Τα ομαδικά πυρά των προέδρων των φορέων του ΟΠΕΜΕΔ δέχθηκε το «με πολυάριθμες αδυναμίες και αστοχίες» νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για την υποχρεωτική διαμεσολάβηση, το οποίο στην ουσία υπονομεύει το θεσμό (της διαμεσολάβησης).
Μεταξύ αυτών που υπογράφουν την ανακοίνωση είναι οι πρόεδροι του ΟΠΕΜΔ Παναγιώτης Πικραμμένος, του ΣΕΒ Θεόδωρος Φέσσας, του ΕΒΕΑ Κωνσταντίνος Μίχαλος, του ΕΣΕΕ Βασίλειος Κορκίδης, της ΓΣΕΕ Ιωάννης Παναγόπουλος, κ.ά.
Ο Οργανισμός Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών (ΟΠΕΜΕΔ) με μία σκληρή ανακοίνωσή του, εκφράζει την έντονη ανησυχία και την αντίθεσή του στην προτεινόμενη μορφή της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης και επικρίνει την ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης καθώς αρνήθηκε οποιονδήποτε επιστημονικό διάλογο και συνεργασία για τη σύνταξη του επίμαχου νομοσχεδίου και απλώς αρκέστηκε σε μία κατ’ επίφαση δημόσια διαβούλευση.
Δεν παραλείπει ο ΟΠΕΜΕΔ να χαρακτηρίσει «δυσφήμηση» για το θεσμό της διαμεσολάβησης το επίμαχο νομοσχέδιο και να καταγγείλει δημόσια ότι έχει υψηλό κόστος και είναι αμφίβολης αποτελεσματικότητας, ενώ παράλληλα διατυπώνει τις δικές του θέσεις και προτάσεις.
Ειδικότερα, σε σημερινή ανακοίνωσή του ο ΟΠΕΜΕΔ αναφέρει ότι το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για την υποχρεωτική διαμεσολάβηση «θα έπρεπε, υπό κανονικές συνθήκες, να σηματοδοτεί μια θετική και ελπιδοφόρα παρέμβαση προς την κατεύθυνση της ορθής και αποτελεσματικής αξιοποίησης της διαμεσολάβησης στην Ελλάδα».
Όμως, συνεχίζει Οργανισμός, «παρά το μεγαλόπνοο όνομά της, η νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης απειλεί όχι απλώς να μη μεταρρυθμίσει τον θεσμό της διαμεσολάβησης, αλλά -αντιθέτως- να τον υπονομεύσει αποφασιστικά».
«Έχοντας αρνηθεί οποιονδήποτε επιστημονικό διάλογο και συνεργασία με τη νομική κοινότητα, τους κοινωνικούς εταίρους, τον ΟΠΕΜΕΔ και τους θεσμούς της κοινωνίας και της οικονομίας εν γένει και κάνοντας απλώς μία κατ’ επίφαση δημόσια διαβούλευση, το αρμόδιο υπουργείο προχώρησε με αδικαιολόγητη σπουδή στην κατάθεση ενός σχεδίου νόμου με πολυάριθμες αδυναμίες και αστοχίες», υπογραμμίζει ο ΟΠΕΜΕΔ και προσθέτει:
«Το έπραξε δε στο πλαίσιο ενός πολυσέλιδου πολύ-νομοσχεδίου «προαπαιτούμενων», χωρίς συνοχή και ενιαία φιλοσοφία. Η διαμεσολάβηση στην Ελλάδα χάνει το αυτοτελές και αναγνωρίσιμο νομοθετικό της πλαίσιο (τον ν. 3898/2010) και υποβιβάζεται σε απλό κεφάλαιο ενός ακόμη «διεκπεραιωτικού» πολύ-νομοσχεδίου μνημονιακών απαιτήσεων. Το πλήγμα στο κύρος και την κοινωνική αναγνώριση του θεσμού είναι εξ αυτού και μόνο του λόγου δεδομένο».
Ο Οργανισμός υπογραμμίζει ότι επί της ουσίας του νομοσχεδίου και πέραν των επί μέρους παρατηρήσεων που θα υποβάλει, «διατυπώνει την έντονη ανησυχία και την αντίθεσή του στην προτεινόμενη μορφή της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης».
Και αυτό, παρά την εκπεφρασμένη θέση του «υπέρ υποχρεωτικών μορφών εξωδικαστικής προσέγγισης των ιδιωτικών διαφορών και απόπειρας επίλυσης των», δεν μπορεί παρά να εκφράσει τον έντονο προβληματισμό του για «την εισαγόμενη μη ορθολογικά σχεδιασμένη διαδικασία, που χαρακτηρίζεται από υψηλό κόστος, αμφίβολη αποτελεσματικότητα και κίνδυνο έμπρακτης δυσφήμησης του θεσμού».
Την ίδια στιγμή, ο ΟΠΕΜΕΔ προτείνει «τη δομική αναμόρφωση του μηχανισμού, με την εισαγωγή ενός σταδίου υποχρεωτικής ενημέρωσης για τη διαμεσολάβηση, από διαμεσολαβητή κοινής αποδοχής, εντός εύλογου χρόνου από την υποβολή της αίτησης και με ελάχιστο συμβολικό κόστος, σύμφωνα και με την πρόσφατη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης» και προσθέτει στην πρότασή του:
«Εάν τα μέρη συμφωνούν μετά την ενημέρωση για τη διεξαγωγή διαμεσολάβησης, θα υπογράφουν το σχετικό πρακτικό υπαγωγής. Συμφωνούμε μεν με την αφαίρεση των εργατικών διαφορών λόγω των κανόνων αναγκαστικού δικαίου που τις διέπουν αλλά κρίνουμε επίσης ως σκόπιμη την εισαγωγή των διαφορών εμπραγμάτου και κληρονομικού δικαίου».
Ακόμη, κατά τον Οργανισμό, «πρέπει να υπαχθούν και οι αυτοκινητικές διαφορές που έχουν ως αποτέλεσμα σωματική βλάβη ή θάνατο με ταυτόχρονη εξαίρεση των ατυχημάτων που έχουν μόνο χαμηλό κόστος υλικών ζημιών».
Επίσης, ζητεί «οι όποιες ανάλογες διατάξεις να εφαρμοσθούν σε δοκιμαστικό στάδιο, για διάστημα τριών ετών, ώστε να μπορέσουν να αξιολογηθούν επαρκώς με έκθεση επιπτώσεων, πριν την επέκταση του μηχανισμού σε άλλα είδη διαφορών».
Εξ άλλου, κρίσιμη σημασία για τον ΟΠΕΜΕΔ, είναι η εισαγωγή «ρητής αναφοράς στη δυνατότητα παραπομπής μιας υπόθεσης από το δικαστήριο στη διαμεσολάβηση (court-annexedmediation) καθώς και στην ρητή αναφορά του νόμου στη συμβατική ρήτρα διαμεσολάβησης».
Πέρα από όλα αυτά όμως, «ο ΟΠΕΜΕΔ και οι 20 εταίροι του, εκπροσωπώντας το ευρύ φάσμα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής και της επιστημονικής κοινότητας της χώρας, μένουν σταθερά προσηλωμένοι στην ανάγκη προώθησης και αξιοποίησης του θεσμού, με κύριο μέλημα τη διαφύλαξη των συμφερόντων του πολίτη και την τήρηση της εθνικής και ευρωπαϊκής έννομης τάξης».
Και «παρά την άρνηση διαλόγου από την πλευρά της Κυβέρνησης, και μάλιστα σε ένα πεδίο κατ’ εξοχήν δεκτικό συνεννόησης και σύνθεσης, όπως η διαμεσολάβηση, ο ΟΠΕΜΕΔ θα συνεχίσει να εργάζεται για την έμπρακτη αξιοποίηση της διαμεσολάβησης και τη μελλοντική βελτίωση του νομοθετικού πλαισίου εναλλακτικής επίλυσης διαφορών».
