Αφοσιωμένοι στα μπλουζ

Αύριο, Παρασκευή, και μεθαύριο, Σάββατο, το Κύτταρο (Ηπείρου 48 και Αχαρνών, Αθήνα), φιλοξενεί μία μουσική συνάντηση κορυφής. Στον ίδιο χώρο πρόκειται να εμφανιστούν οι Γιάννης Σπάθας -κιθαρίστας και συνιδρυτής των Socrates Drank The Conium-, Άκης Tουρκογιώργης με τους The Blue Airways, αλλά και οι Blues Wire.

Οι Blues Wire κλείνουν φέτος τρεις δεκαετίες παρουσίας στην ελληνική σκηνή, υπηρετώντας με άσβεστο πάθος ένα είδος μουσικής που αδίκως δεν κατάφερε ποτέ να βρεθεί ανάμεσα στις κορυφαίες επιλογές του ελληνικού κοινού: την μπλουζ. Η ιστορία τους ξεκίνησε το 1983, όταν ο Σωτήρης Ζήσης

(μπάσο) και ο Ηλίας Ζάικος (κιθάρα) σχημάτισαν τους Blues Gang - την πρώτη μπάντα στην Ελλάδα που έπαιξε μπλουζ, προσπαθώντας να μεταφέρει τον ήχο θρύλων, όπως ο Muddy Waters, και ο Howling Wolf. Το 1985 μετονομάστηκαν σε Blues Wire και ήταν μάλιστα η πρώτη μπάντα στη χώρα μας που κυκλοφόρησε άλμπουμ με μουσική μπλουζ.


Οι Blues Wire ερμηνεύουν ένα από τα εμβληματικά τραγούδια του Muddy Waters

Τρεις δεκαετίες αργότερα, η μπάντα έχει καταγράψει χιλιάδες χιλιόμετρα σε περιοδείες, τόσο σε ολόκληρη την Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό, με αναρίθμητα live, αλλά και με σεμινάρια με σκοπό τη διάδοση της μπλουζ στο ευρύτερο κοινό. Με αφορμή τις εμφανίσεις στο Κύτταρο, μιλήσαμε με τον Ηλία Ζάικο για τη διαδρομή των Blues Wire, την υποδοχή που γνώρισαν στην Ελλάδα, την πρόθεση να κυκλοφορήσουν καινούργιο δίσκο, αλλά και τα μαθήματα που παραδίδουν κατά καιρούς στον κόσμο.

Συμπράττετε με σπουδαίους Έλληνες μουσικούς στο Κύτταρο για δύο ημέρες. Τι έχει να περιμένει ο κόσμος από το live;
Εκφραστική αμεσότητα, ειλικρίνεια και φυσικά όταν παίξουμε όλοι μαζί, εκείνα που χαρακτηρίζουν εν πολλοίς τα μπλουζ, πηγαίους αυτοσχεδιασμούς και μοίρασμα συναισθημάτων. Το λεγόμενο jam, είναι μία από τις σταθερές αυτής της μουσικής, μία αληθινή κατάδυση στα πλέον απόκρυφα μονοπάτια των νοτών και των ψυχών μας.


Ο «ύμνος» των Canned Heat

Διαβάζουμε στο site σας ότι την περίοδο που ιδρύθηκε η μπάντα, αυτοί που έπαιζαν μπλουζ στην Ελλάδα αντιμετωπίζονταν ως περιθωριακοί. Δεν είναι παράδοξη αυτή η αντιμετώπιση ενός τόσο επιδραστικού είδους, δεδομένου ότι η ελληνική κοινωνία έχει τάσεις μιμητισμού της Δύσης; Τι εμπόδια συναντήσατε πρακτικά στα πρώτα σας βήματα;
Ο μιμητισμός της εποχής εξαντλούνταν στον Χέντριξ, τους Ζέπελιν και άλλων πολλών που ήσαν λιγότερο η περισσότερο γνωστοί - ή διάσημοι, αν προτιμάτε. Επίσης, στα μακριά μαλλιά και την εν γένει «χίπικη» εμφάνιση. Ελάχιστοι εμβάθυναν στους ήχους και την ιστορία των τραγουδιών, ακόμη λιγότεροι υπήρξαν γνώστες από πρώτο χέρι. Μουσικοί σαν τον Son House ή τον Big Bill Broonzy αποτελούσαν άγνωστο και ανεξερεύνητο τοπίο, συνήθως, δε, αντιμετωπίζονταν ως γραφικοί, περιορισμένων δυνατοτήτων καλλιτέχνες ενός παραδοσιακού ιδιώματος που πέθαινε. Τα μπλουζ δεν υπήρξαν ποτέ μόδα, κατά συνέπεια απασχολούσαν τη μουσική βιομηχανία και τα ΜΜΕ μόνον ως ένας συμπαθής παρίας, περιστασιακά και κατά το δοκούν...

Πώς εξελίχθηκε η ανταπόκριση του κοινού μέσα σε αυτές τις τρεις δεκαετίες; Είστε ικανοποιημένοι με την απήχηση που έχετε σήμερα;
Το κοινό μας στήριξε από την πρώτη στιγμή που ανεβήκαμε στο πάλκο και συνεχίζει να το κάνει μέχρι και σήμερα. Είμαστε ευγνώμονες απέναντι στους φίλους μας.


Και ολίγον από Nine Inch Nails/Johnny Cash
 
Έχετε κάνει εμφανίσεις και στο εξωτερικό. Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα υπάρχει μεγαλύτερη διείσδυση της μπλουζ; Ποιο πιστεύετε ότι είναι το πιο αφοσιωμένο κοινό της μπλουζ στην Ευρώπη;
Το κοινό στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είναι κατά βάση πιο «πεπαιδευμένο» από το αντίστοιχο ελληνικό. Κατά κανόνα, όταν πηγαίνουν κάπου να δουν και ν' ακούσουν κάποιον, γνωρίζουν από πριν ποιος είναι και τι κάνει. Αν κάποιοι είναι πιο «αφοσιωμένοι» από άλλους, δεν το διέκρινα.

Συχνά γίνεται ένας παραλληλισμός της μπλουζ με το ρεμπέτικο (κυρίως λόγω της λαϊκής βάσης και του περιεχομένου των στίχων). Δεδομένου ότι σας αρέσουν οι πειραματισμοί, έχετε σκεφτεί να πειραματιστείτε σε μία μίξη αυτών των δύο ειδών;
Η μίξη είναι κάτι που απαιτεί γνώση, κατανόηση, όραμα, έμπνευση, σύνθεση. Αυτά δεν είναι απλές διαδικασίες. Το σύνηθες είναι να χρησιμοποιείται μία φόρμα και να εμπλουτίζεται με ήχους/όργανα/αισθητική κάποιου άλλου είδους. Τούτο όμως δεν είναι μίξη, αν και πολλές φορές είναι γοητευτικό ως άκουσμα. Προσωπικά, κάνω βόλτες σε δρόμους που δεν είναι αμιγώς μπλουζ, ίσως κάποια στιγμή παρουσιαστούν κάποιες τέτοιες προσπάθειες στο εγγύς μέλλον.


Από τον δίσκο των Blues Wire, "Fence"

Εκτός από τις ζωντανές εμφανίσεις σας, έχετε πραγματοποιήσει και σεμινάρια σε πολλές γωνιές της Ελλάδας. Τι ανταπόκριση έχουν τα σεμινάρια αυτά; Ποιοι συνηθίζουν να τα παρακολουθούν;
Αποτελεί μεγάλη χαρά για μένα να μιλάω για τις μουσικές που αγαπώ και για την κιθάρα που έγινε δεύτερη φύση μου. Πολλοί και ετερόκλητοι έρχονται να παρακολουθήσουν, νεαρά παιδιά που παίζουν κιθάρα, κάποιοι μεγαλύτεροι που νοιάζονται πιότερο για την ιστορία και τις πιο άγνωστες πτυχές του ιδιώματος και κάποτε ίσως και λιγοστοί που απλά θέλουν να με ακούσουν να μιλάω για όσα αγαπώ.

Έχετε δηλώσει την επιθυμία σας να παρουσιάσετε μία καινούργια δουλειά στη δισκογραφία. Αυτό σημαίνει ότι έχετε ήδη έτοιμο υλικό;
Πολύ! Και πολυποίκιλλο να προσθέσω. Ευελπιστώ να γίνει σύντομα.

Εάν θέλατε να διηγηθείτε την ιστορία της σημερινής Αθήνας με πέντε τραγούδια μπλουζ, ποια θα ήταν αυτά;
Χα! Για την Αθήνα καλύτερα ρωτήστε κάποιον άλλον, εγώ είμαι από τη Θεσσαλονίκη!