«Το Μικρό Ψάρι»: Ρεσιτάλ ύβρεων, πτωμάτων, τεράτων!

Χαμός  στο ίσωμα.  Χτες  αργά  το βράδυ  στην  πρώτη δημοσιογραφική προβολή της ελληνικής διαγωνιζόμενης παραγωγής. 

Ο  γερμανός μεταφραστής  του  «Stratos» («Το Μικρό  ψάρι»  ελληνιστί) προσπαθούσε εναγωνίως να  στρογγυλέψει   το ακατάσχετο υβρεολόγιο  με το οποίο  «πυροβολούσαν» όλοι και όλες  του ελληνικού υποκόσμου  τον επαγγελματία  εκτελεστή Βαγγέλη Μουρίκη.

Απαντες και άπασες  του  cast να λούζουν  με πάσης φύσεως  κοσμητικά  τον  Strato. Κατά  σειρά: Γιάννης Τσερτέκης, Πέτρος Ζερβός,  Γιώργος Γιαννόπουλος, Γιάννης Αναστασάκης, Αλέκος Πάγκαλος, καθώς και  Βίκυ Παπαδοπούλου, Σόνια Θεοδωρίδου, αλλά και  η Πόπη Τσαπανίδου.

Ας πούμε  η λέξη «μακάκας» μοιάζει σαν  χάδι. Μπροστά σε  χαρακτηρισμούς όπως  «μ...πανο»,  «αρ..δι», «σκα... λακας», «γ...λης», «ξεκ...αρης», «μπινε...γατος», «κου..γκας», «σκα...χυμα»  και πάει λέγοντας.  Με το  «καλημέρα»  άρχιζαν τα μπινελίκια και  τα γαμοσταβρίδια. Σε  ρυθμό καταιγιστικό. Περίπου  σα να βλέπεις  την  ελληνική  εκδοχή ενός Ταραντίνο. Χωρίς το  χιούμορ  του Ταραντίνο.

Κοντά σε αυτά  ο  Στράτος,  ως Hitman, καθαρίζει καμιά δεκαριά. Και  on  top  ofh that  ο υπόκοσμος  της ταινίας   μοιάζει  να είναι  η  σημερινή, μικροαστική, εξαθλιωμένη, μίζερη, ανελέητη  Πινακοθήκη  τεράτων  της  Ελλάδας. Ολα  για πούλημα. Μα  όλα.  

Αδελφός  ξεπουλάει  αδελφό.  Μια μάνα που  εκπορνεύει  το κορμί της, πουτάνα  δηλαδή, συμφωνεί, έναντι παχουλής  αμοιβής  να «εκχωρήσει» την μικρή ανήλικη  κορούλα της σε κάποιο τρισάθλιο  νταβατζή και μαφιόζο. Μια  γυναίκα   συνομωτεί  στην πυρπόληση  του έγκλειστου  συζύγου  της. Ο  θείος  συναινεί  στην εκπόρνευση της ανήλικης ανιψιάς του!

Οσα ούτε σαν  σκέψη περνούσαν από  το μυαλό Ιταλών μαφιόζων  του «Νονού» σε αυτό  το μικροαστικό, μίζερο, οικογενειακό  βόθρο απίστευτων και  ανελέητων τεράτων,  εκλαμβάνονται   φυσικά, αυτονόητα και  μάλιστα «δέοντα».

Και όλα αυτά  με  φόντο γλέντια συνοδευόμενα από  παραδοσιακούς  χορούς  υπό  τη  συνοδεία  δημοτικής μουσικής!  Σα να  τραγουδάνε «ιτιά, ιτιά λουλουδιασμένη, συ  μου  χεις την καρδιά καμένη».  Και  την άλλη  στιγμή  να φτύνουν  ροχάλες, να κοπρίζουν,  να σκοτώνουν, να καίνε, να  βιάζουν και να κανιβαλίζουν!

Η αξιοπρέπεια είδος  άγνωστο. Η  λεβεντιά είδος  μόνο προς  το θεαθήναι. Η αλληλεγγύη  είδος προς  εξαφάνιση. Η ηθική είδος ακατάλληλο προς  ενήλικες.  Και   τα αισθήματα  είδος  προς εξερεύνηση από την  αρχαιολογική  σκαπάνη

Αληθινά το λέω.  Μέχρι  στιγμής δεν έχω συναντήσει άλλο  πιο ακραίο  σχόλιο πάνω  στην  μικροαστική, ελληνική πραγματικότητα. Η ταφόπλακα  της Ελλάδας τοποθετήθηκε  εδώ στο  φεστιβάλ  από τον σκηνοθέτη Γιάννη  Οικονομίδη. Μετά  το «Nymphomaniac»  του Λαρς φον Τρίερ,  το δεύτερο μεγάλο σκάνδαλο της Μπερλινάλε!

ΕΦΥΓΑΝ  ΤΑ 2/5 

Οι  αντιδράσεις διχασμένες.  Στην   διάρκεια της πρώτης  δημοσιογραφικής προβολής (θα επακολουθήσει απόψε στις  10  μια δεύτερη  προς το μεγάλο κοινό) δύο στους πέντε  έφευγαν. Γιατί; Προφανώς από την καταιγιστική επανάληψη του ίδιου μοτίβου.  Ακατάσχετο υβρεολόγιο και κανιβαλισμός.

Ερμηνείες: Εξαιρετικές  απ όλους.  Ιδιαιτέρως από τον  Βαγγέλη Μουρική. Ακόμα και ο Πέτρος  Ζερβός (σκιτσογράφος)  «φόρεσε» με άνεση το  κοστούμι του ρόλου του. Ακόμα και  η Πόπη Τσαπανίδου  στην μικρή εμφάνισή της

Χαρακτηριστικό: Στραμπουληγμένος, εξεπίτηδες, ο σωματότυπος όλων  των ανδρικών ρόλων.  Ο  Μουρίκης, ας πούμε, μοιάζει με  Βεληγκέκα.  Ο μικρόκοσμος των  ελλήνων μικροαστών ένας μεταποιημένος Καραγκιόζης  κλεφταράδων, αθλίων,   εκπορνευμένων αδίστακτων    φονιάδων

Αρνητικό:  Η άνευ  λόγου μεγάλη   διάρκεια (137 λεπτά). Οι περικοπές θα λειτουργήσουν  ευεργετικά

Βραβεία: Θα εκπλαγώ  αν  η ταινία κερδίσει κάποιο  βραβείο. Μακάρι

Κρυφό νόημα: Ο σιωπηλός αλλά στο βάθος  εκρηκτικός  χαρακτήρας του Στράτου λειτουργεί σαν  αόρατο νήμα που  συνδέει τον υπόκοσμο με την  17 Νοέμβρη


«ΟΠΩΣ Ο ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ»

Από  μια κουβέντα  που  είχα με τον Γιάννη Οικονομίδη. Ακρως  διαφωτιστική.  Χειμαρώδης ο λόγος  του. Θυμωμένος  εκ   φύσεως ο χαρακτήρας του. Μια κουβέντα πριν από  την προβολή. Θυμίζω μερικές από τις προηγούμενες ταινίες του  όπως «Η  ψυχή σ το στόμα» και «Μαχαιροβγάλτης»

«Θέλω να πιστεύω ότι είμαι επηρεασμένος από την λαϊκή παράδοση.  Να κάνω ταινίες που από την πρώτη  στιγμή να  τις καταλαβαίνει ο  θεατής.  Ανεξάρτητα αν  συμφωνεί η διαφωνεί.  Δεν   γουστάρω ταινίες  με τις οποίες είσαι  αναγκασμένος  να λύνεις μαθηματικές  εξισώσεις. Θέλω  ο θεατής να καρφωθεί  στην καρέκλα του. Να  ταξιδέψει μαζί μου»

-Οταν λες  λαϊκή παράδοση τι ακριβώς εννοείς

«Η γλώσσα, η μαγκιά, οι φωνές,  οι τρέλες,  η σκοτεινιά. Να ας πούμε όπως με τα τραγούδια του Ακη Πάνου. Ενας  κόσμος που σε φρικάρει  και που πιάνει την  λαϊκή   ψυχή σε  όλες της τις εκφάνσεις.  Ετσι   δουλεύω. Αυτή   είναι η κυρίαρχη  μυθολογία στην Ελλάδα. Εμείς,  ας πούμε  δεν έχουμε  σχέση με την   γοτθική παράδοση  γι αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε ταινίες  τρόμου. Τι  είναι αυτό  που  τριγυρίζει και  βασανίζει  το μυαλό μας;   Η οικογένεια. «Ο Γιάννης ο φονιάς παιδί μιας πατρινιάς»

-Τι σχέση  έχουν  όλα  αυτά με τους  γκάνγκστερ   και τον υπόκοσμο του Στράτου;

«Αυτό  επιχείρησα να κάνω. Να  μεταγράψω το είδος των γκανγκστερικών  ταινιών στην    δική μας ελληνική, λαική παράδοση. Μια πινακοθήκη τεράτων.  Η οικογένεια. Η γειτονιά,  η μικροαστικοποίηση, η εξαθλίωση, η κλεισούρα. Μια  σταλιά  τόπος  η δική μας  χώρα. Το στοίχημα για μένα ήταν να είμαι σωστός αναπαραστατικά και  δραματουργικά. Μια ιστορία χαρακτήρων. Να  «σκοτώσω» κάθε ίχνος ηθογραφίας»


-Και  η κρίση;

«Μα φυσικά  η κρίση  είναι  μέσα στην ιστορία.  Η κρίση  ως παρακμή και   σήψη.  Ετσι συμβαίνει  σε ολόκληρη την Ευρώπη.  Ενας πολιτισμός στα  γόνατα. Ολα  για πούλημα. Η ελληνική κοινωνία σε ελεύθερη πτώση. Αυτή είναι η πεμπτουσία της ταινίας.  Οσο  για το  είδος  των γκανγστερικών  ταινιών, το στοίχημά μου ήταν να κάνω ένα  φιλμ νουάρ Μεσογειακό. Με χρώματα,  διαύγεια, καθαρότητα. Πρέπει να  φλερτάρεις  με το μαύρο.  Για να   εξερευνηθεί  μια κατάσταση πρέπει να  ρίξεις το θηρίο  στην αρένα»


Η ΠΟΠΗ  Η ΣΟΝΙΑ ΚΑΙ  Ο  ΧΡΗΣΤΟΣ

Τα  καλύτερα  για τον  Χρήστο  Κωνσταντακόπουλο. Τον  ιδιοκτήτη  της  κινηματογραφικής  εταιρίας  «Faliron  House». Που έχει επενδύσει ακόμα και σε   αμερικανικές  και βρετανικές παραγωγές

«Ο Χρήστος  για μένα δεν είναι  απλώς ένας παραγωγός. Είναι αυθεντικός  Film maker. Εχει  καταβροχθίσει  και αφομοιώσει τόνους ταινιών.  Με βοήθησε  στην γραφή του  σεναρίου. Με στήριξε στο μοντάζ. Και  ποτέ  δεν μου έβαλε  φραγμούς. Ο Χρήστος  είναι μοντέρ,  σεναριογράφος, παραγωγός, τα πάντα.  Ξέρει  Σινεμά καλύτερα και από μένα»


«Πάντα  μου άρεσε η Πόπη Τσαπανίδου»

-Και σε ποιο  αρσενικό δεν  αρέσει; Πες  μου ένα!

«Ακριβώς. Την  παρακολουθούσα  και έλεγα «αυτό το πλάσμα το κέρδισε  η  δημοσιογραφία. Αδικία.  Πολλά τα κυβικά της Ποπάρας»

-Κόψε  λίγο  θα  το  παραπάρει πάνω της και  θα εκτοξευθεί  στην  στρατόσφαιρα. Θα την χάσουμε

«Δεν το πιστεύω. Διαθέτει  προσωπικότητα και ευφυΐα. Και έχει πολλά να δώσει. Οταν  της πρότεινα τον ρόλο  της  δεν δίστασε καθόλου να εκτεθεί. Και επί πέντε μήνες,  κάθε Πέμπτη, ερχόταν στην  ώρα της  για τις πρόβες»

-Και  η Σόνια Θεοδωρίδου; (για όσους  δεν ξέρουν η κυρία Θεοδωρίδου είναι από  τις καλύτερες  φωνές σοπράνο που  διαθέτει  ο τόπος)

«Δεν θα το πιστέψεις, αλλά εκείνη  ήρθε σε μένα. Γιατί μου είπε  πως στο όνειρό  της είδε να κερδίζει Οσκαρ  ερμηνείας!  Εκείνη την εποχή   εγώ έκανα το  casting της  ταινίας. Η Σόνια  το μαθαίνει και  μου  χτύπησε την  πόρτα. Απίστευτα  πράγματα»

-Και  η Βίκυ Παπαδοπούλου;

«Επρόκειτο μια  άλλη (μου είπε  το όνομά της) να παίξει τον ρόλο της. Κάναμε πρόβες  αλλά  η γυναίκα τα έπαιξε. Ετσι κατέφυγα  στην Βίκυ (την είχαμε δει στο «Ταγκό των Χριστουγέννων») Κάθε εμπόδιο και για καλό. Μέσα σ ένα μήνα ενσωματώθηκε πλήρως στο ρόλο της»

-Και τα βραβεία;

«Δεν περιμένω  τίποτα. Είμαι outsider.  Αρα  χαλαρός.  Ομως για ένα πράγμα είμαι σίγουρος. Η ερμηνεία του Βαγγέλη Μουρίκη  θα τους απασχολήσει. Πολύ. Μα πάρα πολύ. Κι αν τελικά η ταινία βραβευτεί  αυτό θα  ωφελήσει την παραγωγή. Θέλω, όσο δεν   φαντάζεσαι, οι άνθρωποι που επένδυσαν σε μένα, όπως ας  πούμε ο Χρήστος (εννοεί τον Κωνσταντακόπουλο), όπως οι γερμανοί συμπαραγωγοί και όπως η γερμανική εταιρία διανομής «Match factory» να δικαιωθούν. Να πουλήσουν το «προϊόν». Μην  κοροϊδευόμαστε. Πρόκειται  για Χρηματιστήριο. Για πάρε δώσε.  Έχω  δει μπόλικες  εξαιρετικές ταινίες  που  οι επιτροπές και  το σύστημα τις έφτυσαν. Και έχω  δει  μπόλικες πατάτες να  σπρώχνονται  με βραβεία.   Το Star  system των  σκηνοθετών παίζει μεγάλο ρόλο. Τιμώ  τους ανθρώπους  που με τίμησαν με την εμπιστοσύνη και τα χρήματά τους. Αν  δικαιωθούν εκείνοι  τότε   εγώ θα  μείνω απόλυτα ικανοποιημένος».