Guardian: Παιδιά ξεχασμένα στη «φυλακή» της Αμυγδαλέζας

Παρά το αγκαθωτό σύρμα, τον ξυραφένιο φτάχτη και τους ένοπlους φρουρούς, η Αμυγδαλέζα, το διαβόητο κέντρο κράτησης για προσφυγόπουλα αποτελεί την απόδειξη ότι ακόμα και εκεί τα παιδιά κάνουν παιδαριώδεις πράξεις.

Ο Guardian μπήκε στην Αμυγδαλέζα και περιέγραψε με τον πλέον γλαφυρό τρόπο τις δραματικές συνθήκες που επικρατούν εκεί. Γυρίζοντας το βλέμμα σου βλέπεις τη ζώνη των γκράφιτι στους τοίχους, τα χειρόγραφα με εικόνες ζώων και λουλούδια. Συνθήματα όπως «Σ'αγαπώ», «Μου λείπεις», «η ζωή είναι αγάπη» είναι γραμμένα στους τοίχους. 

Ο φωτισμός στην Αμυγδαλέζα είναι ελλιπής, τα στρώματα είναι βρόμικα, αρουραίοι και ποντίκια βολτάρουν στο κέντρο κράτησης και πιο πέρα μια αυτοσχέδια παιδική χαρά με δύο κάθετα δοκάρια και τοίχους βρόμικους και πολύχρωμους.

Το γέλιο και το κλάμα των παιδιών είναι κάτι που εναλλάσσεται. Τα συναισθήματα είναι πολύ δύσκολο να τα διακρίνεις. Ακούς την βαβούρα που κάνουν τα παιδιά και δεν σκέφτεσαι ότι πρόκειται για μια φυλακή αλλά για ένα σχολείο. Δεν είναι όμως. Η Αμυγδαλέζα αρχικά δημιουργήθηκε για να φιλοξενήσει τους μετανάστες χωρίς χαρτιά - σε μια αστυνομική ακαδημία στη βορειοδυτική άκρη της Αθήνας - αλλά τώρα διαβιούν εκεί κάτω από άθλιες συνθήκες 40 ασυνόδευτοι ανήλικοι. 

Στην Αθήνα της ανθρωπιστικής κρίσης η Αμυγδαλέζα είναι το δεύτερο κέντρο κράτησης προσφύγων μετά τον β΄Παγκόσμιο Πόλεμο αναφέρει στην καυστική του Εκθεση το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. «Δεν είναι μόνο λυπηρό το θέαμα, δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει», αανφέρει χαρακτηριστικά. Οι ελληνικές αρχές το αποκαλούν «ειδικό χώρο για τη διαμονή των αλλοδαπών». 

«Υπό το βλέμμα των φυλάκων, τα αγόρια από την Αλγερία, τη Συρία, την Τυνησία, το Πακιστάν και το Ιράκ δεν μιλούν πολύ. Εξάλλου κανένας από αυτούς δεν ήθελε να είναι εκεί. Ο καθένας έχει να πει τη δική του συνταρακτική ιστορία για το πώς γλίτωσε από σφαίρες και κατάφερε να φτάσει στην Ευρώπη μέσα από δουλέμπορους και λαθροδιακινητές. 



«Κανένας από εμάς δεν θέλει να είναι εδώ», λέει ο Αχμέντ Καμσλέ, ένας 14χρονος από τη Συρία. «Και κάποιοι από εμάς είναι εδώ για πολύ καιρό. Το φαγητό είναι πολύ κακό και υπάρχουν αρουραίοι», συμπληρώνει.

«Αν δεν ήταν χρεοκοπημένο το κράτος μας, αν είχαμε προετοιμαστεί σωστά, δεν θα ήταν εδώ», λέει ο Στάθης Σιδηρόπουλος, ο αστυνομικός που είναι επικεφαλής στην πτέρυγα των ανηλίκων στην Αμυγδαλέζα και συνεχίζει: 

«Ολη την ημέρα δεν έχουν να κάνουν τίποτα. Τα παιχνίδια θα βοηθούσαν, όπως και στρώματα, μαξιλάρια, σεντόνια και σαπούνι. Με λίγα λόγια, έχουμε ανάγκη από τα πάντα», προσθέτει.
Το δημοσίευμα αναφέρει επίσης ότι τα παιδιά στην Αμυγδαλέζα είναι ξεχασμένα και αποτελούν ντροπή για το ελληνικό κράτος.

«Αυτά τα παιδιά- οι πιο ευάλωτοι από τους πάνω από 1 εκατ. πρόσφυγες που έχουν περάσει τα ελληνικά σύνορα- είναι ξεχασμένα. Για το ελληνικό κράτος οι ανήλικοι είναι ντροπή αλλά και πρόβλημα. Τα κέντρα στα νησιά ξεχειλίζουν, τα καταφύγια είναι σχεδόν ανύπαρκτα, το σύστημα αναζήτησης ασύλου σε οριακό σημείο, η αντίδρασή του στην αντιμετώπιση των παιδιών είναι σαν να μην υπάρχουν».