Η αληθινή ιστορία για τα «γουναράδικα»

«Καλή αντάμωση στα γουναράδικα». Και μόνο στο άκουσμά της, η φράση που χρησιμοποίησε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, πυροδότησε τεράστιες πολιτικές εντάσεις, κάνοντας ορισμένους να μιλούν -στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- ακόμα και για εμφυλιοπολεμικές συρράξεις.

«Είμαστε αυτοί που θα ενώσουμε αυτό τον κύκλο, που έσπασε το σάπιο πολιτικό σας σύστημα. Από το λαό στη Βουλή και ξανά στο λαό. Είμαστε έξω που ακούμε όλους αυτούς» είπε ο κ. Διαμαντόπουλος, απευθυνόμενος σε όσους κατηγορούν τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ότι έφυγαν από την Ολομέλεια και πήγαν στην πορεία.

Στη συνέχεια πρόσθεσε ότι «όλοι μας λένε ότι δεν εκβιάζεται είναι αποφασισμένοι για ρήξη και ανατροπή. Αυτό που έλεγε και ο Άρης Βελουχιώτης "ραντεβού στα γουναράδικα"».

Το twitter και το facebook, μέσα σε δευτερόλεπτα, πήραν φωτιά με εκατέρωθεν αντεγκλήσεις μεταξύ δεξιών και αριστερών, που σε πολλές περιπτώσεις άγγιξαν και τα όρια των ύβρεων.

Ποια είναι όμως η πραγματική προέλευση της φράσης που συχνά πυκνά χρησιμοποιούσε ο αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ, Άρης Βελουχιώτης;

Όλα ξεκινούν από τη γλώσσα των κυνηγών αγρίων γουνοφόρων ζώων, των κουναβιών και κυρίως των αλεπούδων που κάποτε τις κυνηγούσαν για το πανάκριβο και πολύτιμο δέρμα τους και ήταν μάλιστα επικηρυγμένες.

Σαν λαϊκός μύθος, κάθε φορά, λένε, που έβγαιναν οι αλεπούδες για τροφή, είτε στα χωράφια, είτε στα κοτέτσια ποτέ δεν ήταν βέβαιες πως θα επιστρέψουν στη φωλιά τους και έλεγαν μεταξύ τους σαν αστείο τον χαιρετισμό «καλή αντάμωση στα γουναράδικα».

Έκφραση που σήμαινε ότι αν έπεφταν σε κάποια παγίδα ή τις σκότωναν οι κυνηγοί, θα συναντιόνταν πάλι στον πάγκο του γουναρά όπου το τομάρι τους θα γίνονταν ρούχο, αντικείμενο ή κάποιο αξεσουάρ να στολίσει το κορμί ή το σπίτι.

Αυτή ήταν μια από τις πολλές λαϊκές εκφράσεις που χρησιμοποιούσε ο Άρης Βελουχιώτης όταν ήθελε να σχολιάσει το μέλλον το δικό του, αλλά και των πιστών συντρόφων του. «Θα τα πούμε» δηλαδή «εκεί που θα μας γδάρουν» έλεγε ο Άρης για να τον ακούν περισσότερο οι άνθρωποι που έστελνε το κόμμα για να τον ελέγξουν.

Ήταν δηλαδή ένα μήνυμα που έστελνε ο Άρης στο εσωτερικό και στην πολιτική ηγεσία του κόμματος, αφού είναι γνωστές οι ρήξεις του με τις επιταγές των «καλαμαράδων» όπως ο ίδιος τους αποκαλούσε και με την καθοδήγηση του ΚΚΕ.

Με βάση λοιπόν αυτά τα στοιχεία ο Άρης ήξερε από πολύ νωρίς πως το τομάρι του θα έφτανε κάποια στιγμή στα «γουναράδικα» για να το κάνουν κομμάτια οι εχθροί του και οι «φίλοι» του.

Η διαίσθησή του αυτή τελικά επιβεβαιώθηκε με τον πιο τραγικό τρόπο στο φαράγγι του Φάγγου.

Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία...