Γιατί ο Αλέξης στηρίζει Γιούνκερ

Αιφνιδίασε πολλούς με τη στάση του στις Βρυξέλλες για το θέμα της εκλογής νέου προέδρου στην Κομισιόν ο Αλέξης Τσίπρας. Διαψεύδοντας ολοκληρωτικά όσους καταλογίζουν στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αντιευρωπαϊκή στάση, ο κ. Τσίπρας φαίνεται να επιλέγει μία σαφή και ξεκάθαρη ευρωπαϊκή στάση, πέρα από διαφορές με πολιτικούς του αντιπάλους και να απαντά στο μείζον πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι το χάσμα ανάμεσα στο διευθυντήριο των Βρυξελλών και τους πολίτες, με «περισσότερη» και πιο «συμμετοχική Ευρώπη».

Στις επαφές του, με άλλους συνυποψήφιούς του για την προεδρία της Κομισιόν ο κ. Τσίπρας ήταν απολύτως διαλλακτικός και ξεκάθαρος. Ο νέος επικεφαλής της ευρωπαϊκής επιτροπής πρέπει να είναι ένας από εκείνους που προτάθηκαν πριν τις ευρωεκλογές προς τους ευρωπαίους πολίτες από τις αντίστοιχες πολιτικές ομάδες – ο ίδιος ήταν υποψήφιος του κόμματος της ευρωπαϊκής αριστεράς.

Πρωταγωνίστησε μάλιστα στις διαβουλεύσεις που κατέτειναν στην πρόταση την πρώτη διερευνητική εντολή να λάβει ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, επικεφαλής του ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος, το οποίο αναδείχθηκε πρώτο σε δύναμη στο νέο ευρωκοινοβούλιο. «Διαφωνώ πολιτικά με τον κ. Γιούνκερ, αλλά σέβομαι το εκλογικό αποτέλεσμα» ήταν το μήνυμα του κ. Τσίπρα, την ώρα μάλιστα που δημοσιεύματα και φήμες έφεραν την κυρία Μέρκελ να έχει προτείνει την Κριστίν Λαγκάρντ για την προεδρία της Κομισιόν – αργότερα διέψευσε η ίδια τις πληροφορίες αυτές, διευκρινίζοντας ότι εμμένει στην υποψηφιότητα Γιούνκερ. Η διερευνητική εντολή δεν σημαίνει βέβαια ότι η αριστερά θα ψηφίσει σε κάθε περίπτωση Γιούνκερ, παρά αναγνώριση ότι ο συντηρητικός πολιτικός έχει τον πρώτο λόγο στις διαπραγματεύσεις για την ανάδειξη του νέου προέδρου.

Με τις επαφές και τη στάση στο κρίσιμο αυτό θέμα ο κ. Τσίπρας επιχείρησε να αποσαφηνίσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι δε θέλει μια αριστερά στο ευρωπαϊκό περιθώριο, ούτε με σεχταριστική λογική. Την ώρα που το ΚΚΕ επέλεγε να κρατήσει τους δύο ευρωβουλευτές του έξω από κάθε πολιτική ομάδα του ευρωκοινοβουλίου, αντιμετωπίζοντας όλες τις άλλες δυνάμεις περίπου ως… συμβιβασμένες και διόλου… επαναστατικές, ο κ. Τσίπρας θέλησε να ξεκαθαρίσει ότι επιθυμεί μία αριστερά με ισχυρό ρόλο, που θα δε θα μείνει στην άκρη, παρακολουθώντας τους άλλους να αποφασίζουν. Μάλιστα οι συζητήσεις στις Βρυξέλλες ήταν δική του πολιτική πρωτοβουλία.

Σημειωτέον ότι ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε διαδοχικά με τους Γκι Φερχόφσταντ (επικεφαλής των Φιλελεύθερων), Μάρτιν Σουλτς (επικεφαλής των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών) και Σκα Κέλερ, (επικεφαλής των Πρασίνων).

Ειδικά με τον κ. Σουλτς η συνάντηση έγινε σε ιδιαίτερα θερμό κλίμα, δείγμα μάλλον ότι οι σχέσεις σοσιαλιστών και αριστεράς στο ευρωκοινοβούλιο δεν θα είναι τόσο ψυχρές όσο στην Ελλάδα (ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ), ενώ με την κυρία Σκα Κέλλερ από τους Πράσινους, συμφώνησαν στην ανάγκη διαρκούς προγραμματικού διαλόγου ανάμεσα στις δύο ευρωομάδες και στη διατύπωση κοινών προτάσεων για την αλλαγή της πολιτικής ατζέντας της νέας Κομισιόν σε προοδευτική κατεύθυνση (πχ άμεσος τερματισμός της λιτότητας, αναπτυξιακή στροφή της Ευρώπης και περιβαλλοντική ανάπτυξη, εμπορική συμφωνία ΕΕ-ΗΠΑ, μετανάστευση, κλπ).