Οι επιπτώσεις του «Νόμου Παρασκευόπουλου» και των μαζικών αποφυλακίσεων

Οι αθρόες αποφυλακίσεις εξαιτίας του «Νόμου Παρασκευόπουλου» και των παρατάσεων του, έχουν ήδη τραγικά αποτελέσματα για την ελληνική κοινωνία και σε συνδυασμό και με τις άλλες κεντρικές επιλογές της Κυβέρνησης όπως η κατάργηση της Ομάδας Δέλτα που περιπολούσαν διαρκώς, η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄ και η ανοχή της στις συλλογικότητες, έχουν επιτείνει το γενικό κλίμα ανασφάλειας των πολιτών. 
 
Παρά τις προειδοποιήσεις τόσο του νομικού κόσμου για τις δυσμενείς επιπτώσεις όσο και της Ένωσης Εισαγγελέων που με ανακοίνωση της είχε αναφέρει ότι «Η ισχύς του νόμου(Παρασκευόπουλου) ξεκίνησε το Μάιο 2015, οι πρώτες μαζικές αποφυλακίσεις ήρθαν κιόλας τις πρώτες 45 ημέρες εφαρμογής του» και ότι «οι ρυθμίσεις αυτές ισοδυναμούν με ακύρωση των δικαστικών αποφάσεων και αναιρούν το γενικό και εδικό προληπτικό αποτέλεσμα της επιβληθείσας ποινής…το νομοσχέδιο φέρνει γενική ελευθέρωση κρατουμένων», η κυβέρνηση συνεχίζει μέχρι και σήμερα την ίδια καταστροφική πολιτική της. 
 
Αποτέλεσμα αυτού είναι ένα πρωτοφανές κλίμα ανασφάλειας στο κέντρο, κυρίως, των μεγάλων αστικών περιοχών και, ιδίως, στο κέντρο της Αθήνας. Καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, συμβόλαια θανάτου, συμμορίες, απαγωγές, εμπόριο όπλων κλπ, αλλάζουν εντελώς τη φυσιογνωμία της χώρας.
 
Χαρακτηριστικά,  
 
Σύμφωνα με νεότερα στοιχεία από πηγές του Υπουργείου Δικαιοσύνης  επί Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μέχρι και το Σεπτέμβριο του 2017 αποφυλακίστηκαν 12.590 κρατούμενοι εκ των οποίων οι περίπου 2.000  από αυτούς είχαν επιβληθεί ποινές για κακουργηματικές πράξεις. 
 
Ένα επίσης, κρίσιμο στοιχείο είναι ότι από τους ανωτέρω είχαμε πέντε περιπτώσεις ισοβιτών που αποφυλακίστηκαν με αναπηρία 80% και 163 ισοβιτών με αναπηρία 67%. 
 

Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι από τον Οκτώβριο του 2016 μέχρι σήμερα έχουν αποφυλακιστεί 4930 κρατούμενοι, δηλαδή κατά μέσο όρο 430-450 αποφυλακίσεις το μήνα λόγω του νόμου Παρασκευόπουλου και των παρατάσεων του.
 
Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι πολλοί από τους ανωτέρω αποφυλακισθέντες υπέπεσαν σε νέες εγκληματικές πράξεις, και μάλιστα σοβαρότερες από αυτές που αρχικά είχαν καταδικαστεί.
 
Συγκεκριμένα, 
α) Ο Γεωργιανός Ρομπέρτο Σοχακιάν (εξέτιε ποινή πολυετούς κάθειρξης- κατά της ιδιοκτησίας, ναρκωτικά κλπ), που σκότωσε τον 27χρονο κοσμηματοπώλη στη Θεσσαλονίκη

β) Οι Γεωργιανοί ληστές (εξέτιαν ποινή 10ετούς κάθειρξης για ληστείες, κλοπές και παράνομη οπλοφορία) που δολοφόνησαν τον εστιάτορα στην Ύδρα

γ) Ο Αφγανός (εξέτιε ποινή 10ετούς φυλάκισης για απόπειρα ανθρωποκτονίας και ληστεία) που βίασε και σκότωσε την 19χρονη φοιτήτρια στη Γερμανία -σοβαρότατες αντιδράσεις από τη γερμανική πλευρά για το χειρισμό της υπόθεσης από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές- δριμύ «κατηγορώ» για σωρεία παραλείψεων και λαθών από τα Υπουργεία Δικαιοσύνης και  Προστασίας του Πολίτη-

δ) Κακοποιός (συνελήφθη για απόπειρα ανθρωποκτονίας αρχές του έτους 2017- δεν προφυλακίστηκε βάσει νόμου Παρασκευόπουλου) προχώρησε στη δολοφονία 70χρονου συνταξιούχου.

ε) Νιγηριανός (εξέτιε ποινή 10ετούς φυλάκισης για επιθέσεις και ληστείες σε ηλικιωμένους) αποφυλακίστηκε με τις ευεργετικές ως άνω διατάξεις και συνέχισε την εγκληματική του δράση σκορπώντας τον τρόμο σε Κυψέλη, Άγιο Παντελεήμονα, Αμπελόκηπους ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας, ανενόχλητος ληστεύοντας και βασανίζοντας ηλικιωμένους.
 
Και τι έχει να πει για όλα αυτά η Κυβέρνηση;
 
Ο κ. Τσίπρας απαντώντας στον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, που ζήτησε για τα θέματα ασφάλειας Προ Ημερησίας Συζήτηση στη Βουλή, την χαρακτήρισε ανεπίκαιρη. Είπε ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα και ότι ήταν ανεπίκαιρο το αίτημα μας για τη δημόσια ασφάλεια. 
 
Ο υπουργός του κ. Παρασκευόπουλος, υπεραμύνθηκε του νομοσχεδίου του δηλώνοντας: «ο Θεσμός των αδειών κ ο θεσμός των απολύσεων, είναι θεσμοί οι οποίοι εισφέρουν ισοζύγιο υπέρ της νομιμότητας, διευκολύνουν την επανένταξη. Έχουμε κόστος, υπάρχουν άνθρωποι που βγαίνουν με άδεια και κάνουν εγκλήματα!»  
 
Μάλιστα, η Κυβέρνηση επαίρεται για τη «σημαντική εκτόνωση» στο σωφρονιστικό σύστημα, που επέφερε ο νόμος Παρασκευόπουλου, με την εφαρμογή του οποίου επήλθε μείωση του πληθυσμού καταστημάτων κράτησης κατά 18,32 %,  χωρίς όμως να αναλύεται ποιοτικά το αποτέλεσμα της «αριθμητικής» αυτής αποσυμφόρησης στην ασφάλεια των πολιτών.