Η αδιαφορία και αμέλεια των νομαρχιακών αρχών να συντηρήσουν στοιχειωδώς τους οδικούς άξονες είχε ως αποτέλεσμα μια λακούβα στο Αγρίνιο να αφήσει εφόρου ζωής καθηλωμένο σε αναπηρικό κρεβάτι, 36χρονο καθηγητή μαθηματικών ο οποίος δεν μπορεί καν στοιχειωδώς να αυτοεξυπηρετηθεί, ενώ παράλληλα η νομαρχία θα καταβάλει εφάπαξ αποζημίωση 577.900 ευρώ, όπως και θα καταβάλει μηνιαία και ετήσια αποζημίωση, αλλά και ανά 4ετία και 8ετία.
Το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου 2004 ο 36χρόνος τότε καθηγητής μέσης εκπαίδευσης (μαθηματικός), με μεταπτυχιακό δίπλωμα οδηγούσε το αυτοκίνητο του πατέρα του σε επαρχιακό δρόμο του Αγρινίου, ο οποίος ήταν διπλής κατεύθυνσης. Ο δρόμος είναι πλάτους 5,6 μέτρων, χωρίς διαγράμμιση και δεν ήταν ηλεκτροφωτισμένος.
Ήταν περίπου 10 το βράδυ και έβρεχε συνεχώς. Ο άτυχος μαθηματικός λόγω της βροχόπτωσης δεν μπορούσε να δει μια λακκούβα που υπήρχε στο μέσον περίπου του δρόμου, καθώς είχε σκεπαστεί από τα νερά της βροχής. Η μοιραία λακούβα είχε βάθος 12 εκατοστά και πλάτος 75 εκατοστά.
Με το που έπεσε το αυτοκίνητό του στη λακούβα, αμέσως τα ελαστικά των δύο αριστερών τροχών του αυτοκινήτου έσπασαν και εξετράπη της πορείας του. Αμέσως, άρχισε μια τρελή ξέφρενη πορεία.
Αφού επί 21,9 μέτρα πλαγιολίσθησε πάνω στο δρόμο, εξετράπη και έπεσε σε χωμάτινο αυλάκι και συρόμενο σταμάτησε αναγκαστικά πάνω σε ένα δένδρο σε απόσταση 31,5 μέτρων από το σημείο της εκτροπής.
Το αυτοκίνητο σχεδόν καταστράφηκε, ενώ ο οδηγός παρά το γεγονός ότι φορούσε ζώνη ασφαλείας τραυματίστηκε πολύ σοβαρά.
Ο καθηγητής μεταφέρθηκε στο γενικό νοσοκομείο Πατρών. Οι εξετάσεις αίματος που υποβλήθηκε ήταν αρνητικές στη χρήση αλκοόλ.
Όμως, υποβλήθηκε σε σπονδυλοδεσία, σε γαστροστομία και τραχειοστομία, του τοποθέτησαν αναπνευστήρα μηχανικής υποστήριξης και παρέμεινε στην εντατική επί 3 μήνες, όπου διαπιστώθηκε διατομή του αυχενικού μυελού.
Από εκεί μεταφέρθηκε με ειδικό ασθενοφόρο σε ίδρυμα αποκατάστασης αναπήρων στην Αθήνα και παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο του 2005.
Κρίθηκε ότι πρέπει να διακομιστεί σε κέντρο αποκατάστασης του εξωτερικού, προκειμένου με την βοήθεια της τεχνολογίας να μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί σε κάποιο βαθμό.
Τελικά, πήγε στο πατρικό του σπίτι.
Από την ημέρα του τραγικού τροχαίου ατυχήματος ο μαθηματικός κατέστη ολικά ανάπηρος (τετραπληγία). Είχε πλήρη αδυναμία κίνησης και χρησιμοποίησης των άκρων, δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί στις βασικές και στοιχειώδεις λειτουργικές του ανάγκες. Οι γιατροί γνωμάτευσαν ότι η κατάστασή του είναι οριστικά στάσιμη και απέκλεισαν κάθε περαιτέρω πιθανότητας βελτίωσης του.
Κατόπιν όλων αυτών των τραγικών εξελίξεων ο καθηγητής προσέφυγε στην Δικαιοσύνη διεκδικώντας όχι μόνο αποζημίωση, αλλά και την οικονομική κάλυψη εφόρου ζωής των ανθρώπων που θα τον βοηθούν και των αναγκαίων τεχνικών μηχανημάτων υποστήριξη που θα πρέπει να έχει, αφού μια λκκούβα τον μετέτρεψε σε φυτό για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Ζήτησε να του καταβληθούν περίπου 11 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση, υποστηρίζοντας ότι οι νομαρχιακοί φορείς όφειλαν να είχαν εντοπίσει τη λακούβα και να την είχαν επισκευάσει ή τουλάχιστον να είχαν τοποθετήσει προειδοποιητική πινακίδα.
Πράγματι, οι δικαστές εκτίμησαν ότι πλέον ο εκπαιδευτικός είναι μόνιμα καθηλωμένος σε αναπηρικό κρεβάτι, δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, δεν μπορεί να παντρευτεί, να κάνει οικογένεια, και δεν μπορεί να έχει μια φυσιολογική ζωή.
Αποφάνθηκαν ότι η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση ήταν υπαίτια του τροχαίου και είχε ευθύνες για την μη συντήρηση του οδοστρώματος και ότι η λακκούβα ήταν καλυμμένη πλήρως με τα νερά της βροχής και δεν ήταν δυνατόν να γίνει αντιληπτή.
Παράλληλα, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε ότι η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση είναι συνυπεύθυνη του τροχαίου σε ποσοστό 70% και ο άτυχος εκπαιδευτικός κατά 30%, καθώς η ταχύτητα με την οποία έτρεχε, κάτω από τις αρνητικές καιρικές συνθήκες (βροχή, κ.λπ.) εκείνης της ημέρας, δεν ήταν η επιβεβλημένη.
Έρχεται στην συνέχεια το Διοικητικό Εφετείο και αντιστρέφει τα ποσοστά συνυπαιτιότητας. Ο άτυχος μαθηματικός θεωρήθηκε συνυπαίτιος σε ποσοστό 70% και νομαρχία κατά 30%.
Και αυτό γιατί ο οδηγός «δεν επέδειξε την επιβαλλόμενη επιμέλεια και προσοχή του μέσου συνετού οδηγού, την οποία όφειλε και μπορούσε υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες και περιστάσεις να επιδείξει».
Αμελώς, σύμφωνα με τους Εφέτες, ο μαθηματικός «φερόμενος ανεπιτηδείως και επικινδύνως οδηγώντας, δεν είχε ρυθμίσει την ταχύτητα ανάλογα με τις κρατούσες δυσμενείς συνθήκες». Αντιθέτως, «είχε αναπτύξει υπερβολική για τις περιστάσεις ταχύτητα που είχε ως αποτέλεσμα με την πρόσπτωση του αυτοκινήτου του στην επίμαχη λακκούβα να αιφνιδιαστεί και να μη μπορέσει να επαναφέρει το όχημα στην κανονική πορεία».
Έτσι, το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε την εφετειακή απόφαση που του επιδίκασε: αποζημίωση 150.000 ευρώ, αποζημίωση για ηθική βλάβη 60.000 ευρώ, για ιατρικά βοηθήματα 2.318 ευρώ, για δαπάνες 2.110 ευρώ, για αποκλειστικές νοσοκόμες 15.170 ευρώ, για αποκλειστική συνοδό 4.500 ευρώ, για μαξιλάρι κατακλίσεων κάθε 4 χρόνια 213 ευρώ αναπροσαρμοζόμενο κατά 10% κάθε τετραετία (και αναδρομικά από το 2009 που προσέφυγε στα δικαστήρια), για αναπηρικό καροτσάκι και γερανό ανύψωσης 1.400 ευρώ κάθε 8 χρόνια αναπροσαρμοζόμενο κατά 12% κάθε 8ετία (και αναδρομικά από 2009), για βοηθητικό προσωπικό μηνιαίως 450 ευρώ, προσαυξανόμενο 3% ετησίως και για ειδική διατροφή ετησίως 800 ευρώ (από το 2009).
