Άγνωστες πτυχές της προσωπικότητας και του έργου του καθηγητή νομικής στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, Πάνου Λαζαράτου, φέρνει σήμερα στο φως το protothema.gr. Ο νομικός που το όνομά του ταυτίστηκε από πολλούς για τη μάχη που έδωσε, ώστε να μην πέσει «μαύρο» στα κανάλια, μας παρουσιάζει σήμερα έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο από εκείνο που έχουμε συνηθίσει όταν ακούμε τη λέξη «καθηγητής της νομικής».
Ο κ.Πάνος Λαζαράτος εκτός από καλός καθηγητής είναι και ένας εξίσου καλός τενόρος. Ναι, καλά διαβάζετε, ο άνθρωπος τον οποίο εμπιστεύθηκαν οι καναλάρχες, στη μάχη που έδωσαν με την κυβέρνηση για να μην κλείσουν οι τηλεοπτικοί τους σταθμοί, είναι λάτρης της όπερας. Μάλιστα, δεν μένει απλά θεατής, αλλά είναι και πρωταγωνιστής τέτοιων καλλιτεχνικών δρώμενων με δική του ορχήστρα, πραγματοποιώντας παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα.
«Το τραγούδι ήταν πάντα η μεγάλη μου αγάπη. Από 7 ετών θυμάμαι τον εαυτό μου να μιμούμαι τους τραγουδιστές της όπερας. Όταν ανεβαίνω πάνω στη σκηνή και τραγουδώ ξεχνιέμαι. Νιώθω ότι δεν είμαι πάνω στη γη, απολαμβάνω τη στιγμή.Τραγουδώ και ταξιδεύω» δηλώνει στο protothema.gr.
Ο πόνος, η μελαγχολία, η χαρά και το γέλιο είναι μερικά από τα συναισθήματα που «βγαίνουν» στον κ.Λαζαράτο, όταν ερμηνεύει τραγούδια όπερας. «Πολλές φορές, όταν τραγουδώ βγαίνει από τα μάτια μου πόνος και το πρόσωπό μου είναι μελαγχολικό. Εκείνη τη στιγμή το τραγούδι με ταξιδεύει στα εφηβικά μου χρόνια όταν έχασα τη μητέρα μου από καρκίνο», λέει και θυμάται τα χρόνια που τον σημάδεψαν για όλη του τη ζωή. «Ήμουν 14 ετών όταν ο πατέρας μου για οικονομικούς λόγους αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι και να πάει στο εξωτερικό να δουλέψει. Η μητέρα μου, τότε από το καημό της αρρώστησε. Ήμουν δίπλα της και βίωσα μαζί της όλα τα στάδια του καρκίνου. Έβλεπα αυτόν τον άνθρωπο που λάτρεψα να συρρικνώνεται μέρα με τη μέρα και όταν έγινα 20 ετών,την έχασα για πάντα.Για αυτό,αρκετές φορές όταν τραγουδώ έχω έντονα τη μορφή της στο μυαλό μου».
Λάτρης του Οδυσσέα Ελύτη, τον οποίο επικαλείται αρκετές φορές, ο κ. Λαζαράτος εξηγεί το πάθος του για τη μουσική και ειδικότερα την όπερα. «Πήγα στο Ελληνικό Ωδείο να σπουδάσω τραγούδι και κατάφερα μέσα σε δυο χρόνια να πάρω δίπλωμα και εκεί με άριστα. Στη ζωή μου έκανα αυτό που πολύ σοφά έλεγε ο Οδυσσέας Ελύτης. Δεν θα ισορροπήσεις ποτέ αν το ένα σου πόδι δεν πατάει στη γη και το άλλο σου πόδι και βλέμμα δεν είναι στραμμένο στον ουρανό . Εγώ είχα το ένα πόδι στη δικηγορία που αυτή η δουλειά στηρίζει εμένα και την οικογένειά μου, τόσα χρόνια και το άλλο στο θέατρο και στο τραγούδι».
Όπως λέει τα τραγούδια τα οποία ερμηνεύει προέρχονται κυρίως από την ελληνική, την ιταλική αλλά και ισπανική κουλτούρα. «Τα τραγούδια που τραγουδώ είναι όλων των ειδών . Είναι κυρίως ιταλικά , καντσονέτες ιταλικές , ισπανικές, γαλλικές αλλά και ελληνικά όπως Μίκυ Θεοδωράκη ,Χατζηδάκη , Σπανό , Μούτση κ.α. Έχω κάνει αρκετές παραστάσεις σε πολλές πόλεις της Ελλάδας ,παραστάσεις όπου τις διοργάνωνα μόνος μου όπως στη Θεσσαλονίκη , στη Λαμία , στα Χανιά της Κρήτη , στη Σαντορίνη, στο Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας αλλά και στο εξωτερικό . Είναι παραστάσεις όπου συμμετείχαν και ηθοποιοί πολλές φορές βασισμένες στο λόγο και τη μουσική . Φέτος θα τραγουδήσω σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση δυο μονοδράματα, Την Ωραία Μυλωνού και Το Χειμωνιάτικο Ταξίδι, στις 23 και 27 Μαρτίου στο Ίδρυμα Θεοχαράκη».
Ποιο όμως είναι το μυστικό της επιτυχίας για τον κ. Λαζαράτο πριν από κάθε παράσταση; Ο ίδιος εξηγεί στο protothema.gr: «Όταν κάνω πρόβες θέλω να είμαι μόνος μου.Παρόλο που είμαι κοινωνικό άτομο αγαπάω τη μοναξιά.Τις τελευταίες δυο μέρες πριν τραγουδήσω προτιμώ να μένω μόνος για να μαζεύω ενέργεια. Είμαι ο μόνος που ξέρω τι μπορώ και τι δεν μπορώ».
Για πρώτη φορά ο κ. Λαζαράτος αποκαλύπτει και την συνεργασία του με τον Νίκο Καρβέλα η οποία ήταν αρκετά επιτυχημένη.«.Κάποια στιγμή ο Νίκος Καρβέλας άκουσε για κάποιο καθηγητή που τραγουδάει. Με επισκέφθηκε, λοιπόν σε μια παράσταση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πάνω μου έγραψε μια όπερα με τον τίτλο ΙΟΣΟΛΒΑΔ. Παραλίγο να είχε γίνει παράσταση αλλά στο μέλλον ίσως γίνει».
Ο Πάνος Λαζαράτος από το Ληξούρι Κεφαλλονιάς διαθέτει το νησιώτικο ταμπεραμέντο του Ιονίου, αλλά και το σθένος εκείνο με το οποίο κατάφερε εκτός από έγκριτος νομικός να γίνει και ένας πολύ καλός τενόρος.«Πέρασα πρώτος των πρώτων στη Νομική Σχολή Αθηνών αλλά πάντα πίστευα σε αυτό το ρητό . Οι πρώτοι των σχολείων ποτέ δεν είναι πρώτοι των πανεπιστημίων και οι πρώτοι των πανεπιστημίων ποτέ δεν είναι οι πρώτοι της ζωής.Πάντα το πίστευα αυτό και συνεχίζω να το πιστεύω και να το φιλοσοφώ .Όταν κατάφερα να εκλεγώ καθηγητής τότε λέω θα κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα».
Δείτε παρακάτω τον καθηγητή να τραγουδά όπερα:
