Η Λυσιστράτη βγήκε από τα ρούχα της

Η ανατρεπτική «Λυσιστράτη», αυτή που ήθελε τις γυναίκες να μπορούν να νικάνε τον πόλεμο προσφεύγοντας στην ακατανίκητη δύναμη της σάρκας, αυτό το ερωτικό πάρτυ στην καρδιά του Πελοποννησιακού Πολέμου που έστησε ο ανεξάντλητος Αριστοφάνης, ανεβαίνει στην Επίδαυρο με μια παράσταση-έκπληξη διά χειρός Μιχαήλ Μαρμαρινού. Ο σκηνοθέτης σίγουρα δεν μας έχει συνηθίσει σε κωμωδίες -ειδικά με την υπογραφή του Αριστοφάνη-, αλλά η οργιαστική, παράφορη και διονυσιακή φύση της Λυσιστράτης, που επικαλείται τον έρωτα την πιο ζοφερή περίοδο της άλλοτε παντοδύναμης Αθήνας, έχει προφανώς να του πει πολλά. Και άλλα τόσα σίγουρα έχει να δηλώσει η φιγούρα της Λένας Κιτσοπούλου που θα ερμηνεύσει μια άλλη Λυσιστράτη, τη γυναίκα που παρασύρει όλες τις υπόλοιπες σε μαζική αποχή από το κρεβάτι.

Η Κιτσοπούλου είναι γνωστή για τις πρωτότυπες ερμη­νείες που φέρνουν τη γοητευτικά σχιζοφρενική της υπογραφή: από τον ρόλο της Κοκκινοσκουφίτσας -μόνο για μεγάλους!- σε δική της σκηνοθεσία στη Στέγη έως τις αγαπημένες της κοπέλες της διπλανής πόρτας που χτυπιούνται από έρωτα, που έχουν υπαρξιακά, που βωμολοχούν. Τα πάντα μπορεί κανείς να βρει στο ιδιοσυγκρασιακό σύμπαν της Κιτσοπούλου, η οποία τολμάει να ενσωματώσει στις παραστάσεις της καλτ αναφορές, όπως τον ποδοσφαιριστή Χατζηπαναγή που τον είδαμε να «παίζει» στον «Ματωμένο γάμο» του Λόρκα, αλλά και να παραπέμπει σε κλασικό έργο του Ξενόπουλου έως και τους μοιραίους έρωτες της Εϊμι Γουάινχαουζ. Αυτή τη φορά όμως η Κιτσοπούλου αρκείται στον ερμηνευτικό και όχι τον σκηνοθετικό ρόλο υπό τις οδηγίες του πολύπειρου Μαρμαρινού.


Η Λένα Κιτσοπούλου στον ρόλο της Λυσιστράτης

Ο σκηνοθέτης θέτει την Κιτσοπούλου επικεφαλής μιας ομάδας γυναικών, όπου όλες υψώνουν τη δική τους φωνή κάνοντας αποχή από τα συζυγικά καθήκοντα, με στόχο την κατάπαυση των εχθροπραξιών και όπλο την ίδια τη σεξουαλικότητα στην Αθήνα του Πελοποννησιακού Πολέμου. Στους ρόλους διακρίνουμε κορυφαία ονόματα, όπως της Αθηνάς Μαξίμου, της Λένας Παπαληγούρα αλλά και της Αγλαΐας Παππά, της Μαρίας Σκουλά, της Ελενας Τοπαλίδου, με ρούχα εποχής και ανάλογη ατμόσφαιρα. Στους ανδρικούς ρόλους πρωταγωνιστούν ηθοποιοί όπως ο Αιμίλιος Χειλάκης αλλά και ο Γιάννης Βογιατζής. Πώς μπορεί λοιπόν να επιτευχθεί η ειρήνη τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και στον έρωτα; Πώς θα μπορέσει να τονωθεί το σθένος των λαβωμένων από την καταστροφή της Σικελίας Αθηναίων ώστε να σκεφτούν τη χαρά των σωμάτων και των ψυχών;


Εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης ο Αιμίλιος Χειλάκης



Ολα αυτά εμπνέουν μια παράσταση που σίγουρα λαμβάνει υπόψη τα αριστοφανικά στοιχεία, αλλά ενδεχομένως να διακρίνει πολλά πέρα από αυτό: τη γυναικεία επαναστατικότητα, τη δράση των γυναικών και φυσικά το ίδιο το κείμενο. Εδώ ο Μαρμαρινός ομολογεί, στη σχετική συνέντευξη Τύπου του Εθνικού, ότι είχε πρόβλημα, καθώς θεωρούσε ότι οι υπάρχουσες μεταφράσεις έδιναν πολλή έμφαση στο θεατρικό-παραστατικό μέρος και λησμονούσαν την ουσία που έχει το πρωτότυπο κείμενο. Ανέτρεξε μόνος του, λοιπόν, στα αρχαία κείμενα -κυρίως των εκδόσεων της Οξφόρδης- και αποφάσισε να αναθέσει στον Δημήτρη Δημητριάδη την πρωτότυπη μετάφραση του κειμένου. Ο Δημητριάδης χαρίζει μια νέα μετάφραση του Αριστοφάνη και ο Μαρμαρινός μια πρωτότυπη σκηνοθεσία, καθώς συναντά για πρώτη φορά τον μεγάλο κωμικό ποιητή. Είχε μάλιστα την ιδέα να συνοδεύσει την ανακοίνωση της προώθησης της παράστασης με μια σειρά πρωτότυπα δρώμενα που έλαβαν χώρα στο μετρό της Αθήνας δίνοντας μια γεύση για το τι θα ακολουθήσει. Τα υπόλοιπα στο θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, στην τρίτη καλοκαιρινή παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου και σε μια νέα πρόταση από τον Μιχαήλ Μαρμαρινό.