Independent: H φυλακή μοιάζει με 5αστερο ξενοδοχείο μπροστά στο hot spot της Χίου

Σε ένα κρύο δωμάτιο, που θυμίζει σπήλαιο, που κάποτε λειτουργούσε ως εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμμάτων, σήμερα στοιβάζονται δεκάδες άνθρωποι στο τσιμεντένιο πάτωμα έχοντας τίποτα άλλο παρά μόνο μία λεπτή κουβέρτα -αν μπορέσουν να την πάρουν κι αυτή- για να τους κρατά ζεστούς τη νύχτα. 

Το φαγητό με το οποίο σιτίζονται, είναι σε άθλια κατάσταση και πολλές φορές έχει ζωντανά σκουλήκια. Τα παιδιά φορούν χειροποίητες σαγιονάρες, κατασκευασμένες από κομμάτια πλαστικού και ρούχα από τις μπλε κουβέρτες που μοιράζονται. 

Στο εργοστάσιο της Βιάλ στη Χίο έχουν φτάσει από τις αρχές του έτους περίπου 35.000 πρόσφυγες και μετανάστες, και στην ουσία είναι ένα ψυχρό μέρος το οποίο οι Αρχές δεν θα ήθελαν να δείξουν στον έξω κόσμο.

Ωστόσο, ένας δημοσιογράφος του Independent, κατάφερε να μπει μέσα στο hot spot της Βιάλ και για μία ώρα μίλησε μετανάστες που ρίσκαραν τη ζωή τους διασχίζοντας το Αιγαίο, από τη γειτονική Τουρκία, για να φτάσουν σε «εγκαταστάσεις μπροστά στις οποίες ακόμη και η φυλακή μοιάζει να είναι ένα 5αστερο ξενοδοχείο», όπως λέει χαρακτηριστικά ένας από τους ακτιβιστές που βρισκόταν στο νησί. 



Η 32χρονη Sumaya Soliman, η οποία είναι μισή Παλαιστίνια μισή από την Συρία, έφυγε πριν από δύο μήνες,από το Yarmouk Camp της Δαμασκού, ελπίζοντας να ταξιδέψει στη Βόρεια Ευρώπη και να βρει τον αδελφό και τον πατέρα της στη Νορβηγία.

Κατά κάποιο τρόπο ήταν τυχερή. Ο ΟΗΕ αυτόν το μήνα προειδοποίησε πως υπάρχουν ακόμη άμαχοι στο  Yarmouk οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με την πείνα, και την αφυδάτωση αλλά και τον  θάνατο εξαιτίας των σφοδρών συγκρούσεων μεταξύ των ISIS και της al-Qaeda αλλά και των βομβαρδισμών από τις δυνάμεις του Μπασάρ Αλ Άσαντ. 

Ωστόσο η  Sumaya Soliman, τώρα κρατείται στο Hot Spot της Βιάλ και κοιμάται σε μία τεράστια αίθουσα, μαζί με άλλους πρόσφυγες και μετανάστες, παρέα με τον μόλις 5 ετών γιο της Abudah.

"Τη νύχτα κρυώνουμε και έχουμε αρρωστήσει. Βήχω και έχω πρόβλημα με το λαιμό μου, αλλά οι γιατροί δεν μας δίνουν αρκετό φάρμακο », λέει χαρακτηριστικά και προσθέτει: «Τα παιδιά μας κλαίνε, πεινάνε. Δεν έχουμε κουβέρτες». 

Ο 24χρονος Javid Raoufi, είναι απόφοιτος οικονομικών και υπολογιστών, ο οποίος στο παρελθόν δίδασκε μαθηματικά στο Herat του Αφγανιστάν, έδειξε αμέτρητες φωτογραφίες που απεικονίζουν τη βία που τους ασκήθηκε προκειμένου να εγκαταλείψουν τα σπίτια για να βρουν καταφύγιο στη Δύση. 

«Δεν είμαστε εδώ για να μας δώσουν οι Ευρωπαίοι φαγητό. Δεν θέλουμε απλώς να μας δοθεί τροφή ή νερό. Είμαστε εδώ για την ελευθερία. Στο Αφγανιστάν ήμασταν κατά κάποιο τρόπο ελεύθεροι αλλά δεν ήμασταν ασφαλείς», λέει και σημειώνει: «Δεν ξέρεις ποιος είναι τρομοκράτης, δεν ξέρεις που είναι οι τρομοκράτες. Το μόνο που θέλω είναι να πάω σε μία ασφαλή χώρα». 

Το εργοστάσιο της Βιάλ υποτίθεται πως θα μετατρεπόταν σε κέντρο φιλοξενίας προσφύγων. Ωστόσο καθώς στο συρματόπλεγμα τυλίγεται γύρω από την αχανή, τσιμεντένια, αίθουσα, στην οποία έχουν στηθεί σκηνές όπου έχουν γίνει σπίτι για άντρες, γυναίκες και παιδιά, μετατρέπεται σε κάτι απειλητικό.  

«Είμαστε φυλακισμένοι. Πριν δύο ημέρες μέσα στις πατάτες, είδαμε ένα μικρό ζώο. Ένα βίντεο που τραβήχτηκε από έναν πρόσφυγα απεικονίζει ένα σκουλήκι μέσα σε μερίδα φαγητού που δόθηκε στο συσσίτιο».  



Την ίδια ώρα υπάρχει τεράστια έλλειψη φαρμάκων και γιατρών με τον αριθμό των ασθενών να ανεβαίνει μέρα με την ημέρα. 

«Έχουμε μόνο δύο γιατρούς. Αυτοί δουλεύουν μόνο πέντε ή έξι ώρες την ημέρα. Έρχονται στις 11 το πρωί και καταφέρνουν να επισκεφθούν μόνο 12 με 20 ανθρώπου έκαστος. Σαράντα άνθρωποι την ημέρα δεν είναι αρκετοί. Η ανιψιά μου και η θεία μου  πρέπει επειγόντως να μεταφερθούν στον νοσοκομείο», λέει ο Raoufi και προσθέτει: «Οι γιατροί μας επισκέπτονται κάθε 4 ημέρες δίνοντας παυσίπονα στη θεία μου. Αλλά δεν είναι το φάρμακο που χρειάζεται, πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο αλλά δεν υπάρχει κανένας να μας βοηθήσει». 

Ο Ερυθρός Σταυρός αλλά και μία αμερικανική ΜΚΟ συνεχίζουν να παρέχουν περιορισμένη ιατρική υποστήριξη, κουβέρτες και κάποια προϊόντα υγιεινής από τις 20 Μαρτίου, αλλά στους εθελοντές έχει απαγορευτεί η είσοδος. 


Η 36χρονη εθελόντρια Veronica Encinas Sanchez, από το Μεξικό δήλωσε πως οι συνθήκες στο κέντρο κράτησης είναι «εντελώς απάνθρωπες».

«Αθώα παιδιά είναι εγκλωβισμένα στη Βιάλ, χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση, χωρίς κατάλληλη τροφή και μηδενική υγιεινή. Οι άνθρωποι αποκαλούν το κέντρο κράτησης  φυλακή, αλλά μπροστά του η φυλακή μοιάζει με 5αστερο ξενοδοχείο», λέει χαρακτηριστικά.

Ακόμη επισημαίνει: «Οι φυλακές ήχου σύστημα. Εξωτερικούς χώρους για περπάτημα και άσκηση και κυλικείο όπου παίρνουν τρία γεύματα την ημέρα. Έχουν μπάνιο με ζεστό νερό, πρόσβαση σε βιβλία, επιτρέπεται να δεχθούν επισκέψεις, έχουν καθαρά ρούχα και τα σεντόνια τους αλλάζουν».

Η κατάσταση είναι τόσο τραγική που το τοπικό συμβούλιο της Χίου απειλεί με μηνύσεις την κυβέρνηση, σε μία προσπάθεια να βελτιωθούν οι συνθήκες στη Βιάλ.