Δημήτρης Αφεντούλης: Νικητής με χρυσή (νέα) καρδιά

Με καρδιά Γερμανού να χτυπάει στο στήθος του και με θέληση που ξεπερνάει κάθε εμπόδιο, ο Δημήτρης Αφεντούλης χάρισε στην Ελλάδα 3 χρυσά με τη συμμετοχή του στους 13ους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες Μεταμοσχευμένων Καρδιάς – Πνεύμονα, που διεξήχθησαν μεταξύ 11-15 Ιουλίου στην πόλη Vantaa της Φινλανδίας.

Η χώρα μας, δυστυχώς, βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις του ευρωπαϊκού χάρτη δωρεάς οργάνων και μεταμοσχεύσεων, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει διαθεσιμότητα οργάνων προς μεταμόσχευση, κυρίως λόγω του συστήματος υγείας που δυσλειτουργεί στον τομέα αυτόν, όσο κι αν ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων και οι άνθρωποί του υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους για να καταφέρουν τα αδύνατα σε μια Ελλάδα της κρίσης.

Το People, ωστόσο, δεν μπορούσε να περιμένει την 1η Νοεμβρίου, Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων, για να αναδείξει το μάθημα ζωής του Δημήτρη Αφεντούλη, ο οποίος στις 29 Ιουνίου του 2002 υποδέχτηκε το «δώρο» που του έκανε η οικογένεια ενός 23χρονου Γερμανού. Με τη νέα αυτή καρδιά, ο Δημήτρης μπόρεσε να συνεχίσει κανονικά τη ζωή του από εκεί που την άφησε, δημιούργησε τη δική του οικογένεια και πάλεψε με «βαθιά νερά», για να μας κάνει όλους περήφανους και να διαδώσει με τη σειρά του το μήνυμα της δωρεάς οργάνων, δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά!




Ο 37χρονος σήμερα Δημήτρης μέχρι το 2002 δεν είχε αντιμετωπίσει ποτέ ξανά πρόβλημα με την καρδιά του, ενώ, όπως εξήγησε στο People, όλα συνέβησαν μετά από μια ίωση, στην οποία δεν έδειξε την προσοχή που έπρεπε. «Μετά την έξοδό μου από τη σχολή της Αστυνομίας, τοποθετήθηκα στη Μύκονο, με αποτέλεσμα ο συνδυασμός υπηρεσιών, ξενυχτιού και καπνίσματος να επιβαρύνει αρκετά τον οργανισμό μου. Το δεύτερο χρόνο στο «νησί των ανέμων», αρρώστησα από μια «απλή» ίωση, η οποία όπως τελικά αποδείχτηκε δεν ήταν καθόλου «απλή», έστω κι αν πέρασε χωρίς να ακολουθήσω κάποια φαρμακευτική αγωγή. Αρχές Δεκεμβρίου του 2001, ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη με απόσπαση, για να βοηθήσω ηθικά τη μητέρα μου, που μόλις είχε χάσει το σύζυγό της και πατέρα μου. Τρίτη μέρα στην υπηρεσία (Υποδιεύθυνση Τροχαίας Θεσσαλονίκης), και διαπίστωσα ξαφνικά πως δυσκολεύομαι στην αναπνοή κι έχω έντονο βήχα. Έτσι, μαζί με τη μητέρα μου, επισκέφθηκα το εφημερεύον τότε νοσοκομείο. Εκεί ξεκίνησε η περιπέτειά μου» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Αφεντούλης, αφηγούμενος όσα ακολούθησαν. «Στο νοσοκομείο, αρχικά μου έβγαλαν ακτινογραφία και, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, όλες οι πιθανότητες οδηγούσαν στην πνευμονία. Για καλή μου τύχη, οι γιατροί δεν έδειξαν να εφησυχάζονται και συνέχισαν τις εξετάσεις, αφού πρώτα έγινε η εισαγωγή μου στην εντατική μονάδα της καρδιολογικής. Οι εντατικοί έλεγχοι τελείωσαν και έφτασε η ώρα για τη μεγάλη αλήθεια, με τους γιατρούς να μου ανακοινώνουν ότι η καρδιά μου βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της διατατικής μυοκαρδιοπάθειας και η μόνη λύση είναι η μεταμόσχευση καρδιάς. Τις πρώτες ώρες έμοιαζα να βρίσκομαι στα χαμένα μια και προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τα λεγόμενα των γιατρών, ενώ όταν αντιλήφθηκα πως η μητέρα μου και η οικογένειά μου ήταν ένα βήμα από το να κάνουν και οι ίδιοι εισαγωγή στο νοσοκομείο, πήρα τη μεγάλη απόφαση και ασυναίσθητα είπα πως “όχι, δεν πρόκειται να το βάλω κάτω”. Τελικά η ίωση που είχα περάσει κάποια στιγμή δεν ήταν μια «απλή» ίωση. Όπως αποδείχτηκε, είχα κολλήσει τον ιό Κοξάκι, ο οποίος μου κατέστρεψε την καρδιά. Ακολούθησαν πέντε δύσκολοι μήνες νοσηλείας μου στην εντατική και μια μεγάλη προσπάθεια από το γιατρό μου, ο οποίος με παρακολουθεί μέχρι και σήμερα, Κωνσταντίνο Βασιλειάδη, για να μεταφερθώ στην πόλη Bad Oeynhausen και στην κλινική Herz – und Diabeteszentrum NRW ως τελευταία απέλπιδα προσπάθεια να σωθεί η ζωή μου».

Το νοσοκομείο στη Γερμανία κάνει δεκτό το αίτημα για την εισαγωγή του Δημήτρη, ενώ παράλληλα στην Ελλάδα ο αγώνας του απασχολεί τα περισσότερα ΜΜΕ, λόγω του νεαρού της ηλικίας του – μόλις 22 ετών. Δελτία ειδήσεων αλλά και ενημερωτικές εκπομπές μεταδίδουν λεπτό προς λεπτό όλες τις εξελίξεις του τότε νεαρού Δημήτρη, με την αγωνία όλων να επικεντρώνεται στην ανεύρεση δότη καρδιάς.

Ο χρόνος τελείωνε σιγά σιγά για τον Δημήτρη, με τους γιατρούς να του δίνουν περίπου μία εβδομάδα ζωής διορία, αν δεν βρεθεί «νέα» καρδιά. «Οι γιατροί δεν μου είπαν ποτέ ότι οι μέρες που κυλούσαν ίσως ήταν οι τελευταίες μου, για προφανείς λόγους. Ωστόσο, εγώ κάτι είχα ψυλλιαστεί από τον τρόπο που κινούνταν αλλά και από τη συμπεριφορά της οικογένειάς μου. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν πίστευα ότι θα πάψω να ζω. Πάντα πίστευα μέσα μου ότι θα σωθώ! Γι’ αυτό και θυμάμαι χαρακτηριστικά, κάθε φορά που άκουγα ελικόπτερο να προσγειώνεται στην ταράτσα του νοσοκομείου, να λέω μέσα μου “να δεις που αυτό το μόσχευμα είναι για εμένα”. Μέχρι που λίγες ημέρες αργότερα η αναμονή έφτασε στο τέλος της» διηγείται ο Δημήτρης με ένα χαμόγελο αισιοδοξίας στο People!

Η μεταμόσχευση πραγματοποιήθηκε και έπειτα έμεινε για αποθεραπεία άλλους τέσσερις μήνες στη Γερμανία, πριν επιστρέψει στην Ελλάδα. Ο πρώτος χρόνος ήταν πολύ κρίσιμος, καθώς υπάρχει πάντα πιθανότητα απόρριψης του μοσχεύματος, εξού και χρειάστηκε ένα διάστημα ενάμιση χρόνου για να επανέλθει στην καθημερινότητα και στις συνήθειές του.




Του δημιουργήθηκε ποτέ η επιθυμία να μάθει πληροφορίες για το δότη του; «Ναι, μου πέρασε από το μυαλό να αναζητήσω την οικογένεια του δωρητή, αυτό όμως δεν κατέστη δυνατό, διότι η νομοθεσία και σε Ελλάδα και Γερμανία δεν επιτρέπει να έρθει σε επαφή ο λήπτης με την οικογένεια του δωρητή, για πολλούς λόγους».

Οι κοπέλες άραγε πώς αντιδρούσαν στο άκουσμα ότι ο Δημήτρης έχει κάνει μεταμόσχευση καρδιάς; Αντιμετώπισε προβλήματα στις σχέσεις του; «Στις πρώτες μου σχέσεις, μόλις οι κοπέλες άκουγαν για μεταμόσχευση καρδιάς, το έβαζαν στα πόδια, απομακρύνονταν αλλά δεν τις παρεξήγησα ποτέ, γιατί αυτό οφειλόταν στην άγνοια και στην ελλιπή ενημέρωση που υπάρχει στην Ελλάδα σχετικά με τις μεταμοσχεύσεις. Το 2006, όμως, γνώρισα τη γυναίκα μου, που με δέχτηκε έτσι ακριβώς όπως είμαι και χωρίς να θεωρεί τη μεταμόσχευσή μου πρόβλημα στη σχέση μας» λέει ο Δημήτρης Αφεντούλης, πατέρας δύο υπέροχων παιδιών σήμερα.

Όταν το 2014 ενημερώθηκε από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Μεταμοσχευμένων Καρδιάς και Πνευμόνων «Σκυτάλη» πως γίνονται Ευρωπαϊκοί και Παγκόσμιοι Αγώνες Μεταμοσχευμένων, μπήκε στη ζωή του η κολύμβηση! «Η διαδρομή μου μέχρι την κατάκτηση των τριών τελευταίων χρυσών μεταλλίων στην κολύμβηση, στους 13ους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες Μεταμοσχευμένων Καρδιάς – Πνεύμονα, δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Προπονούμαι όλα αυτά τα χρόνια με δικά μου έξοδα, χωρίς τη βοήθεια της πολιτείας ‒ η οποία απέχει, ακόμη και στις περιπτώσεις που κάποιος αθλητής πιάνει τα όρια πρόκρισης για τις διοργανώσεις. Κάθε χρόνο, κάθε αθλητής προβαίνει σε ένα σαφάρι αναζήτησης χορηγιών, κι αυτό για να δώσει την παρουσία του στους αγώνες για τρεις πολύ σημαντικούς λόγους. Πρώτον, για την αγάπη του στο άθλημα, δεύτερον, για να υψώσει την ελληνική σημαία στο βάθρο και, τρίτον, και πιο σημαντικό, για να διαδώσει το μήνυμα της σημασίας της δωρεάς οργάνων» εξηγεί στο People ο 37χρονος Δημήτρης.

Δεκατέσσερα χρόνια μετά τη μεταμόσχευση καρδιάς που έκανε, σήμερα ζει μια κανονική ζωή, χωρίς στερήσεις και προβλήματα, όπως πολλοί ίσως νομίζουν. Η μόνη διαφορά από παλιά είναι πως τώρα υπάρχει μέτρο σε πολλά πράγματα, αλλά όχι στη θέληση για ζωή! Και μπορεί ο ίδιος να μην μπορεί να γίνει δωρητής οργάνων, εξαιτίας των φαρμάκων που λαμβάνει μετά τη μεταμόσχευση, επιμένει όμως και υποστηρίζει από καρδιάς τους λόγους που όλοι εμείς θα πρέπει να γίνουμε δωρητές οργάνων: «Τα όργανα λαμβάνονται από εγκεφαλικά νεκρό ασθενή και όχι από κάποιον που βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση, όπως ορισμένοι πιστεύουν – ο εγκεφαλικός θάνατος ελέγχεται τρεις φορές, από γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων. Και, πιστέψτε με, σίγουρα δεν υπάρχει καμία περίπτωση από τη στιγμή που θα γίνει κάποιος δότης να σκοτωθεί εσκεμμένα για να του πάρουν τα όργανα, θαρρείς και πρόκειται για συνωμοσία. Εγώ υπάρχω και ζω σήμερα, γιατί μια οικογένεια ξεπέρασε τα όποια της ταμπού και δώρισε τα όργανα του παιδιού της, με αποτέλεσμα να συνεχίσω να κάνω όνειρα και να έχω μπροστά μου μέλλον. Τουλάχιστον, ενημερωθείτε πρώτα προτού αποκλείσετε την προοπτική να γίνεται δότες» λέει θέλοντας να ευαισθητοποιήσει το ελληνικό κοινό.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.