Ξανά σε φορολογική ασυλία οι offshore

Μία διάταξη, που περιελήφθη στο νομοσχέδιο για τον ενιαίο φόρο ακινήτων επαναφέρει τις  εξωχώριες εταιρίες σε καθεστώς φορολογικής ασυλίας, ενώ επιβάλλει και κάτι πρωτοφανές: Υποχρεώνει το δημόσιο να διαγράψει ή να επιστρέψει – σε περίπτωση που είχε ήδη εισπράξει - φόρους και πρόστιμα, που είχαν επιβληθεί στις εταιρίες αυτές, αφού η ισχύς της συγκεκριμένης ρύθμισης ισχύει αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου του 2010, καθιστώντας όλους τους φορολογικούς ελέγχους, που έγιναν την τελευταία τριετία, ουσιαστικά άκυρους!!!

Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς πρόκειται για ένα χριστουγεννιάτικο… δώρο, ύψους τουλάχιστον 93 εκατομμυρίων ευρώ, προς πανίσχυρα, προφανώς συμφέροντα. Η ρύθμιση δεν αφορά μόνο εξωχώριες εταιρίες – στην κυριότητα των οποίων βρίσκονται χιλιάδες ακίνητα – αλλά και άλλες εταιρίες και φυσικά πρόσωπα, μεγαλοϊδιοκτήτες ακινήτων, που εκμισθώνουν κτήριά τους σε ναυτιλιακές επιχειρήσεις και πλέον απαλλάσσονται από κάθε φορολογική υποχρέωση.
 
Η υπόθεση έχει ως εξής: με παλαιότερες ρυθμίσεις, στη βάση μάλιστα του αρχικού ν. 89 του 1967 (επί χούντας) όσες εταιρίες (ακόμη και οι offshore) εκμίσθωναν ακίνητα σε ναυτιλιακές και πλοιοκτήτριες εταιρίες απαλλάσσονταν από την καταβολή των αντίστοιχων φόρων, που προβλέπονταν για άλλες κατηγορίες ιδιοκτητών.
 
Με νόμο του 2002 (τον 3091, που τροποποιήθηκε ελαφρώς το 2003) επιβλήθηκε ειδικός φόρος στα ακίνητα, που βρίσκονται στην Ελλάδα, ύψους 3%, επί της αξίας τους αυτών. Προβλέπεται τότε εξαίρεση, ανεξάρτητα από τη χώρα στην οποία έχουν την έδρα τους, σύμφωνα με το καταστατικό τους, σε εταιρίες για τα ακίνητα, που εκμισθώνουν σε ναυτιλιακές εταιρίες του ν.89/1967, αποκλειστικά για την εγκατάσταση των γραφείων και των αποθηκών τους.

Το 2010 το πλαίσιο τροποποιείται με τον νόμο 3842: Ο ειδικός φόρος αυξάνεται στο 15% επί της αξίας αυτών των ακινήτων και αίρεται η εξαίρεση, που προέβλεπε ο νόμος του 2002 για τις ναυτιλιακές εταιρίες. Η τροποποίηση εκείνη αποσκοπούσε στο να διευρύνει την κατηγορία των υπόχρεων σε ειδικό φόρο και να δημιουργήσει αντικίνητρα με την πάταξη της φοροαποφυγής από εξωχώριες εταιρίες. Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκε και μία τροποποίηση του νόμου 3943. Σημειωτέον με τις νομοθετικές αυτές αλλαγές αναγκάστηκε ο Άκης Τσοχατζόπουλος να «περάσει» το πολυτελές σπίτι του στην Ακρόπολη από την offshore εταιρία στην οποία το είχε, σε όνομα της Βίκυς Σταμάτη, αφού η φορολόγηση της εξωχώριας εταιρίας του φάνηκε υπερβολικά μεγάλη.

Με βάση αυτό το νόμο την τελευταία τριετία και μετά τη ρύθμιση του 2010, έγιναν εκατοντάδες φορολογικοί έλεγχοι και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι επιβλήθηκαν φόροι και πρόστιμα ύψους 93 εκατ. ευρώ, σε εταιρίες που δεν συμμορφώθηκαν και συνέχισαν να μην αποδίδουν φόρους! Μεταξύ αυτών είναι και πασίγνωστο Ίδρυμα στο οποίο καταλογίστηκε πρόστιμο ύψους περίπου 3 εκατ. ευρώ. Βρέθηκε ότι εκατοντάδες ακίνητα ήταν στο όνομα offshore και άλλων εταιριών, που ενώ υποχρεούνταν, με βάση το νέο πλαίσιο, να καταβάλλουν φόρους, δεν το έπρατταν.

Η κυβέρνηση έρχεται τώρα, με μία διάταξη στο άρθρο 33 του νόμου για τον ενιαίο φόρο ακινήτων, και όχι μόνο επιχειρεί να επαναφέρει την εξαίρεση, αλλά προβλέπει και την αναδρομική ισχύ της από την 1/1/2010!!! Δεν αλλάξει δηλαδή μόνο το καθεστώς και δω και πέρα, αλλά προκλητικά δημιουργείται η εξής κατάσταση: Θα κληθεί το ελληνικό δημόσιο όχι μόνο να διαγράψει τις οφειλές και τα πρόστιμα, που έχουν επιβληθεί, αλλά και να επιστρέψει τα χρήματα, που στο μεταξύ έχουν καταβάλλει πολλές από τις εταιρίες, που εκμισθώνουν ακίνητα σε ναυτιλιακές εταιρίες! Σύμφωνα με υπολογισμούς έχουν ήδη καταβληθεί από τους υπόχρεους σχεδόν 25 εκατ. ευρώ από τα 90 εκατ. ευρώ, που έχουν καταλογιστεί, ενώ ενδέχεται το συνολικό ποσό, που προσπαθεί να χαρίσει η κυβέρνηση να είναι πολύ μεγαλύτερο. Κι αυτό γιατί οι αρμόδιες εφορίες καταλόγισαν το ποσό αυτό, έχοντας ολοκληρώσει τον έλεγχο σε ένα ποσοστό λίγο πάνω από 10%  του συνολικό αριθμό των εταιριών, που πρέπει να βρεθούν στο στόχαστρο, και άρα υπάρχουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες ακόμη περιπτώσεις, που πρέπει να ελεγχθούν, εάν δεν αλλάξει το νομικό και φορολογικό πλαίσιο και τελικά τα οφειλόμενα – και προς «χάρισμα» - να φτάνουν και σε μερικές εκατοντάδες εκατ. ευρώ!