Θείος Βαγγέλη: «Πάγωσαν τα πόδια μου, μούδιασα, πέθανα όταν τον είδα νεκρό»

Εν αναμονή της επίσημης ανακοίνωσης του πορίσματος της ιατροδικαστικής εξέτασης και ενώ όλα δείχνουν σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες ότι πρόκειται για αυτοχειρία, οι συγγενείς του Βαγγέλη Γιακουμάκη βιώνουν ώρα με την ώρα τη φρικτή συνειδητοποίηση της τραγικής απώλειας του παιδιού τους.

Η μάνα, ο πατέρας, τα αδέλφια του άτυχου φοιτητή βυθισμένοι σε πένθος βαρύ. Η Κρήτη θρηνεί. Η Ελλάδα θρηνεί. Η οικογένεια του εδώ και 40 μέρες εξαφανισμένου από προσώπου γης φοιτητή, μοιάζουν με μορφές τραγικές που ψάχνουν να μάθουν τι έγινε, θέλουν απαντήσεις για όλο αυτό που συνέβη και σήμερα ο Βαγγέλης δεν είναι πια μαζί τους στη ζωή, αποζητούν και επιζητούν κάθαρση.

40 φρικτές μέρες και νύχτες γεμάτες αγωνία και μαρτύριο και ελπίδα μαζί ότι κάποιο σημάδι θα βρεθεί, ένα θαύμα θα γίνει και εκείνος θα ξαναγυρίσει κοντά τους. Κάτι τέτοιο δε συνέβη δυστυχώς… Ο θείος του Βαγγέλη κ. Γιώργος Βιδιαδάκης είναι ο άνθρωπος που επωμίστηκε ένα πολύ βαρύ φορτίο. Βρέθηκε στο σημείο που οι αστυνομικοί εντόπισαν τη σωρό του Βαγγέλη.

Μιλά στο protothema.gr με το απόθεμα κουράγιου και αντοχών που του έχουν απομείνει και δε σταματά να κλαίει. Ο κρητικός λεβέντης λυγίζει. Συνειδητοποιεί πως η αναγνώριση του πτώματος του ίδιου του ανιψιού από εκείνον ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει και έλαχε σε αυτόν ο κλήρος. 

«Όταν χτύπησε το τηλέφωνο και μου είπαν ότι βρέθηκε ένα πτώμα κοντά στο ρέμα στη σχολή πάγωσα… Ξέρετε όλο αυτό το διάστημα ήθελα να πιστεύω ότι κάτι θα γίνει, θα βρεθεί ο Βαγγέλης. Όλοι μας το πιστεύαμε. Είχαμε την ελπίδα μέσα μας. Λέγαμε μπορεί να ήθελε απλά να φύγει, να μην ένιωθε καλά με κάτι και να είχε ανάγκη λίγο να ξεφύγει από όλους και όλα… Ήλπιζα ότι ίσως και να είχε βρει καταφύγιο σε κάποιο μοναστήρι ίσως ότι ήθελε να ηρεμήσει, να αποστασιοποιηθεί λίγο από όλους και όλα… Ήμουν φοβισμένος, δε μπορώ να το αρνηθώ αυτό αλλά η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία. Δυστυχώς όμως σήμερα τα πάνω κάτω μου ήρθαν… Έλαχε σε μένα να είμαι αυτός που θα έπρεπε να πάει εκεί στο σημείο και να κάνει την αναγνώριση. Φρικτό… Στα λεπτά που ακολούθησαν νομίζω ότι δεν είχα καν επαφή με το περιβάλλον, δεν ήξερα τι θα δω, τι θα αντικρύσω. Φτάνω. Νομίζω ότι τη στιγμή που είδα το θέαμα που είδα μπροστά μου ένιωσα πεθαμένος, διαλυμένος. Το παιδί μας νεκρό μπροστά μου. Πάγωσα. Έχασα τη μιλιά μου… Και μετά θαρρώ μηχανικά έγινε η αναγνώριση. Ήταν φρικτή η στιγμή που είδα το Βαγγέλη νεκρό μπροστά μου, πάγωσαν τα πόδια μου, μούδιασα, πέθανα, διαλύθηκα νομίζω απλά μηχανικά λειτούργησα και αναγνώρισα το πτώμα του ανιψιού μου», λέει ο κ. Βιδιαδάκης και η φωνή του τρέμει ακόμη από αναφιλητά.



Σημειώνει ότι η κατάσταση στην Κρήτη είναι πολύ έντονη συναισθηματικά και πως το κλίμα δεν είναι απλά βαρύ αλλά ένα ολόκληρο χωριό, ένα ολόκληρο νησί έχει βυθιστεί σε πένθος. Τώρα το μόνο που περιμένει από εδώ και πέρα είναι να μάθει το πόρισμα της ιατροδικαστικής εξέτασης ενώ σχολιάζοντας αυτά που συζητούνται ως πληροφορίες ότι φαίνεται να είναι αυτοχειρία θα πει: «Περιμένω να δοθούν απαντήσεις και αυτό θα γίνει μετά την επίσημη ανακοίνωση του ιατροδικαστή. Απαντήσεις επιτέλους για όλα τα ερωτηματικά που είναι και είναι πολλά. Αυτό περιμένουμε ως οικογένεια. Αν το παιδί οδηγήθηκε σε αυτοχειρία αυτό σημαίνει ότι υπήρχαν πολύ σοβαροί λόγοι για να φτάσει σε αυτή την πράξη πάντως είναι βέβαιο ότι δεν σχετίζεται με οικογενειακούς λόγους», σημειώνει προσθέτοντας ότι το αργότερο μέχρι την Τετάρτη το πρωί αναμένεται να μεταφερθεί η σορός του Βαγγέλη στο χωριό του στην Κρήτη όπου συγγενείς, φίλοι και συγχωριανοί του θα τον οδηγήσουν στην τελευταία του κατοικία και θα του πουν το τελευταίο αντίο.