Μια αλλιώτικη... Οδύσσεια στην γκαλερί Blender

Στη σειρά με τίτλο «The Twisted Odyssey», το ομηρικό έπος αποτελεί την αφετηρία για τη δημιουργία 24 έργων, ισάριθμα με τις ραψωδίες, που ξεφεύγουν από τα συμβατικά όρια  και επανανοηματοδοτούν τις οδυσσειακές καταστάσεις.

Ο καλλιτέχνης «διαβάζει» αναχρονιστικά την Οδύσσεια και την εντάσσει σε ένα ζωγραφικό πλαίσιο που δεν υπάρχουν προφανείς ομοιότητες. Αντιθέτως, καλείται ο θεατής σύμφωνα με την προσωπική του «έξι», να αναγνωρίσει, να αποκρυπτογραφήσει και τελικά να συσχετίσει τους συμβολισμούς τόσο με το πρωτότυπο όσο και -σαν ένας σύγχρονος Οδυσσέας- με το δικό του ταξίδι.

Η τέχνη του Πάτσιου θέτει υπό αμφισβήτηση το σύγχρονο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι και ως ένα εικαστικό μανιφέστο, καταδεικνύει τις αγωνιώδεις σκέψεις του για το σήμερα.
Η βαθιά κατανόηση της ιστορίας της τέχνης και οι επιρροές του καλλιτέχνη από τα κινήματα του εξπρεσιονισμού και του  αυτοματισμού, την εννοιολογική τέχνη και την  «pop» κουλτούρα φιλτράρονται και εξωτερικεύονται μέσα από την μεικτή τεχνική τόσο στα ζωγραφικά έργα όσο και στα γλυπτά.

Η τεχνική του Πατσιου περιλαμβάνει την εξαιρετική χρήση της γραμμής την οποία διαγράφει με άνεση και δυναμισμό ανεξάρτητα από το θέμα. Η μεταχείριση του χρώματος, το οποίο εφαρμόζει σε διαφορετικές πυκνότητες και η αυθόρμητη ένταξη φαινομενικά αταίριαστων υλικών στη σύνθεση, διαμορφώνουν έργα - υβρίδια.

Με αυτόν τον τρόπο και μέσω των λεκτικών όρων και των συμβολικών μορφών, δύναται να συμπεριλάβει σε έναν πίνακα πολλές αλληγορίες που μεταφέρουν τα υποθάλποντα νοήματα και δημιουργούν τις ηθικές και πνευματικές έννοιες που ο Πάτσιος επιθυμεί να μεταδώσει. Η χιουμοριστική- κυνική ματιά αποτελεί το «soft weapon» του δημιουργού που θέτει διαρκώς στα έργα του το ζήτημα της κοινωνικής κρίσης.

Η δουλειά του περιέχει αναφορές από τα σύνθετα «Ready mades» του Marchel Duchamp μέχρι τα κολάζ του Franz West. «Δεν έχει σημασία πως μοιάζει η τέχνη, αλλά ποια είναι η χρησιμότητά της», είχε αναφέρει κάποτε ο West, κι αυτή είναι η προσδοκία του καλλιτέχνη: Να αφεθεί ελεύθερος ο θεατής και να δει μέσα από την τέχνη τον εαυτό του.