Κώστας Μήτρογλου: Πιστολέρο από... μωρό παιδί!

Στις 13 Αυγούστου  του 2008 είχε αγνοήσει τον προπονητή του Ερνέστο Βαλβέρδε, εκτελώντας (άστοχα) το καθοριστικό πέναλτι κόντρα στην Ανόρθωση στο ΓΣΠ -με τις γνωστές συνέπειες. Και στις 22 Νοεμβρίου του 2009 δεν... λούφαξε στη γωνιά του όταν ο ίδιος ο Σωκράτης Κόκκαλης του έκανε παρατήρηση για τους πανηγυρισμούς του σε στιλ... πιστολέρο! Και μια βδομάδα αργότερα πανηγύρισε με τον ίδιο τρόπο τα δύο γκολ που πέτυχε κατά του Παναθηναϊκού...

 Προφανώς ο Κώστας Μήτρογλου δεν είναι απ’ τους τύπους που «συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις». Υπόδειγμα επαγγελματία μεν, παρά τα μόλις 21 του χρόνια, αρκεί να μην του... πατήσεις τον κάλο. Μην του θέσεις, δηλαδή, «περιοριστικούς όρους» στον αχαλίνωτο αυθορμητισμό του... Ο ίδιος υποστηρίζει βέβαια ότι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν του είπε ν’ αφήσει τα... πιστόλια στη θήκη τους, απλώς τον ρώτησε σε έντονο ύφος για ποιο λόγο πανηγυρίζει έτσι. Όπως και να ’χει, ωστόσο, οποιοσδήποτε άλλος ύστερα απ’ την προεδρική παρατήρηση θα είχε κάνει πίσω και θα είχε εφεύρει άλλον τρόπο πανηγυρισμού.

 Όμως ο Κώστας Μήτρογλου δεν είναι «άλλος». Είναι ένας χαρακτήρας ατίθασος. Μες στο γήπεδο, ειδικά, δεν καταλαβαίνει τίποτα, είναι στον κόσμο του. Έχει αυτό που οι προπονητές ονομάζουν «ποδοσφαιρικό θράσος». Αλλά και γενικότερα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που τον φωνάζουν... τρελοκομείο! Κάνει συνέχεια πλάκες, χαβαλέ, βγάζει τα φρύδια του, ξυρίζει ή κουρεύει περίεργα τα μαλλιά του, έχει κοινώς όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που διαθέτουν σχεδόν όλοι οι μεγάλοι σέντερ φορ παγκοσμίως...  

 Από μικρός... 

 Γεννημένος στις 12 Μαρτίου του 1988 στις Κρηνίδες της  Καβάλας, βρέθηκε με τις... πάνες ακόμα  στη Γερμανία, όταν οι γονείς του, Γιώργος  και Αναστασία, σπρωγμένοι από την  οικονομική ανέχεια, αναγκάστηκαν να φύγουν μετανάστες.

 Ο μικρός Κωστάκης άρχισε να κλοτσάει με μανία την  μπάλα από τα πρώτα του βήματα. Και από πεντέμισι ετών... δεν ήθελε να κάνει τίποτε άλλο. Ο πατέρας του το διαπίστωσε γρήγορα και τον στήριξε εξαρχής. Ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, άλλωστε, και ο ίδιος, έπαιζε τερματοφύλακας (καθότι θαυμαστής του Πολέτι!) στην ομάδα της γειτονιάς του (Λούντβιχσχάφεν), δεν θα μπορούσε να πάει κόντρα στο φυσικό ταλέντο του γιου του. Και το όνειρό του από τότε ήταν να δει τον Κωστάκη με τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας, του Ολυμπιακού.

 Από εφτά χρονών, ο Κώστας άρχισε να παίζει κανονικούς αγώνες στα τσικό της Νοϊκίρχεν  και να σκοράρει ακατάσχετα! Από  τότε του κόλλησαν τα δύο παρατσούκλια και κυρίως αυτό του «Κανονιέρη». Σε ηλικία 14 ετών πήρε μεταγραφή για την Ντούισμπουργκ και δύο χρόνια αργότερα για την Μπορούσια Μενχενγκλάνπαχ, όπου τον ανακάλυψαν οι σκάουτερ του Ολυμπιακού το καλοκαίρι του 2007 και τον έφεραν στον Πειραιά (με πενταετές συμβόλαιο).

 Εκείνο το καλοκαίρι, μάλιστα, ο νεαρός επιθετικός είχε «βγάλει» μάτια αγωνιζόμενος με τα χρώματα της εθνικής ομάδας των Νέων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Η δε εκπληκτική συνεργασία του με τον Σωτήρη Νίνη ανάγκασε πολύ κόσμο να πει ότι οι δύο πιτσιρικάδες θα μπορούσα να κάνουν θαύματα έτσι και αγωνίζονταν στην ίδια ομάδα...

 Τον πρώτο καιρό  στον Ολυμπιακό, ο Μήτρογλου συνάντησε αρκετές δυσκολίες, με την έννοια ότι δεν ήξερε... λέξη ελληνικά! Αλλά, πεισματάρης όντας, έβαλε ως αντιστάθμισμα το ταλέντο και το ποδοσφαιρικό του θράσος και δεν άργησε να φανερώσει τα πρώτα δείγματα του ταλέντου του. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στην πρώτη του σεζόν είχε ουσιαστικά χαρίσει ένα πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό, με το γκολ που είχε πετύχει εναντίον της Λάρισας στις καθυστερήσεις. 

 Νυχτοπερπατήματα... 

 Η επόμενη σεζόν (2008-09) δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή. Αυτό που λέγεται κατά κόρον, ότι δηλαδή το χαμένο πέναλτι στο ματς του κόστισε τη θέση του στην ενδεκάδα, είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή -ίσως και παραπάνω- είναι ότι δεν τον είχε δει με καλό μάτι ο Βαλβέρδε. Και είναι γεγονός ότι τον Κώστα τον είχε πάρει από κάτω. Είχε απογοητευτεί πάρε πολύ, σε σημείο μάλιστα να είναι νωθρός στις προπονήσεις και ν’ αρχίσει και κάποια... νυχτοπερπατήματα.

 Όμως όλ’ αυτά κόπηκαν μαχαίρι φέτος. Ο Κετσπάγια  τον πίστεψε και τον εμπιστεύτηκε εξ αρχής, το ίδιο και ο Ζίκο. Άλλωστε, πια ο Μήτρογλου δεν έχει και  πρόβλημα επικοινωνίας, μιλάει πολύ καλά τα ελληνικά. Αλλά προσέξτε, μόνο τα μιλάει, δεν μπορεί ακόμα να διαβάσει και να γράψει. Γι’ αυτό και δεν διαβάζει ποτέ ελληνικές εφημερίδες, παρά μόνο γερμανικές.

 Μέντορά του στον Ολυμπιακό θεωρεί τον Ντάρκο Κοβάσεβιτς, ο οποίος είχε διακρίνει ευθύς  εξ αρχής το ταλέντο του μικρού. «Ο Κώστας είναι εξαιρετικός και θα πάει ψηλά» είχε πει. «Σίγουρα θα γίνει μεγάλο αστέρι. Έχει όλα τα φόντα να γίνει ο βασικός επιθετικός του Ολυμπιακού για πολλά χρόνια...». 

 Οι... τηλεκάρτες! 

 Για τον Κώστα  Μήτρογλου, η μπάλα είναι σχεδόν όλη του η ζωή. Γι’ αυτό και  δεν μπορεί να πει κανείς ότι έχει ιδιαίτερα χόμπι. Στον ελεύθερο χρόνο του πάει για καφέ με τους συμπαίκτες του ή ακούει χιπ χοπ μουσική. Τα δε αυτοκίνητα τα θεωρεί απλώς... μέσα μεταφοράς. Όταν ήταν ακόμα στη Γερμανία, η Γκλάντμπαχ του είχε παραχωρήσει ένα μικρό Μερσεντές (το οποίο οδηγούν πλέον οι γονείς του), ενώ στην Αθήνα για τις μετακινήσεις του έχει ένα BMW κουπέ.

 Και μια ακόμα -εξωποδοσφαιρική- αδυναμία του: το... ωραίο  φύλο! Στο περιθώριο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2007 δεν ήταν λίγα τα νεαρά κορίτσια που τον περιτριγύριζαν, αλλά ο Κώστας είχε μάτια... μόνο για μία. Και, ελλείψει κινητού, χαλούσε τη μία... τηλεκάρτα πίσω από την άλλη για να μιλάει συνεχώς μαζί της.

 Σε κάποια στιγμή, λοιπόν, ο Γιώργος Κοκκαλάκης (σκάουτερ της εθνικής) του έταξε πριμ... τηλεκάρτας! Του υποσχέθηκε δηλαδή, ότι όσα γκολ πετύχαινε στο ματς κόντρα στους Πορτογάλους που ακολουθούσε τόσες τηλεκάρτες θα κέρδιζε! Και, φυσικά, ο Μήτρογλου σκόραρε. Και ήταν ίσως η μοναδική φορά που δεν... έβγαλε τα πιστόλια. Απλώς κοίταξε τον Κοκκολάκη κάνοντας μια χειρονομία σαν να μιλούσε στο τηλέφωνο!

 Δώρο για τα 51^α γενέθλια του πατέρα του ήταν τα δύο γκολ που πέτυχε ο Κώστας Μήτρογλου κατά του Παναθηναϊκού.

 «Μου είχε τηλεφωνήσει  την ημέρα των γενεθλίων μου», δήλωσε στο «Θέμα» ο πατέρας του νεαρού άσου. «Και μου είχε πει ότι θα σκοράρει. Μετά του αγώνα μου τηλεφώνησε και μου είπε: “Μπαμπά σ’ το είχα τάξει! Και το έκανα. Δώρο για τα γενέθλιά σου”....».

 Ο Γιώργος Μήτρογλου  ζει στο Κρέφελντ της Γερμανίας (μια πόλη 210.000 κατοίκων, κοντά στο Ντούισμπουργκ) μαζί με τη σύζυγό του Αναστασία και το μικρότερό του γιο Χαράλαμπο, που είναι 19 χρόνων. Μέχρι πριν από δύο χρόνια είχε δικό του φαστφουντάδικο, το οποίο χτυπήθηκε από την οικονομική κρίση και έκλεισε. Τώρα δουλεύει «παρτάιμ» τρεις φορές την εβδομάδα και δεν βλέπει την ώρα να επιστρέψει στην Ελλάδα. Και, φυσικά, δηλώνει περήφανος και για τα δυο του παιδιά:

 «Ο μικρός μου  γιος, ο Χαράλαμπος, σπουδάζει φυσικός  στο πανεπιστήμιο», λέει. «Αυτός δεν  είχε την... τρέλα του Κώστα για την μπάλα. Ο Κώστας είναι γεννημένος για να παίζει μπάλα, η μπάλα ήταν και είναι η ζωή του ολόκληρη. Η μπάλα και η οικογένειά του. Γι’ αυτό έκανε και τα τατουάζ όταν τον φέραμε στην Ελλάδα και τον αφήσαμε μόνο του εκεί. Έγραψε τρία ονόματα στο δέρμα του: Γιώργος, Αναστασία, Χαράλαμπος. Τα ονόματα της οικογένειάς του. Για να αισθάνεται ότι είναι συνεχώς μαζί μας...».

 Όσο για την... ψύχωση του Κώστα με τα πιστόλια, η απάντηση είναι απλή, όπως εξηγεί ο πατέρας του: «Από εφτά ετών τον φωνάζουν “πιστολέρο” και “κανονιέρη”. Καθότι στη Γερμανία, σε όλες τις κατηγορίες, στους πρώτους σκόρερ δεν δίνουν χρυσό παπούτσι, τους δίνουν μια μινιατούρα κανονιού...».

 Τέλος, ο κ. Μήτρογλου  νιώθει την υποχρέωση να πει ένα  μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους  της εθνικής Νέων: «Γίνεται εξαιρετική δουλειά στα τμήματα υποδομής των εθνικών ομάδων. Ο κ. Νιόπλιας, ο κ. Ιορδανίδης, η κ. Ασημακοπούλου, που είναι η υπεύθυνη της ΕΠΟ, έχουν βοηθήσει πολύ τον Κώστα. Και όλα τα παιδιά, βεβαίως».