Αποζημίωση 700.000 ευρώ από το Δημόσιο για την καταστροφή λεωφορείων από μολότοφ

Το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεώθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας, να καταβάλλει το ποσό των 700.000 ευρώ λόγω της ολοσχερούς καταστροφής δυο λεωφορείων της ΕΘΕΛ Α.Ε. τα οποία κάηκαν από μολότοφ ομάδων κουκουλοφόρων, λόγω της έλλειψης κατάλληλων αστυνομικών μέτρων, παρά τις περί του αντιθέτου εντολές που είχαν δοθεί από την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ.

Τα λεωφορεία λαμπάδιασαν το ένα το 1997 στην Πατησιών και το άλλο το 1998 στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου δηλαδή πριν 19 χρόνια. Η ΕΘΕΛ (μέσω της εταιρείας που ήταν ασφαλισμένα τα δυο λεωφορεία) προσέφυγαν στα Διοικητικά Δικαστήρια το 2000 και η οριστική και αμετάκλητη απόφαση εκδόθηκε μόλις μετά από 16 χρόνια.

Πιο αναλυτικά, το βράδυ της 5ης Δεκεμβρίου 1997 πραγματοποιήθηκε στην φοιτητική εστία επί της οδού Πατησίων 279 συναυλία με τη συμμετοχή διαφόρων μουσικών συγκροτημάτων. Μετά το τέλος της συναυλίας ομάδα 100 περίπου κουκουλοφόρων βγήκαν από την φοιτητική εστία με ρόπαλα και άρχισαν να πετάνε βόμβες μολότωφ προκαλώντας ζημιές σε καταστήματα και σταθμευμένα αυτοκίνητα.

Την ώρα εκείνη περνούσε λεωφορείο της ΕΘΕΛ που έκανε το δρομολόγιο Μαρούσι-Αθήνα και στην στάση του Αγίου Λουκά, ομάδα κουκουλοφόρων με ρόπαλα ακινητοποίησαν το λεωφορείο και αφού έσπασαν τα τζάμια πέταξαν μέσα βόμβες μολότωφ. Αμέσως άρπαξε φωτιά, ενώ έντρομοι οι επιβάτες και ο οδηγός κατέβηκαν από το λεωφορείο, το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς.

Η ΕθΕΛ διεκδίκησε ως αποζημίωση για την καταστροφή του λεωφορείου το ποσό των 137.931 ευρώ.

Όπως αναφέρεται στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι δυνάμεις της Αστυνομίας (ΥΜΕΤ) κατέφθασαν στην φοιτητική εστία μετά την έναρξη των επεισοδίων για να προστατεύσουν τα αυτοκίνητα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας που ήδη είχαν καταφθάσει και είχαν πιάσει δουλειά.

Σε άλλο σημείο της απόφασης αναφέρεται ότι τα αρμόδια όργανα της ΕΛΑΣ, αν και είχαν λάβει εντολές από τη Διεύθυνση Αστυνομίας Αθηνών για να λάβουν τα αναγκαία προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα λόγω της επίμαχης συναυλίας, «δεν ευρίσκοντο εκεί κατά τη διάρκεια της συναυλίας, αλλά έφθασαν εκεί μετά την έναρξη των επεισοδίων, χωρίς να προσδιορίζεται από την Αστυνομία η ώρα άφιξης των αστυνομικών δυνάμεων, πάντως είχε λάβει χώρα η πυρκαγιά από την οποία καταστράφηκε το λεωφορείο».

Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ισχυρισμός του Δημοσίου ότι το Αστυνομικό Τμήμα Άνω Πατησίων είχε διατάξει την λήψη μέτρων τάξης με δύναμη πέντε αστυνομικών «εκτός και πέρα του χώρου της φοιτητικής εστίας».

Τελικά, το ΣτΕ απέρριψε όλους του ισχυρισμούς του Δημοσίου και έκανε δεκτή την αίτηση αποζημίωσης της επίμαχης εταιρείας.

Η δεύτερη απόφαση του ΣτΕ αφορά το βράδυ της 15ης Ιανουαρίου 1998, μετά από μουσική εκδήλωση 600 περίπου ατόμων που είχε γίνει στο αίθριο της Φιλοσοφικής Σχολής στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου κατά του γνωστού, τότε «Νόμου Αρσένη» για την παιδεία.

Με το τέλος της εκδήλωσης 50 κουκουλοφόροι με ξύλα, πέτρες, κ.λπ, άρχισαν να πετούν βόμβες μολότωφ καταστρέφοντας από πυρκαγιά  καταστήματα και αυτοκίνητα, μεταξύ των οποίων ένα σχολικό λεωφορείο και ένα  λεωφορείο της ΕΘΕΛ. Τον εμπρησμό των δυο αυτών  λεωφορείων ανέλαβε η οργάνωση «Αναρχική Περίπολος στους Δρόμους».

Σύμφωνα με τους συμβούλους Επικρατείας και πάλι ανακύπτει ευθύνη των οργάνων της ΕΛ.ΑΣ., καθώς ενώ είχαν λάβει τις σχετικές εντολές για μέτρα ασφαλείας στις τρεις εισόδους της Πανεπιστημιούπολης, αυτές δεν εκτελέστηκαν.

Είχαν διατεθεί αρχικά 15 αστυνομικοί οι οποίοι μειώθηκαν στην συνέχεια στους 10, καθώς οι πέντε στάλθηκαν να περιφρουρήσουν το απειλούμενο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα, αφού τα περιθωριακά άτομα είχαν πλησιάσει εκεί (Αστυνομικό Τμήμα).

Και πάλι κρίθηκε από το ΣτΕ ότι δεν είχαν ληφθεί τα απαραίτητα προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα για την εξασφάλιση της δημοσίας ειρήνης και ευταξίας, την προστασία των ατομικών ελευθεριών των πολιτών και την τήρηση της τάξης στους δημόσιους χώρους, καθώς και στις δημόσιες συγκεντρώσεις.

Τελικά, επιδικάστηκε το ποσό των 137.931 ευρώ για την καταστροφή κάθε ενός από τα δύο λεωφορείου που καταστράφηκαν (συνολικά 275.862 ευρώ). Το ποσό αυτό μαζί με τους τόκους όλων αυτών των ετών ανέρχεται τελικά στα 700.000 ευρώ. Ποσό που υποχρεούται το Δημόσιο να καταβάλει.