Έτοιμοι για νυχτερινό ημιμαραθώνιο

Η Θεσσαλονίκη προσπαθεί να αντισταθεί με ό,τι μέσα και ψυχικά αποθέματα της έχουν απομείνει. Η φθορά της καθημερινότητας, δυστυχώς, μεγάλη. Η αλλοτρίωση στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, επίσης. Μία πόλη που υπολειτουργεί και πολλές φορές σε τρομάζει αρνητικά. Τουλάχιστον έχει ξανά λεωφορεία εδώ και λίγες ημέρες. Το αυτονόητο αποτελεί, πλέον, είδηση κι αυτό προκαλεί θλίψη.

Κυριακή πρωί, αποφασίζω να απολαύσω τον καφέ μου στην παραλία, επί της λεωφόρου Νίκης. Κατηφορίζω με τα πόδια, ησυχία. Αυτοκίνητα πουθενά. Αντικρίζω την θάλασσα, πραότητα, ηρεμία. Ξαφνικά μπροστά μου ένα ποδήλατο - ποδήλατα, πολλά μαζί. Το 5ο Διεθνές Ποδηλατικό Διήμερο Θεσσαλονίκης 2016 στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου έφερε ένα ασυνήθιστο, πλην όμως ελπιδοφόρο μήνυμα κι απαλλαχτήκαμε για λίγες ώρες από τα καυσαέρια και τη φασαρία.



Μεγάλο ενδιαφέρον υπάρχει και για τον Protergia 5o Διεθνή Νυχτερινό Ημιμαραθώνιο, που θα λάβει χώρα στην πόλη μας, το ερχόμενο Σάββατο, 8 Οκτωβρίου. Άνθρωποι από όλη την Ελλάδα έχουν δηλώσει συμμετοχή, ενισχύοντας έμμεσα κοινωνικούς φορείς, ιδρύματα κι οργανώσεις, που πραγματικά το έχουν ανάγκη. Η Θεσσαλονίκη φοράει τα γιορτινά της και υποδέχεται δρομείς από όλον τον κόσμο.

Mέσα σε όλα αυτά, ξεκινάει κι η χρονιά στο πανεπιστήμιο. Μετά από μία εξαντλητική εξεταστική, χωρίς διάλειμμα, αρχίζουν τα μαθήματα. Η Θεσσαλονίκη πλημμύρισε νέους, πρωτοετείς και παλαιότερους. Ο καιρός συνηγορεί, στην ομαλή ένταξή τους. Όμορφες στιγμές για μία βόλτα πλάι στη σαγηνευτική ατμόσφαιρα, που συνθέτουν ο ήλιος, η θάλασσα, ο ουρανός και τα σύννεφα.

Πάμε, όμως να δούμε, τι άλλο έκρυβε η εβδομάδα που πέρασε. Εγκαίνια για τα φετινά 51α Δημήτρια (Αστυβάλ) με τη φιλαρμονική της Θεσσαλονίκης παρούσα και πλήθος επισκεπτών να παρακολουθούν, δυσαρεστημένοι και μη με τη νέα μορφή του θεσμού. Παρόντας και ο δήμαρχος, Γιάννης Μπουτάρης. Για τις πρωτοποριακές δράσεις που αξίζουν τον κόπο, μιλήσαμε στην προηγούμενη αναφορά μας . Κοντά σε αυτές προσθέτω τις  παραστάσεις, "Compassion" από την Schaubühne, «Ο αδαής και ο παράφρων» του Τόμας Μπέρνχαρτ και «Ένα μακρύ αντίο, λοιπόν, σε ολόκληρο το μεγαλείο μου» από τον Φίλιππο Τσιτσόπουλο.

Είδαμε, ακόμα, το «Νοσταλγώντας το φως» στον ιστορικό κινηματογράφο Ολύμπιον. Ένα πολιτικό-ποιητικό ντοκιμαντέρ του Χιλιανού μετρ του είδους, Πατρίσιο Γκουσμάν. Η ζωή είναι ένας κύκλος, από τα αστέρια μέχρι τον άνθρωπο και απαιτεί συνεχή ανανέωση ύλης κι ενέργειας. Η μνήμη είναι αυτή που μένει κι έλκει όπως η βαρύτητα. Η συλλογική συνείδηση, επομένως, είναι το αντίδοτο στο ισοπεδωτικό ρεύμα της εποχής, διότι όποιος ξεχνά το παρελθόν του δεν έχει μέλλον.



Παρών δηλώσαμε και στην συναυλία των God Is An Astronaut, στο Fix Factory of Sound, την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου. O κόσμος έκανε τον χώρο να μοιάζει μικρός. Περνούν δύο όμορφες, αξέχαστες ώρες, δίχως να το καταλάβω, σαν λεπτά. Τελείωσε, επιστροφή στην πραγματικότητα, ξύπνημα από το όνειρο. Στο μπαούλο των αναμνήσεων κι αυτό.



Φτωχότερη αυτή η εβδομάδα σε δρώμενα από τις προηγούμενες, σαν ένα διάλειμμα, πριν τον καταιγισμό Οκτωβρίου-Νοεμβρίου. Εμείς πιστοί στα ραντεβού μας, στέλνουμε μία νότα ελπίδας κι αισιοδοξίας. Και μην ξεχνάς, χαμένη υπόθεση είναι μονάχα αυτή που εγκατέλειψες.