), κομμένο μηχανικά σε λουρίδες. Η διάταξη των λουρίδων σχηματίζει κυματιστές επιφάνειες, όπου τα χρώματα και η ύλη γίνονται ένα.



»Τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της δουλειάς είχαν αφαιρετική μορφή. Αλλά όταν κατέκτησε πλήρως την τεχνική του, άρχισε να τη χρησιμοποιεί για τη δημιουργία παραστατικών εικόνων ή αντικειμένων σε τρεις διαστάσεις, με υψηλό βαθμό αληθοφάνειας, στα όρια της οπτικής ψευδαίσθησης. Κατά καιρούς έχει χρησιμοποιήσει και άλλα υλικά, όπως το ατσαλόμαλλο (σύρμα κουζίνας) ή οι πλαστικοποιημένες κορδέλλες (bolduc), πάντα με την ίδια δεξιοτεχνία και ευρηματικότητα. Δημιούργησε περιβάλλοντα και εγκαταστάσεις στο χώρο (Κουρτίνες, Κίονες, Δάσος, Σημαίες, κ. ά.) και εικαστικά δρώμενα με συμμετοχή των θεατών. Οι περίτεχνες και ευφάνταστες εικόνες του συχνά αναιρούν την υλικότητα της κατασκευής τους, υποβάλλοντας μια μεταφυσική αίσθηση.



»Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στο Παρίσι (1964, Galerie J) και έκτοτε συνεργάστηκε με σημαντικές ευρωπαϊκές αίθουσες τέχνης (Sonnabend, Iolas, κ. ά.), παρουσιάζοντας το έργο του στην Ευρώπη και στην Αμερική. Εκθέτει τακτικά και στην Ελλάδα, μετά την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (1971, Ινστιτούτο Γκαίτε). Συμμετείχε σε σημαντικές διοργανώσεις που πρόβαλλαν την ελληνική πρωτοποριακή τέχνη στο εξωτερικό, όπως η Avantgarde Griechenland (1968, Βερολίνο) και η Eight Artists, Eight Attitudes, Eight Greeks (1975, ICA, Λονδίνο). Εκπροσωπησε την Eλλάδα στην Μπιενάλε της Bενετίας το 1980 και συμμετείχε στα Ευρωπάλια (Βέλγιο, 1982). Το 1997 οργανώθηκε μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Θεσσαλονίκη), η οποία μεταφέρθηκε και στην Αθήνα (‘Εργοστάσιο’ της ΑΣΚΤ). Το έργο του Ποδοσφαιριστές έχει τοποθετηθεί στο Σταθμό της Ομόνοιας του αθηναϊκού Μετρό».