Αντώνης Μάστορας: Στο ύψος των περιστάσεων

Στην Πράγα ένιωσε την ανάσα του αντιπάλου, αλλά ήξερε ότι αν ήθελε να ανέβει στο βάθρο και να δει την ελληνική σημαία να κυματίζει έπρεπε να σφίξει τα δόντια, να απογειωθεί και ξεπερνώντας τον εαυτό του να πετάξει στα 2,31 μ. Τελικά, προσγειώθηκε στη δεύτερη θέση κατακτώντας το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου της Πράγας.

«Οι Ελληνες είμαστε ευλογημένοι. Προερχόμαστε από μια χώρα με Ιστορία και είμαστε μαχητές», αποκαλύπτει λίγες ώρες μετά την επιτυχία του ο Ελληνας πρωταθλητής. «Οι αθλητές είμαστε υποχρεωμένοι να τα δίνουμε όλα στον αγώνα υπερασπιζόμενοι το δυνατό DNA μας. Σε μια εποχή γενικότερης καταχνιάς εμείς οφείλουμε να προσφέρουμε στον κόσμο μια νότα αισιοδοξίας αποτελώντας θετικά πρότυπα».

Μια καλή κουβέντα από έναν απλό πολίτη, ένα χαμόγελο από τον προπονητή του Γιώργο Πομάσκι και ένας δυνατός έρωτας είναι το ιδανικό «ντόπινγκ» για έναν αθλητή που πετά στα ουράνια ξεπερνώντας ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό. «Βρίσκομαι στα στάδια και στα γήπεδα από μικρό παιδί», λέει αναφερόμενος στην ιστορία του και συνεχίζει: «Ξεκίνησα κάνοντας τάε κβον ντο, αγώνισμα που δεν μου άρεσε, γι’ αυτό και το εγκατέλειψα σχετικά νωρίς. Αργότερα οι γονείς μου με έγραψαν στον στίβο στη γενέτειρά μου, τη Θεσσαλονίκη. Οι δρόμοι ταχύτητας με κέρδισαν μέχρι που κατόπιν προτροπής κάποιου παράγοντα του Ηρακλή, σύλλογο στον οποίο και ανήκα, μεταπήδησα -κυριολεκτικά- στο άλμα εις ύψος».



Πρότυπο για τον Αντώνη Μάστορα αποτέλεσε ο Κουβανός παγκόσμιος πρωταθλητής και κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ στο άλμα εις ύψος, Χαβιέρ Σοτομαγιόρ. Αλλά και οι Ελληνες αθλητές Κώστας Κεντέρης και Βούλα Πατουλίδου, οι οποίοι παρότι σε άλλα αγωνίσματα, τον εμπνέουν και αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. «Το θέμα είναι να πιστέψεις στον εαυτό σου και σε αυτό που κάνεις και να τολμήσεις την υπέρβαση κατακτώντας επιδόσεις που ούτε ο ίδιος μπορείς να φανταστείς. Οταν έχεις αφιερώσει τον εαυτό σου στον αθλητισμό οφείλεις να μετατραπείς σε ήρωα, σε πρωταθλητή, δηλαδή σε πρότυπο αθλητή», εξομολογείται και προσθέτει: «Αμέσως μετά την κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στο πρόσφατο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, τηλεφώνησα στη φυσιοθεραπεύτριά μου. Ηταν ο άνθρωπος που με βοήθησε όσο λίγοι με τις θεραπευτικές της γνώσεις, αλλά και ψυχολογικά, γι’ αυτό και θέλησα να την ευχαριστήσω. Κάθε ατομική υπεροχή είναι αποτέλεσμα μιας συλλογικής δουλειάς: δική μου, του προπονητή, των φυσιοθεραπευτών, ακόμη και εκείνων που επιμελούνται καθημερινά το φαγητό μας. Κάθε δική μας νίκη είναι νίκη ολόκληρης της Ελλάδας».

Οι γονείς του Αντώνη Μάστορα, οι οποίοι ασχολούνται με το εμπόριο ειδών υγιεινής στη συμπρωτεύουσα, χάρηκαν αλλά δεν υπερέβαλαν. «Θέλω να κρατούν χαμηλούς τόνους, όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι του περιβάλλοντός μου. Δεν θεωρώ σωστό να απασχολώ τους συγγενείς και τους φίλους μου με τα συνεχή άγχη της καριέρας μου, γι’ αυτό και με αντιμετωπίζουν με τον ίδιο ενθουσιασμό με τον οποίο με αντιμετωπίζουν και οι υπόλοιποι φίλαθλοι», εξηγεί.

Από παιδί στα ρεκόρ

Το 2008 ήταν μια καλή χρονιά για τον Αντώνη Μάστορα αφού -αν και ηλικιακά ανήκε στην κατηγορία των παίδων- σημείωσε ρεκόρ στο ύψος τόσο στον κλειστό όσο και στον ανοιχτό στίβο. Οι προπονητές του πάντα τον θεωρούσαν ένα πολλά υποσχόμενο ταλέντο. Ο ίδιος ανέβαζε τον πήχη όλο και ψηλότερα μέχρι το 2012, όταν μια σειρά από δυσκολίες και προβλήματα κατάφερε να τον λυγίσει: «Ηταν μια δύσκολη εποχή, τίποτα δεν μου πήγαινε καλά.

Στον αθλητισμό δεν πετύχαινα αυτά που ήθελα, ενώ η ζωή μου ήταν γεμάτη οικονομικές δυσκολίες, μιζέρια και προβλήματα. Ολο αυτό έφερε μια αναστάτωση στον ψυχικό μου κόσμο.

Για έξι μήνες σταμάτησα τον αθλητισμό προσπαθώντας να βρω τον βηματισμό μου. Ακολούθως μάζεψα τα κομμάτια του εαυτού μου, πήρα μια βαθιά ανάσα και είπα ‘‘πάμε για άλλα’’. Κάπως έτσι, σιγά-σιγά, επέστρεψα στη ζωή και τους αγωνιστικούς χώρους», εξομολογείται.
Σε εκείνη την εποχή που φαντάζει πια μακρινή για τον Αντώνη Μάστορα οφείλεται, ωστόσο, η ενδυνάμωση του χαρακτήρα του. Ο ίδιος παραδέχεται ότι οι δυσκολίες έρχονται για να σκληραγωγήσουν τις ευάλωτες πτυχές του χαρακτήρα μας, γι’ αυτό και αποτελούν μαθήματα ζωής και κινητήριο δύναμη. Εκτοτε τίποτα δεν μπορούσε να σταθεί ικανό να πτοήσει τον ατσαλένιο χαρακτήρα του 24χρονου πρωταθλητή. Ο Αντώνης ζει στο Ολυμπιακό Χωριό της Καλογρέζας και ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τον αθλητισμό. Η ντουλάπα του είναι ασφυκτικά γεμάτη με αθλητικές φόρμες και τζην ενώ τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο του τον αξιοποιεί είτε μελετώντας τα νέα προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών, αφού σπουδάζει Πληροφορική, είτε μαγειρεύοντας: «Ξέρω ότι ακούγεται περίεργο ένας πρωταθλητής να έχει ως χόμπι τη μαγειρική. Η εξερεύνηση της γεύσης όμως και τα παιχνίδια με τις προσμείξεις πρώτων υλών και μπαχαρικών με μαγεύουν και με ξεκουράζουν. Οποτε νιώθω πως θέλω το μυαλό μου να ξεφύγει, μπαίνω στο κομπιούτερ και ανακαλύπτω νέες συνταγές».



Τα όνειρα ωστόσο δεν σταματούν για τη μεγάλη «ελπίδα» του ελληνικού αθλητισμού, καθώς θέλει να καταρρίπτει συνεχώς τα ρεκόρ του και να βλέπει τη συλλογή των μεταλλίων του να πληθαίνει. Αν και θεωρεί ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν διαθέτουν την παλιά τους αίγλη, παραδέχεται ότι αυτοί του Ρίο είναι ο πιο άμεσος στόχος του. «Οι Ολυμπιακοί είναι μια κορυφαία στιγμή για τη διεθνή αθλητική κοινότητα», λέει με τη σεμνότητα που τον χαρακτηρίζει. «Τι να πω; Ελπίζω να τα καταφέρω να είμαι εκεί».

Τι απαντά όμως σε όσους υποστηρίζουν ότι θυσίασε τη ζωή του από παιδί για χάρη των υψηλών επιδόσεων; Σαφώς και δεν συμφωνεί, καθώς θεωρεί τα σπορ μέρος του DNA του. «Το θέμα είναι να ανακαλύπτεις την προσωπική σου ευτυχία μέσα από δραστηριότητες που γεμίζουν την ψυχή σου», διευκρινίζει και κλείνει την κουβέντα μας, ενώ την ίδια ώρα απολαμβάνει έναν περίπατο σε γνώριμα μέρη της συμπρωτεύουσας. «Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου μακριά από γήπεδα, αγώνες, ρεκόρ. Ο πρωταθλητισμός είναι για μένα η Ιθάκη που, όπως λέει και ο ποιητής, μου χάρισε το ωραίο ταξίδι».