Ντοκουμέντο: 60'' πριν την κορυφή του Έβερεστ

Στο ερώτημα τι μπορεί να σκέφτεται κάποιος στην κορυφή του Έβερεστ η απάντηση είναι απλή: τη γυναίκα του και τα παιδιά του. 55 μέρες πορείας προς την κορυφή με τους στίχους της συζύγου και του μεγαλύτερου παιδιού του...

Κλείσιμο

«Στις 4 Απριλίου, ημέρα που ξεκίνησε η αποστολή μας έλαβα ένα ποίημα από τον Παύλο, τον μεγαλύτερο από τα 5 παιδιά μου, ένα ποίημα που το διάβασα δεκάδες φορές και με συντρόφευε σε κάθε βήμα που έκανα στους γλιστερούς βράχους» δηλώνει στο protothema.gr ο Μιχάλης Ευμορφίδης.

«He goes to the Mountain, He goes to meet the Sun» ξεκινούσε το ποίημα του Παύλου για τον πατέρα του. 

Ποίημα και από την... φιλενάδα 40 ετών κοινής ζωής:

« ... dance over the abyss,
melt the glaciers with the fervor –I KNOW!- you put into a passionate French kiss
fight up the steepest walls,
who, but you – my bad ass boxer – has the balls
to make it to THE summit, just to see the sun
GO FOR IT….SHOW THEM HOW IT’S DONE»!



«Ξεκινήσαμε με ένα πολυετές όνειρο, με ένα μεγάλο στόχο. Να κατακτήσουμε, να ανέβουμε στην ψηλότερη κορυφή του πλανήτη. Στο Everest με τα 8.850 m που ανήκει στην μεγαλοπρεπέστερη και ομορφότερη οροσειρά του κόσμου, τα Ιμαλάια. ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ. Μην εγκαταλείπεις ποτέ τα όνειρά σου, κάποια στιγμή θα δικαιωθούν» δηλώνει στο protothema.gr ο πολύπειρος Αντώνης Συκάρης.

Και για όσους δεν το... πρόλαβαν, επαναλαμβάνει το σλόγκαν: Μην εγκαταλείπεις ποτέ τα όνειρά σου, κάποια στιγμή θα δικαιωθούν!



Στις 21 Μαΐου η ελληνική αποστολή αναχώρησε από το camp 3 για το camp 4 τα ξημερώματα. Η ανάβαση διήρκησε 12 ώρες (ενώ αναμενόταν να διαρκέσει 7 ώρες) και κατάφερε να φτάσει στο camp 4 εξουθενωμένη αλλά καλά στην υγεία της.

22 Μαΐου. Μετά από 50 ημέρες το βουνό τους άνοιξε την «αγκαλιά» του και τους δέχθηκε στην κορυφή του κόσμου. Η ομάδα φτάνει στην κορυφή του Έβερεστ στις 7:45 ώρα Ελλάδος. Είναι γεμάτη από συναισθήματα συγκίνησης και περηφάνιας. Θα κάτσει λίγα λεπτά στην κορυφή, για να απολαύσει την πιο όμορφη θέα του κόσμου και θα ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής.

Η επίσημη αναγνώριση της «κατάκτησης» από την Asian Trekking:










Στις 17 Απριλίου η ελληνική αποστολή παρακολουθεί και συμμετέχει στην βουδιστική τελετή Βuja για τον εξευμενισμό των θεών. Το απόγευμα προετοιμάζεται για το απαιτητικό πέρασμα του παγετώνα Κούμπου, απ' όπου και τα εντυπωσιακά πλάνα από τις σκάλες κλπ.

Στις 23&24 Απριλίου η ομάδα μας εκμεταλλεύεται την κακοκαιρία που επικρατεί ώστε να ξεκουραστεί. Η αλήθεια είναι ότι όταν δεν έχει ηλιοφάνεια οι θερμοκρασίες που επικρατούν στο Base camp είναι χαμηλές και φθάνουν μέχρι και -17, και το ανθρώπινο σώμα αδυνατεί να αναλάβει και να ξεκουραστεί, όμως αυτή είναι η ζωή στα βουνά με μεγάλο υψόμετρο.

Η ομάδα μας αναχωρεί από το base camp στις 2 το πρωί στις 26 Απριλίου Η θερμοκρασία είναι -13C. «Περνάμε από το πετρόχτιστο σημείο προσευχής (Puja)» θυμούνται οι δύο Έλληνες ορειβάτες.

Εδώ όλοι οι Σέρπα προσεύχονται κατά την αναχώρηση τους για το βουνό, σκορπούν λίγο ρύζι πάνω από το κεφάλι τους και ψελλίζουν κάποια λόγια. Σε ένδειξη σεβασμού αλλά και αλληλεγγύης, τα μέλη της αποστολής ακολουθούν την ίδια διαδικασία.

Μετά από 7 ώρες εξαντλητικής αναρρίχησης με ατέλειωτες ψυχοφθόρες σκάλες, η αποστολή μας φθάνει στο camp 1, 6.100m. Τα σημάδια έλλειψης εγκλιματισμού είναι εμφανή και σε συνδυασμό με τους ισχυρούς ανέμους και την χαμηλή θερμοκρασία -19 C, η νύχτα στη σκηνή περνά πολύ δύσκολα. 


27 Απριλίου. Η πορεία προς το Camp 2 6.300m συνεχίζεται ανηφορικά και λόγω υψομέτρου η κίνηση της ομάδας μας είναι αργή, πολλές φορές βασανιστική.Κάθε 20-30 βήματα αναγκαζόμαστε να σταματάμε και να εισπνέουμε δυνατά και επαναλαμβανόμενα. Σε λίγο, ο ήλιος αλλάζει το τοπίο.

Η ακτινοβολία του στο χιονισμένο, παγωμένο τερέν μαζί με την έλλειψη οξυγόνου κάνουν την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Όμως δεν μπορείς να αγνοήσεις αυτό που βλέπεις γύρω σου. Ένα καταπληκτικό θέατρο από παγωμένες ορθοπλαγιές με πελώρια seraks που κρέμονται, έτοιμα να ξεκολλήσουν υπακούοντας στο νομό της βαρύτητας αλλά και στον αέναο κύκλο του να υποχωρούν να λιώνουν και να ανακυκλώνονται!! Α

Τα μέλη της αποστολής, μετά από 3.5 ώρες φθάνουν στο Camp 2 που βρίσκεται πάνω σε μορένα. Πολύχρωμες σκηνές, κυρίως κίτρινες, βρίσκονται σε διάφορα επίπεδα της μορένας. Το θέαμα είναι καταπληκτικό, οι εικόνες όπου κοιτάξεις είναι μοναδικής ομορφιάς Είναι εντελώς διαφορετικό να το ζεις από το να το βλέπεις σε video. Η δυτική κόψη που οδηγεί στην κορυφή του Everest σχηματίζεται ακριβώς από πάνω μας, νομίζεις ότι μπορείς να την αγγίξεις. 

Πολύ γρήγορα τρυπώνουμε στις σκηνές μας. Μέσα στους υπνόσακους έχεις μια ψευδαίσθηση ζεστασιάς, ασφάλειας και λόγω της συσσωρευμένης κούρασης, ο ύπνος έρχεται αναπόφευκτα, ηρεμιστικός και αναγκαίος. 

Η ομάδα μας αποφασίζει να επιστρέψει για 4 ημέρες χαμηλότερα στο Namche Bazaar, για να αναλάβει, να ξεκουραστεί και να επιστρέψει στις 5 Μαΐου δριμύτερη στο Base Camp 
για την τελική προσπάθεια για την κορυφή. 

Βρισκόμαστε στο Namche Bazaar 3.450 m. Επιτέλους περισσότερο οξυγόνο, κάποια λουλούδια, δένδρα . Εδώ ζουν κανονικά άνθρωποι !! Έχει δίκιο ο δημοσιογράφος που λέει ότι ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για να ζει εκεί που πετούν τα boeing ....

13 Μαΐου. 41η ημέρα της αποστολής. 

«Ημέρα των γενεθλίων μου. Ανεβαίνουμε με διάφορους φίλους καμμιά 300 μέτρα ψηλότερα και συγκεκριμένα στο λεγόμενο View Point πάνω απο το Base Camp του Mount Pumori 7.161m» γράφει στο facebook ο ντώνης Συκάρης που κλείνει τα 55 του χρόνια.

Για να μην ξεχνιόμαστε... 

Όλη την ημέρα οι συζητήσεις μας γυρίζουν γύρω από το πολυπόθητο παράθυρο του καιρού και πότε θα ξεκινήσουμε την τελική μας προσπάθεια. Ο καιρός παραμένει άστατος. Στο μεταξύ, επιτέλους, μια ομάδα σέρπα ολοκληρώνει σήμερα την τοποθέτηση των σταθερών σχοινιών μέχρι την κορυφή του Everest.

Είναι η πρώτη ανάβαση από τη μεριά του Νεπάλ για το 2017. Πρόκειται για 7 Sherpa και 3 Νεπαλέζους που ανήκουν στον βρετανικό στρατό. Στο μεταξύ η υπομονή μας δοκιμάζει τα όριά της, καθώς οι μέρες περνούν και εμείς παραμένουμε άπρακτοι και χωρίς εξασφαλισμένη ημέρα εκκίνησης για την τελική προσπάθεια προς την κορυφή. Εδώ το παιχνίδι αντοχής, υπομονής, αλλά κυρίως το να παραμείνεις πιστός στην θέλησή σου και στο όραμά σου ώστε να αντέξεις και να μην τα παρατήσεις είναι μια δύσκολη δοκιμασία, ένα ψυχολογικό παιχνίδι που σε φτάνει στα όριά σου! Είναι και αυτό ένα μεγάλο και σημαντικό κομμάτι των αποστολών στα μεγάλα βουνά των Ιμαλαΐων. 

Το ημερολόγιο της τελικής ευθείας:

18 Μαΐου 
Ημέρα 46
Σήμερα 9:30 ωρα Ελλάδας η αποστολή μας έφτασε στο Camp 2, αρκετά κουρασμένοι αλλα με πολύ διάθεση για τη συνέχεια!/ 

17 Μαΐου 
47 ημέρα 
Μην εγκαταλείπεις ποτέ τα όνειρά σου ....
Ξεκινάμε για την τελική προσπάθεια. 

Το σχέδιό μας είναι το ακόλουθο: Στις 18 Μαΐου και ώρα 1.00 το πρωί φεύγουμε απο το Base Camp. Θα περάσουμε τον παγετώνα khumbu, τις σκάλες τα seracs, τις crevasses. Ο στόχος μας είναι σε 8-10 ωρες να φθασουμε κατευθείαν στο Camp 2. 

Στις 19 Μαΐου θα παραμείνουμε στο camp 2 στα 6.300m, για ξεκούραση και για να αποφύγουμε τύχον Traffic jam.

Στις 20 Μαΐου θα ξεκινήσουμε πριν το ξημέρωμα για το Camp 3. Για να φθασουμε εκει θα αντιμετωπίσουμε το Lhotse face.
Μια παγωμένη, απότομη ορθοπλαγιά με 40-50 o κλίση. Πρέπει να είμαστε στο Camp 3 στα 7.350m μέχρι το μεσημέρι της ίδιας ημέρας.

Η σκηνή μας θα είναι τοποθετημένη σε αντιςτοιχη κλίση και οι κινήσεις μας εκτός σκηνής θα είναι πολύ πολύ προσεκτικές. 

 Την επομένη, στις 21 Μαΐου, θα ξεκινήσουμε τα ξημερώματα για το Camp 4 αφού περάσουμε 
το Yellow Band και το Geneva Spur (βράχινα δύσκολα σημεία ) αναμένεται να φθάσουμε στο Camp 4, στα 7.920m.

Εκεί θα παραμείνουμε για λίγες ώρες μέσα στη σκηνή μας. Την ίδια ημέρα, στις 10 το βράδυ, θα ξεκινήσουμε για το δυσκολότερο τμήμα του βουνού, την ονομαζόμενη ζώνη θανάτου, χρησιμοποιώντας συμπληρωματικό οξυγόνο και ελπίζοντας ότι δε θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα με αυτόν τον αληθινά ομφάλιο λώρο που θα μας συνδέει με τη ζωή.

Στο παρελθόν βλάβες στο σύστημα οξυγόνου έχουν κοστίσει την κορυφή σε πολλούς ορειβάτες και σε άλλους τη ζωή τους. Αφού περάσουμε διαδοχικές δυσκολίες - Balcony ,Νότια Κορυφή, 
και Hillary Step- ελπίζουμε, σκαρφαλώνοντας όλη τη νύχτα, το ξημέρωμα της 22 ης Μαΐου ,
θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, αλλά κυρίως των δικών μας ψυχικών και σωματικών δυνάμεων αν μας το επιτρέψουν να καταφέρουμε να είμαστε στην κορυφή του κόσμου στα 8.850m!!!

Ευτυχώς, όλα πήγαν σύμφωνα με το πρόγραμμα.

Δείτε τις φωτογραφίες: