Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος εμπνέει τους διαδηλωτές σε όλο τον κόσμο!

Ένα δίστιχο του Ντίνου Χριστιανόπουλο «καὶ τί δὲν κάνατε γιὰ νὰ μὲ θάψετε/ὅμως ξεχάσατε πὼς ἤμουν σπόρος» από τα μικρά ποιήματα που ανήκουν στην συλλογή «Το κορμί και το σαράκι», γραμμένο το 1978, άγγιξε τους διαδηλωτές σε όλον τον κόσμο.

Εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε διαδήλωση στο Μεξικό, όταν οι πολίτες θέλησαν να διαμαρτυρηθούν για την πρωτοφανή απαγωγή 43 μαθητών από καρτέλ ναρκωτικών. Οι αρχές βρήκαν 38 πτώματα- τα περισσότερα απανθρακωμένα- σε πρόχειρους ομαδικούς τάφους. Παρά τις επίσημες δηλώσεις ότι δεν επρόκειτο για τους μαθητές, το γεγονός πυροδότησε τις μαζικές διαμαρτυρίες των Μεξικανών σε πολλές περιοχές της χώρας.

Μεταφρασμένο στα μεξικάνικα το δίστιχο του Χριστιανόπουλου έγινε σλόγκαν σε όλη τη χώρα. Στη συνέχεια, εμφανίστηκε σε πανό στη διαμαρτυρία του Χάρβαρντ για τις δολοφονίες αφροαμερικανών από αστυνόμους, σε διαδήλωση στη Νέα Υόρκη
στα μέσα Δεκεμβρίου και σε διάφορα sites και blogs.

Φυσικά οι περισσότεροι αγνοούν ότι το σλόγκαν στα ισπανικά και στα αγγλικά ανήκει στον Έλληνα ποιητή που όταν το 2011 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του, αρνήθηκε να το παραλάβει παραπέμποντας στο κείμενό του "Εναντίον".  «Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης απ' όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο "ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων", που μας άφησαν οι αρχαίοι» έγραφε το 1979 στο κείμενο του.


Διαβάστε τα ποιήματα του Ντίνου Χριστιανόπουλου «Εκείνοι που μας παίδεψαν» και «Ενός λεπτού σιγή»

Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν

Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιὸ πολύ,
ὅμως ἡ δική σου τρυφερότητα πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ βαστάξει;
Ὅ,τι μᾶς γλύκανε, τὸ ξέπλυνε ὁ χρόνος κι ἡ συναλλαγή,
ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς χαμογέλασαν βουλιάξαν σὲ βαθιὰ πηγάδια
καὶ μείναν μόνο κεῖνοι ποὺ μᾶς πλήγωσαν,
ἐκεῖνοι ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ τοὺς ὑποταχτοῦμε.
Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν πιὸ πολύ...

Ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπο σας
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,
ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,

κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,
ἔστω καὶ μία φορά;
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;

(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ἀνυπεράσπιστος Καημός»)