Ετσι κλείνουν τα εργοστάσια και παίρνουν δισ. οι διαπλεκόμενοι

Είναι δυνατόν την ώρα που 1.350.000 Ελληνες ψάχνουν για δουλειά και η χώρα είναι πρώτη στην ανεργία στην Ευρώπη η Ελλάδα να αντιμετωπίζει εχθρικά τις ελάχιστες βιομηχανίες που έχουν απομείνει σε λειτουργία;
Αν οι πολιτικοί έδειχναν για τον ιδιωτικό τομέα τη μισή ευαισθησία από αυτή που επιδεικνύουν για την προστασία των θέσεων εργασίας στο Δημόσιο, τότε χιλιάδες άνθρωποι δεν θα βρίσκονταν σήμερα αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας.

Οι μεγαλύτερες βιομηχανίες της χώρας εκπέμπουν SOS καθώς η μία μετά την άλλη είτε βάζουν λουκέτο, είτε αναγκάζονται να εφαρμόσουν εκ περιτροπής εργασία για να επιβιώσουν. Οι απολύσεις βαφτίζονται «προγράμματα αναδιάρθρωσης παραγωγικής δομής», «οργανωτικές αλλαγές» ή με άλλους ευφάνταστους τίτλους προκειμένου να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις. Οι φόροι που έχουν επιβληθεί στην παραγωγή γονατίζουν μία προς μία τις μεγάλες μονάδες της χώρας, με τελευταίο παράδειγμα το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ στη Χαλκίδα, που κατέβασε ρολά σβήνοντας μια ιστορία από το 1926.

Οι συνεχείς φόροι και το υψηλό κόστος της ενέργειας προκαλούν την οργή των επιχειρηματιών, την οποία αντιμετώπισε προσωπικά πριν από λίγες μέρες ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Κωστής Χατζηδάκης. Συγκεκριμένα, το μεσημέρι της Παρασκευής 29 Μαρτίου τα κινητά τηλέφωνα των μεγαλύτερων βιομηχάνων της χώρας άρχισαν να χτυπούν το ένα μετά το άλλο. Στην άλλη γραμμή, η ιδιαίτερα του κ. υπουργού τους καλούσε ευγενικά στις 7 το απόγευμα σε έκτακτη σύσκεψη. Παρά την ειδοποίηση της τελευταίας στιγμής, όλοι ανταποκρίθηκαν. Η κυβέρνηση θα τους ανακοίνωνε τις αποφάσεις της για το ενεργειακό κόστος της βιομηχανίας.

Είχε προηγηθεί μια σύσκεψη στο Μαξίμου με τον πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά, τον υπουργό Οικονομικών κ. Γιάννη Στουρνάρα, τον υπουργό Ανάπτυξης κ. Χατζηδάκη, τον αρμόδιο υφυπουργό για την ενέργεια κ. Ασημάκη Παπαγεωργίου και τους μεγάλους βιομηχάνους. Τότε είχαν συζητηθεί τα προβλήματα, είχαν πέσει προτάσεις στο τραπέζι και είχαν δημιουργηθεί ελπίδες. Και όχι άδικα, καθώς ήταν η πρώτη φορά που ένας πρωθυπουργός εμπλεκόταν προσωπικά στην επίλυση ενός τέτοιου θέματος. Μέχρι τώρα, συνήθως τα κατά καιρούς διαβήματα του ΣΕΒ σπάνια ξεπερνούσαν τα όρια του γραφείου του αρμόδιου υπουργού.

Λίγο πριν από τις 7 το απόγευμα οι επιχειρηματίες άρχισαν να φτάνουν στην οδό Νίκης, στο υπουργείο Οικονομικών. Οι φρουροί της εισόδου ενημερωμένοι, τους κατεύθυναν να ανεβούν στον 7ο όροφο. Συγκεντρώθηκε η αφρόκρεμα της ελληνικής βιομηχανίας. Ο κ. Ευάγγελος Μυτιληναίος του ομώνυμου ομίλου. Ο κ. Νίκος Μάνεσης της Ελληνικής Χαλυβουργίας με τον γιό του Μιχάλη. Ο κ. Μιχάλης Στασινόπουλος της ΒΙΟΧΑΛΚΟ. Δύο μέλη της οικογένειας Δοντά που έχει την ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, ο κ. Ευάγγελος Βουλγαράκης της ΓΙΟΥΛΑ, ο κ. Γιώργος Αγγελόπουλος με τον κ. Γιώργο Σκινδήλια, διευθύνοντα σύμβουλο της Χαλυβουργικής, και ο εκτελεστικός αντιπροεδρος του ΣΕΒ κ. Χάρης Κυριαζής.

Απέναντί τους κάθισαν ο υπουργός Ανάπτυξης, ο αρμόδιος για την ενέργεια υφυπουργός κ. Παπαγεωργίου και ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Περιβάλλοντος κ. Κωνσταντίνος Μαθιουδάκης. Ο κ. Χατζηδάκης ξεκίνησε τη συζήτηση λέγοντας ότι η κυβέρνηση εξέτασε το θέμα με προσοχή, ότι στα περιορισμένο πλαίσιο που υπάρχει έχει γίνει ό,τι καλύτερο, εξέφρασε τη συμπαράστασή του κ.λπ., για να δώσει τον λόγο στη συνέχεια στον κ. Παπαγεωργίου, ο οποίος ως αρμόδιος υφυπουργός άρχισε να διαβάζει τις αποφάσεις. Οι επιχειρηματίες παρακολουθούσαν με προσοχή.

Μόλις τελείωσε ο κ. Παπαγεωργίου, όμως, προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν αυτά που άκουσαν και ταυτόχρονα άρχισε να τους καταλαμβάνει οργή. Υπήρχαν ορισμένα τολμηρά μέτρα, όπως π.χ. η μείωση των τιμολογίων κατά 15% στη μέση τάση, αλλά για τις μεγάλες ενεργοβόρες βιομηχανίες σχεδόν τίποτε. Ούτε οι ειδικοί φόροι που βαρύνουν την παραγωγή μειώνονταν, ούτε τα άλλα αιτήματα είχαν ικανοποιηθεί. Με δυο λόγια, όλη η προσπάθεια να βρεθεί μια λύση ώστε να διασωθούν οι επιχειρήσεις και μαζί με αυτές οι θέσεις εργασίας είχε καταλήξει σε μια φούσκα διανθισμένη με πολλές υποσχέσεις και τίποτε ουσιαστικό.

Η οργή των επιχειρηματιών οδήγησε σε έκρηξη. Ο κ. Μάνεσης, εκνευρισμένος από την αντιμετώπιση, άρχισε να φωνάζει ότι οι βιομηχανίες δεν θα μπορέσουν να αντέξουν άλλο. Επικράτησε αμηχανία, καθώς η σεβάσμια φιγούρα του ηλικιωμένου βιομηχάνου τρίτης γενιάς να κατακεραυνώνει την κυβέρνηση αγανακτισμένος δεν ήταν κάτι που περίμεναν. Οι υπουργοί, από την πλευρά τους, προσπάθησαν να υπεραμυνθούν των αποφάσεών τους επικαλούμενοι τα προβλήματα της ΔΕΗ που δεν αφήνουν περιθώρια για πολλούς χειρισμούς. Οι δικαιολογίες αντί να κατευνάσουν εξήψαν περισσότερο τα πνεύματα, καθώς οι επιχειρηματίες ένιωθαν ότι τους εμπαίζουν. Ο κ. Μιχάλης Μάνεσης παρενέβη λέγοντας: «Ναι, αλλά το έργο του 1,5 δισ. της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα ξέρατε να το δώσετε. Γιατί δεν ρίξατε αυτά τα χρήματα στην οικονομία;». (Αναφέρεται στο έργο της νέας μονάδας της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα που δόθηκε κατά σκανδαλώδη τρόπο στη ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ του κ. Γιώργου Περιστέρη.) Στο σημείο αυτό παρενέβη ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Περιβάλλοντος κ. Μαθιου­δάκης με το επιχείρημα ότι έπρεπε να δοθεί το έργο γιατί το 2020 θα υπάρχει έλλειψη ενέργειας στη χώρα. «Ποιο 2020;» του απάντησε με απόγνωση ο κ. Νίκος Μάνεσης, για να προσθέσει: «Εμείς δεν ξέρουμε τι θα γίνει την άλλη Παρασκευή και αν θα είμαστε ανοιχτοί κι εσείς προγραμματίζετε για το 2020; Αν συνεχίσουμε έτσι θα καταρρεύσουν όλες οι βιομηχανίες και εσείς ασχολείστε για να εξασφαλίσετε ενέργεια για το 2020!».

Ο κ. Αγγελόπουλος προσπάθησε να κατευνάσει τα πνεύματα στρέφοντας τη συζήτηση σε εναλλακτικές προτάσεις. «Μειώστε το ενεργειακό κόστος», πρότεινε, «και σε αντιστάθμισμα φορολογήστε τα κέρδη μας», πρότεινε απευθυνόμενος στον κ. Χατζηδάκη. Την πρόταση αυτή, είπε ο υπουργός Ανάπτυξης, την είχε αναφέρει και ο κ. Μυτιληναίος στη σύσκεψη στο Μαξίμου, αλλά δεν έγινε αποδεκτή. Η απάντηση στον υπουργό ήταν η οχλαγωγία που δημιούργησαν οι εκφράσεις αποδοκιμασίας που διατύπωσαν ταυτόχρονα όλοι οι επιχειρηματίες.

Χάρης Κυριαζής (Εκτελεστικός αντιπρόεδρος του ΣΕΒ)	Ευάγγελος Μυτιληναίος (Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Μυτιληναίου)	Γιώργος Αγγελόπουλος (Χαλυβουργική)	Ευάγγελος Βουλγαράκης (Διευθύνων σύμβουλος της υαλουργίας ΓΙΟΥΛΑ)

«Πού είναι ο κ. Στουρνάρας;»

Ο «διάλογος» των κυβερνητικών στελεχών με τους επιχειρηματίες συνεχίστηκε σε κλίμα έντασης και συνεχών διαξιφισμών. Ο κ. Βουλγαράκης της ΓΙΟΥΛΑ επέμενε για το ενεργειακό κόστος που αφαιρεί από τις ελληνικές επιχειρήσεις κάθε δυνατότητα ανταγωνισμού με τις ευρωπαϊκές και άλλες βιομηχανίες, ζητώντας να μειωθούν τουλάχιστον οι ειδικοί φόροι που έχουν επιβληθεί στην ενέργεια. Ο κ. Χατζηδάκης απάντησε λέγοντας: «Το έθεσα στον κ. Στουρνάρα, αλλά δεν το συζητά σε αυτή τη φάση. Σχεδόν έκλεισε το τηλέφωνο». Η απάντηση του υπουργού προκάλεσε νέες εντάσεις, με τον εκτελεστικό αντιπρόεδρο του ΣΕΒ κ. Χ. Κυριαζή να φωνάζει γιατί δεν είναι ο κ. Στουρνάρας παρών στη συζήτηση και να επιμένει ότι πρέπει να του ζητήσουν να έρθει στη συνάντηση να τους μιλήσει. «Στον κάτω όροφο είναι, γιατί δεν τον καλείτε να μας το πει ο ίδιος;» ρωτούσε επίμονα.

«Οι τράπεζες δεν δίνουν χρήματα, η εσωτερική αγορά έχει πεθάνει λόγω της ύφεσης, οι φόροι μάς έχουν εξαντλήσει και το κόστος ενέργειας δεν μας επιτρέπει να ανταγωνιστούμε τις ξένες βιομηχανίες», έλεγαν εν χορώ οι επιχειρηματίες. «Πρέπει να κάνετε κάτι τώρα πριν να είναι αργά για όλους μας», επέμεναν. «Μειώστε τουλάχιστον τον ειδικό φόρο στο φυσικό αέριο», πρότειναν. Η απάντηση της πολιτικής ηγεσίας δόθηκε ωμά χωρίς καμία ωραιοποίηση: «Δεν συζητείται τέτοιο θέμα. Ξεχάστε το, πρέπει να πουληθεί η ΔΕΠΑ. Δεν μπορούμε να μειώσουμε τίποτε».

Η κατάχρηση της ΔΕΗ

Μαζική ήταν η επίθεση των παριστάμενων επιχειρηματιών στη ΔΕΗ. Εκτοξεύτηκαν κατηγορίες για κατάχρηση της μονοπωλιακής θέσης στην αγορά, αυταρχική συμπεριφορά που αποκλείει κάθε ισότιμο διάλογο με τη διοίκηση και άλλα ανάλογα, με τον κ. Χατζηδάκη να διαβεβαιώνει ότι δεν είναι πια έτσι, έχει αλλάξει η στάση της κ.λπ.
Λίγο αργότερα η συνάντηση έληξε, με τους επιχειρηματίες να αποχωρούν απογοητευμένοι και τον κ. Χατζηδάκη και τους άλλους υπηρεσιακούς και μη παράγοντες προβληματισμένους, αλλά ταυτόχρονα ανακουφισμένους που το «κράξιμο» είχε τελειώσει. Προφανώς από τις αντιδράσεις κατανόησαν τη δεινή κατάσταση της ελληνικής βιομηχανίας και λίγες ημέρες αργότερα τους επιχειρηματίες κάλεσε ο Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ). Τους ενημέρωσαν για μια ρύθμιση για την αποζημίωση όταν διακόπτεται η ισχύς, μέτρο που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη εκτός από την Ελλάδα. Αλλά και πάλι το όφελος είναι μόλις 60 εκατ. για όλη τη βιομηχανία. Και μπορεί να είναι ένα μεγάλο ποσό, αλλά στην προκειμένη περίπτωση είναι ασπιρίνη για βαριά αρρώστια όταν το ενεργειακό κόστος και μόνο επιβαρύνει έως και το 50% του συνολικού κόστους της παραγωγικής διαδικασίας. Επίσης, μόνον οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης (οι υψηλότεροι στην Ευρώπη) επιβαρύνουν με 5% το τελικό κόστος.

ΤΟ «ΚΡΑΞΙΜΟ» ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΩΝ

Νίκος Μάνεσης  «Εμείς δεν ξέρουμε τι θα γίνει την άλλη Παρασκευή και αν θα είμαστε ανοιχτοί κι εσείς προγραμματίζετε για το 2020 το εργοστάσιο της ΔΕΗ;» Μιχάλης Μάνεσης «Ναι, αλλά το έργο του 1,5 δισ. της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα ξέρατε να το δώσετε. Γιατί δεν ρίξατε αυτά τα χρήματα στην οικονομία;» Χάρης Κυριαζής «Οι τράπεζες δεν δίνουν χρήματα, η εσωτερική αγορά έχει πεθάνει λόγω της ύφεσης, οι φόροι μάς έχουν εξαντλήσει και το κόστος ενέργειας δεν μας επιτρέπει να ανταγωνιστούμε τις ξένες βιομηχανίες»

Οι βιομηχανίες με τα σοβαρά προβλήματα

Ο κατάλογος των μεγάλων βιομηχανιών που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, ακόμα και επιβίωσης, συνεχώς μεγεθύνεται

ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ: Ανέστειλε οριστικά τη λειτουργία του εργοστασίου της στη Χαλκίδα και όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της: «Το εργοστάσιο της Χαλκίδας υπέστη σοβαρή μείωση πωλήσεων λόγω της συρρίκνωσης της κατασκευαστικής δραστηριότητας στην Αττική, κύρια αγορά του εργοστασίου, κατά 80% από το 2008 έως σήμερα».

SCA Hellas: Η σουηδική πολυεθνική ανακοίνωσε τον Μάρτιο το κλείσιμο του εργοστασίου χαρτοποιίας στην Πάτρα. Σε σχετική ανακοίνωσή της ανέφερε: «Λαμβάνοντας υπόψη τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα, κλείνει το εργοστάσιο για να προσαρμοστεί η εταιρεία στην τρέχουσα κατάσταση και να εξασφαλίσει τη βιώσιμη παρουσία της στην ελληνική αγορά». Η επιχείρηση μετά την απόφασή της πρόσφερε πακέτο εθελουσίας εξόδου σε όλους τους εργαζόμενους.

COCA-COLA 3E: Εχει προβεί μέχρι σήμερα σε διακοπή παραγωγής στις μονάδες στο Μεσολόγγι, στη Ρόδο, στην Κέρκυρα και στην Πάτρα, ενώ μεταφέρει την έδρα της στην Ελβετία. Η εταιρεία εφάρμοσε και προγράμματα μείωσης του προσωπικού, ενώ συνεχίζει να διατηρεί σε λειτουργία τις μονάδες Αθηνών, Βόλου και Θεσσαλονίκης.

Pepsico - Ηβη: Στις αρχές Ιανουαρίου έκλεισε το εργοστάσιο που εμφιάλωνε νερό στο Λουτράκι για λόγους βιωσιμότητας και ζήτησε από τους λιγοστούς εργαζόμενους, εάν θέλουν να συνεχίσουν να εργάζονται στην εταιρεία, να μετακινηθούν στα Οινόφυτα, διαφορετικά θα απολυθούν με τη νόμιμη αποζημίωση.

ΣΕΛΜΑΝ: Η εταιρεία προχώρησε τον Φεβρουάριο στη διακοπή κάθε δραστηριότητας του εργοστασίου της στο Βασιλικό Χαλκιδικής και στην ανακοίνωσή της επικαλείται ως λόγους για τους οποίους έβαλε λουκέτο στη μονάδα «τη ραγδαία αύξηση της τιμής των βασικών πρώτων υλών -και συγκεκριμένα της ξυλείας κατά 20% λόγω διπλασιασμού της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης- και στροφή των καταναλωτών στη χρήση ξυλείας για θέρμανση».

ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ: Η ιστορική ελληνική βιομηχανία, καμάρι στη βιομηχανοποίηση της χώρας κατά τη δεκαετία του 1960, παίρνει σειρά μέτρων για τον έλεγχο του κόστους. Το σωματείο της εταιρείας έχει ενημερωθεί από τη διεύθυνση της επιχείρησης ότι θα προχωρήσει σε μείωση 170 θέσεων εργασίας με πρόγραμμα εθελουσίας, μείωση των αποδοχών κατά 20%, κατάργηση των επιδομάτων και διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Να σημειωθεί ότι ενώ το 2007 η ελληνική αγορά απορρόφησε 2.105 χιλιάδες τόνους χαλυβουργικών προϊόντων, μέσα στο 2012 απορρόφησε μόλις 350 χιλιάδες τόνους.

ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ: Στη μονάδα Ασπροπύργου της εταιρείας ύστερα από 4 μήνες διαθεσιμότητα του προσωπικού τώρα εργάζονται εκ περιτροπής τις μισές ημέρες του μήνα. Το εργοστάσιο της ίδιας εταιρείας στον Βόλο λειτουργεί με συμφωνία του προσωπικού για μείωση των αποδοχών του κατά 18% για διάστημα τεσσάρων μηνών.
Η ΣΟΒΕΛ, θυγατρική της ΣΙΔΕΝΟΡ του ομίλου Στασινόπουλου, στον Αλμυρό Μαγνησίας, έθεσε τον Μάρτιο σε διαθεσιμότητα 350 εργαζόμενους που ασχολούνται με την παραγωγή σιδήρου, σε σύνολο 420 εργαζομένων. Στο εργοστάσιο ο όμιλος ΒΙΟΧΑΛΚΟ έχει κάνει τα τελευταία χρόνια επενδύσεις 50 εκατ. ευρώ.