Πώς αντιμετωπίζουμε την υπογλυκαιμική κρίση;

Τρέμουλο, κρύος ιδρώτας, ζάλη, ανεξήγητη επιθετικότητα και ευρεθιστότητα, ταχυκαρδία, διαταραχές στην όραση, είναι κάποια από τα συμπτώματα της υπογλυκαιμικής κρίσης, που χρειάζεται προσοχή γιατί μπορεί να οδηγήσει ακόμη και απώλεια συνειδήσεως. Τι κάνουμε;
Οπως μας αναφέρει ο παθολόγος ειδικός στο Διαβήτη κ. Αντώνιος Λέπουρας, πάντα κοντά μας θα πρέπει να έχουμε διαθέσιμο μετρητή σακχάρου με τα αναλώσιμα του. Είναι σημαντικό όταν έχουμε αισθητά συμπτώματα υπογλυκαιμίας, πρώτα να καταναλώνουμε αναψυκτικό η τρόφιμο με ζάχαρη και μετά να κάνουμε μέτρηση.

«Εάν είμαστε ινσουλινοθεραπευόμενοι», σημειώνει «θα πρέπει να είμαστε καλά εξοικειωμένοι με τις ινσουλίνες που χρησιμοποιούμε. Θα πρέπει να γνωρίζουμε την έναρξη την κορύφωση και την διάρκεια δράσης κάθε ινσουλίνης που χρησιμοποιούμε. Οι ινσουλίνες που κυκλοφορούν στο εμπόριο έχουν μεγάλες διαφορές όχι μόνο στο πόσο γρήγορα αρχίζουν να δουλεύουν αλλά και στο χρόνο που κάνουν την κορύφωση δράσης τους και στο χρονικό διάστημα που παραμένουν δραστικές μες το σώμα μας.

Καλό θα είναι να είμαστε πάντα έτοιμοι να διορθώσουμε ένα χαμηλό σάκχαρο έχοντας μαζί μας ένα υδατάνθρακα γρήγορα και εύκολα απορροφήσιμο(όπως δισκία γλυκόζης ή τζέλ, σκληρή καραμέλα, κλπ)  και να μην μοιραζόμαστε τη αφελή και επικίνδυνη αντίληψη πως αν ποτέ μας συμβεί υπογλυκαιμία θα βρούμε άμεσα και εύκολα καθαρή ζάχαρη, ζαχαρούχο αναψυκτικό, παστίλλιες γλυκόζης, ή κάποιο γλυκό».

Όταν το σάκχαρο μας είναι κοντά ή λίγο μικρότερο από το 70mg/dl και δεν υπάρχει ένα κοντινά προβλεπόμενο γεύμα οφείλουμε να το διορθώνουμε με ένα μικρό σνάκ.

Ο κ. Λέπουρας τονίζει ότι «η υπερένταση, το έντονο στρες, η υπερβολική άσκηση, η ηλίαση και  δυστυχώς η κατανάλωση  αλκοόλ  συχνά υπερκαλύπτουν τα αρχικά συμπτώματα υπογλυκαιμίας με αποτέλεσμα όταν η υπογλυκαιμία προχωρήσει οι αντιδράσεις μας θα είναι πάρα πολύ δύσκολες και ως προς την χρήση του μετρητή και ως προς την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της μετρήσεως αλλά και ως προς την ικανότητα μας δραστικής αντιμετώπισης της υπογλυκαιμίας.

Θα πρέπει τουλάχιστον άλλος ένας απο την συντροφιά μας να γνωρίζει ότι πάσχουμε από διαβήτη και να είναι σε θέση να χρησιμοποιεί τον μετρητή του σακχάρου μας.Υπάρχουν διαθέσιμες ενέσεις γλυκαγόνης που γίνονται υποδόρια και σε δεδομένη στιγμή μεγάλης σύγχυσης η κώματος, μπορεί να μας σώσουν την ζωή, αρκεί να τις έχουμε μαζί μας και να υπάρχει κάποιος που να ξέρει να τις χρησιμοποιήσει.

Η υπογλυκαιμία απαιτεί ανάλογα με την αιτία μέτριες ως υψηλές ποσότητες, ταχέως απορροφούμενων υδατανθράκων (>15-25 γρ ζάχαρη δηλαδή περίπου 1-2 φακελλάκια ζάχαρης απο μια καφετέρια η 1 κουτί αναψυκτικού με ζάχαρη, η κάποιο γλυκό με ζάχαρη κλπ). Φαίνεται ότι επανέρχεται μετά απο λίγη ώρα, ιδίως αν ωφείλεται σε προηγούμενη έντονη σωματική δραστηριότητα, γι΄ αυτό  καλό είναι σε 15-20’ μαζί με μία νέα μέτρηση να λαμβάνουμε ένα 2ο ελαφρύ γεύμα μη επεξεργασμένων υδατανθράκων (πχ 1 φρούτο, λίγους ξηρούς καρπούς).

Η έντονη άσκηση και οι αθλοπαιδιές μπορεί να προκαλέσουν υπογλυκαιμίες και μετά απο 24 ώρες. Συνίσταται λοιπόν σε όσους λαμβάνουν ινσουλινοθεραπεία, τουλάχιστον 25% μείωση της δόσης βασικής ινσουλίνης ιδίως αν προγραμματίζουν διακοπές μαζί με έντονα σπορ.
Ζωή χωρίς στρές μάλλον δεν γίνεται. Διαβήτης καλά ρυθμισμένος και χωρίς υπογλυκαιμίες αν προγραμματίσουμε και εκπαιδευτούμε σωστά είναι απόλυτα εφικτός τόσο στον εργασιακό μας χώρο όσο και στις διακοπές» καταλήγει ο κ. Λέπουρας.