Υπάρχει, όμως, το τέλειο στήθος και ποιο είναι αυτό; Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Σεπτεμβρίου του περιοδικού Plastic and Reconstructive Surgery είναι το στήθος, το οποίο η θηλή χωρίζει σε αναλογία 45:55, αφού η αναλογία αυτή έχει παγκόσμια απήχηση στον καθορισμό του αισθητικά ιδανικού στήθους. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με τη χρήση φωτογραφιών γυναικών, με μαστούς διαφορετικών μεγεθών. Ενας πληθυσμός 1.315 ερωτηθέντων (μεταξύ των οποίων και 53 πλαστικοί χειρουργοί) κλήθηκε να βαθμολογήσει την ελκυστικότητα αυτών των εικόνων, με την πλειοψηφία των ερευνώμενων να αξιολογεί την αναλογία 45:55 ως την πιο ελκυστική.
Ο πλαστικός χειρουργός Αρης Νταμάγκας, αναπληρωτής διευθυντής στην κλινική Πλαστικής Χειρουργικής του 251 Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας, σχολιάζει τα αποτελέσματα της έρευνας και εξηγεί τη σημασία της: «Το επίπεδο της θηλής σηματοδοτεί τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ του άνω και του κάτω πόλου. Συνεπώς, σε ένα στήθος με αναλογία 45:55, το 45% του στήθους βρίσκεται πάνω από τη θηλή και το 55% κάτω από αυτήν. Η αναλογία 45:55 προτιμήθηκε από το 87% των γυναικών που διανύουν τη δεκαετία των 30, το 90% των ανδρών, το 94% των πλαστικών χειρουργών αλλά και από όλες τις φυλετικές/εθνοτικές ομάδες που συμμετείχαν στην έρευνα. Η επιθυμία για πιο «παραγεμισμένους» και υπερμεγέθεις μαστούς είχε διεισδύσει στην πρακτική της αισθητικής χειρουργικής χωρίς αμφισβήτηση τις τελευταίες δεκαετίες. Το γεγονός ότι τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες επέλεξαν την πιο φυσική αναλογία 45:55 έρχεται σε αντίθεση με παρελθοντικές άστοχες υποθέσεις ότι οι άνδρες προτιμούν τους υπερμεγέθεις ή «ψεύτικους» μαστούς-μια οπτική που είχε από καιρό επικρατήσει ως «κλισέ» ερμηνεία των αρσενικών προτιμήσεων. Τα αποτελέσματα της έρευνας αναδεικνύουν την αξία του φυσικού αποτελέσματος και της εξατομίκευσης: οι δύο αυτοί παράγοντες είναι που κρίνουν το επιτυχημένο αισθητικό αποτέλεσμα, τόσο στην περίπτωση της αυξητικής στήθους, όσο και ευρύτερα στην αισθητική χειρουργική».
Πώς επιτυγχάνεται, όμως, το ιδανικό στήθος; Και ποιες σύγχρονες τεχνικές εξασφαλίζουν το φυσικότερο αποτέλεσμα σε μια αυξητική στήθους; Σύμφωνα με τον κ. Νταμάγκα «η αύξηση του μεγέθους, όταν είναι αναγκαία, δεν είναι από μόνη της ικανή να κάνει ένα στήθος όμορφο. Γι’αυτό, σε γενικές γραμμές, θα πρέπει να συνυπάρχουν τα εξής χαρακτηριστικά ενός ελκυστικού σχήματος: ένας ευθύς ή ελαφρά κυρτός άνω πόλος, η ύπαρξη της θηλής στην ιδανική θέση, η ελκυστική απόσταση μεταξύ των μαστών και η καλή διαμόρφωση του κάτω πόλου. Σε αντίθεση με απόλυτες μετρήσεις που έχουν προταθεί από αρκετούς, η εμπειρία μου έχει δείξει ότι ιδανικό στήθος είναι το στήθος που ταιριάζει με το σωματότυπο της κάθε γυναίκας και η ομορφιά του βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις αισθητικές αναλογίες : το γεγονός αυτό αναδεικνύει αφενός τη σημασία των ρεαλιστικών προσδοκιών από την πλευρά της ενδιαφερόμενης και αφετέρου την αναγκαιότητα της υπεύθυνης στάσης και της εμπειρίας για την επίτευξη της συμμετρίας και της σωματικής αρμονίας από την πλευρά του πλαστικού χειρουργού. Δύο διαφορετικοί τύποι αναλογιών λαμβάνονται υπόψη πριν από μια αυξητική στήθους: πρώτον οι αισθητικές αναλογίες μεταξύ των διαφορετικών στοιχείων του στήθους και δεύτερον οι αισθητικές αναλογίες μεταξύ του στήθους και του υπόλοιπου σώματος.
Παρόλο που υπάρχει πλέον σαν επιλογή και η μέθοδος των βλαστοκυττάρων, χρειάζεται να περάσει με επιτυχία το τεστ του χρόνου, γι’αυτό και η ασφαλέστερη μέθοδος αυξητικής στήθους παραμένει αυτή με τη χρήση ενθεμάτων σιλικόνης. Κατά την προεγχειρητική επίσκεψη αποφασίζονται το μέγεθος, το σχήμα (στρογγυλό ή σταγονοειδές), η προβολή (μέτρια ή υψηλή) και το είδος του ενθέματος (κυρίως από συνεκτική σιλικόνη, αφού τα ενθέματα νερού κι αυτά της γέλης σιλικόνης σπάνια προτιμώνται πλέον). Η ορθή και ιδανική επιλογή για την κάθε υποψήφια προκύπτει από τα σωματομετρικά κριτήρια (ύψος, εύρος θώρακα, υπάρχων μαστός), την ελαστικότητα του δέρματος και τις επιθυμίες της ενδιαφερόμενης, οι οποίες λαμβάνονται υπόψη, πάντα, όμως, σε συνδυασμό με την εμπειρία του πλαστικού χειρουργού. Το ένθεμα εισέρχεται από τομή 3-4 εκατοστών, είτε από τη βάση του μαστού (προτιμάται από την πλειοψηφία των πλαστικών χειρουργών παγκοσμίως), είτε γύρω από τη θηλή, είτε από τη μασχάλη. Υπάρχουν διάφορες τεχνικές αυξητικής στήθους και τα ενθέματα μπορούν να τοποθετηθούν κάτω από τον μαζικό αδένα ή κάτω από το μείζονα θωρακικό μυ. Με την τεχνική dual plane, που έχει προταθεί από τον John Tebbets, γίνεται συνδυασμός των παραπάνω, πετυχαίνοντας καλύτερο, πιο φυσικό και μακράς διάρκειας αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα, διορθώνονται τυχόν ανωμαλίες στο σχήμα (π.χ. σωληνωτοί μαστοί) ή ασυμμετρία, καθώς και η μικρή πτώση με χαλάρωση. Η συγκεκριμένη τεχνική προσφέρει μείωση της πιθανότητας ορατότητας ή ψηλάφησης του ενθέματος, καλύτερη διαγραφή του κάτω πόλου του μαστού αλλά και ελκυστικότερο συνολικό σχήμα του μαστού, καθώς και μειωμένη μετεγχειρητική ευαισθησία και συντομότερη ανάρρωση».
Σε περιπτώσεις που το μέγεθος του στήθους είναι ικανοποιητικό αλλά έχει χαλαρώσει και είναι «εντελώς άδειο», ειδικά μετά από τοκετό ή μεγάλη απώλεια βάρους, εφαρμόζεται η ανόρθωση στήθους. Ο πρωταρχικός αποφασιστικός παράγοντας για την ανόρθωση είναι το πόσο μεγάλη είναι η παρούσα πτώση. Οπως εξηγεί ο κ. Νταμάγκας «ενώ οι περισσότερες τεχνικές ανόρθωσης στήθους μέχρι τώρα βασίζονταν μόνο στην αφαίρεση δέρματος (με συνέπεια τη μικρή διάρκεια του αποτελέσματος και τις μεγάλες τομές δίκην “άγκυρας”), με τη νέα τεχνική της «κάθετης ανόρθωσης» επαναδιαμορφώνεται το μέρος του μαστού που ευθύνεται για την πτώση και προωθείται προς τα πάνω. Δηλαδή, χρησιμοποιείται τμήμα του ίδιου του μαστού σαν αυτοένθεμα, ενώ παράλληλα γίνεται και η τοποθέτηση των θηλών στην ιδανική θέση. Το αποτέλεσμα είναι ένα ιδανικό σχήμα, με γεμάτο τον άνω πόλο και με μεγάλη διάρκεια. Εάν, παράλληλα με την πτώση, το μέγεθος του στήθους δεν είναι ικανοποιητικό, τότε μπορεί εύκολα να γίνει συνδυασμός της ανόρθωσης και της αυξητικής στήθους στον ίδιο χρόνο, με απόλυτη ασφάλεια και αποτελεσματικότητα».
