Σε 3 συν 1 συμμάχους στηρίζει η κυβέρνηση τις ελπίδες της για συμφωνία

Δύσκολη η μάχη με τους Γερμανούς, αλλά δεν πάει χωρίς συμμάχους η ελληνική κυβέρνηση για μια διαφορετική συμφωνία με τους δανειστές και τους ευρωπαίους εταίρους, έξω από μνημονιακές πολιτικές λιτότητας και μακριά από προσβλητικές της εθνικής κυριαρχίας επιβλέψεις τύπου τρόικας.

Η ανυποχώρητη στάση του Αλέξη Τσίπρα απο τις κόκκινες γραμμές που έχει θέσει αυτό το διάστημα είναι δεδομένη, αλλά ο στόχος του δεν είναι η ρήξη, παρά η επίτευξη τελικά συμφωνίας και ενός έντιμου, βιώσιμου και αμοιβαία επωφελούς συμβιβασμού.

Κυβερνητικές πηγές διαβεβαιώνουν οτι παρά τη φαινομενικά απομόνωση της Ελλάδας απο τους εταίρους της τις τελευταίες ημέρες, η πραγματικότητα στο παρασκήνιο είναι διαφορετική και όχι απαισιόδοξη.

Το επιτελείο του κ. Τσίπρα εκτιμά ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες συμμαχιών στην κρίσιμη στιγμή και πως πολλές δυνάμεις ήδη εργάζονται στο παρασκήνιο για να επιτευχθεί η σύγκλιση, που θα αποτρέψει μια καταστροφική μετωπική σύγκρουση Αθήνας - Βερολίνου.

Ουσιαστικά η ελληνική κυβέρνηση περιμένει τρεις συν μια συμμαχικές δυνάμεις να δράσουν προς τη θετική κατεύθυνση μιας συμφωνίας:

Πρώτον, τον επικεφαλής της ευρωπαϊκής επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος ήδη εξετάζει συμβιβαστικές φόρμουλες. Ο έμπειρος πολιτικός έχει δείξει οτι θέλει να βρει μια λύση, δεν συμμερίζεται την ακραία στάση της Γερμανίας και σε καμιά περίπτωση δεν θα ήθελε να φορτωθεί η θητεία του στην Κομισιόν με μια ρήξη επικών διαστάσεων, που θα θέσει σε αμφισβήτηση ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Δεύτερον, οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έδειξαν, ακόμη και με τις παρεμβάσεις του προέδρου Ομπάμα οτι επιθυμούν αλλαγή της πολιτικής λιτότητας, που έχει επιβάλλει το Βερολινο. Οι κυβερνώντες επισημαίνουν μάλιστα τη στενή σχέση που υπάρχει εδώ και πολυ καιρό ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ με αμερικανούς παράγοντες όπως ο Τζέιμς Γκαλμπρειθ, ο οποιος εχει ισχυρή επιρροή στην Ουάσιγκτον. Η κυβέρνηση εκτιμά επίσης οτι καθοριστικό ρόλο για τη θετική στάση και την πίεση που θα ασκήσουν οι αμερικάνοι για μια συμφωνία είναι και η επιθυμία τους για σταθεροποίηση στην ευρύτερη περιοχή και την απρόσκοπτη συνεργασία τους με την Αθηνα, σε μια εποχή αναταράξεων στην ανατολική και νοτιοανατολική Ευρώπη, φυσικά και τη μέση ανατολή.

Τρίτον, η Γαλλία. Κι όμως. Παρά τη συγκρατημένη στάση του Φρανσουά Ολάντ στη συνάντηση με τον Αλέξη Τσιπρα προ ημερών στο Παρίσι, η Αθηνα εχει τη βεβαιότητα οτι η γαλλική πλευρά εργάζεται για έναν συμβιβασμό και εκτιμά οτι την κρίσιμη στιγμή θα παρέμβει πυροσβεστικά, ώστε η Γερμανία να κάνει τις αναγκαίες υποχωρήσεις. Δεν πρόκειται, λένε, η Γαλλία να μείνει αμέτοχη να βλεπει οτο ευρωπαϊκό οικοδόμημα να γκρεμίζεται.

Ο τέταρτος, αλλα ξεχωριστός και άκρως κρίσιμος σύμμαχος θεωρείται απο την ελληνικη κυβερνηση ο κεντρικός τραπεζίτης της Ευρώπης Μάριο Ντράγκι. Η Αθηνα πιστεύει ακράδαντα οτι ο κ. Ντράγκι θα τηρήσει μέχρι τέλους των διαπραγματεύσεων αυστηρά ουδέτερη στάση σε ο,τι αφορά τη συμπεριφορά της ΕΚΤ απέναντι στην Ελλαδα, δεν πρόκειται δηλαδή να κάνει κινήσεις που θα αντιβαίνουν το καταστατικό της για χάρη των απαιτήσεων της Άνγκελα Μερκελ. Κυριως δηλαδή δεν θα προκαλέσει πρόβλημα στη στήριξη του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στο θέμα της ρευστότητας.

Ακόμη και η στήριξη αυτών των δυνάμεων και η προσπάθεια για έναν κοινά αποδεκτό συμβιβασμό δεν είναι φυσικά βέβαιο οτι θα φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, καθώς η συμπεριφορά του Βερολίνου φαίνεται να ειναι άκαμπτη και με πολλα αψυχολόγητα στοιχεία.
Μένει ωστόσο να φανεί ποιοι έχουν δίκιο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ: όσοι πιστεύουν οτι τελικά θα βρεθεί αξιοπρεπής λύση ή εκεινοι που θεωρούν οτι η ρήξη ειναι αναπόφευκτη.