Ταίρι στη ζωή, ταίρι και στα μικρόβια: Γιατί τα ζευγάρια αποκτούν παρόμοιο ανοσοποιητικό

Όταν δύο άνθρωποι μοιράζονται τη ζωή τους, μοιράζονται επίσης -εκτός από το φαγητό, το κρεβάτι και τις μικροσυνήθειές τους- τα μικρόβιά τους, με αποτέλεσμα το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημά τους να τείνει να γίνει παρόμοιο. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας βρετανο-βελγικής επιστημονικής έρευνας με ελληνική συμμετοχή.

Το ανοσοποιητικό σύστημα κάθε ανθρώπου είναι μοναδικό, έχοντας τον δικό του αριθμό και μια ιδιαίτερη ποικιλία αμυντικών κυττάρων, καθώς και διαφορετικές αντιδράσεις απέναντι στους παθογόνους μικροοργανισμούς. Γι' αυτό, άλλωστε, στο ίδιο σπίτι ο ένας μπορεί να αρρωστήσει βαριά από γρίπη και ένας άλλος ελαφριά ή καθόλου.

Όμως, σύμφωνα με τη μελέτη, όταν δύο ή περισσότεροι άνθρωποι συγκατοικούν, τότε τα ανοσοποιητικά συστήματά τους ακολουθούν πορεία σύγκλισης, αν και ποτέ δεν γίνονται ίδια.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων του Κάρντιφ και της Λουβέν, με επικεφαλής τη Βάλερι Ο' Ντόνελ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ανοσολογίας "Nature Immunology", ανέλυσαν δείγματα αίματος από 670 υγιείς ανθρώπους ηλικίας έως 86 ετών. Στην έρευνα συμμετείχε η βιοστατιστικολόγος-γενετίστρια Βασιλική Λαγού των Τμημάτων Μικροβιολογίας & Ανοσολογίας και Νευροεπιστημών του βελγικού Πανεπιστημίου της Λουβέν.

Οι επιστήμονες μελέτησαν τις ποσότητες των ανοσοποιητικών κυττάρων σε δεκάδες διαφορετικές καταστάσεις ενεργοποίησής του. Το πείραμα επαναλήφθηκε μετά από έξι μήνες.

Η συγκριτική ανάλυση αποκάλυψε πως τα ανοσοποιητικά συστήματα των συζύγων και γενικότερα όσων ζουν μαζί για χρόνια, έχουν αξιοσημείωτη ομοιότητα, εμφανίζοντας κατά μέσο όρο 50% μικρότερες διαφορές μεταξύ τους από ό,τι τα ανοσοποιητικά συστήματα άσχετων μεταξύ τους ανθρώπων.

Οι άνθρωποι που είναι παντρεμένοι ή συμβιώνουν, συνήθως ακολουθούν παρόμοια διατροφή και στιλ ζωής, εκτίθενται σε παρόμοιους ρυπογόνους και τοξικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες, ενώ ανταλλάσσουν συνεχώς ιούς και βακτήρια (με τα φιλιά, το σεξ κλπ), πράγμα που βοηθά στη σύγκλιση των αμυντικών μηχανισμών των οργανισμών τους.

Οι σύζυγοι ή συγκάτοικοι τείνουν να έχουν παρόμοιες μικροβιακές «κοινότητες» στο έντερό τους, πράγμα που επίσης παίζει σημαντικό ρόλο στο «ταίριασμα» των ανοσοποιητικών συστημάτων τους. Αυτό ισχύει προφανώς και μεταξύ γονιών-παιδιών, όπου υπάρχει επίσης μια αδιάκοπη ανταλλαγή μικροβίων.

Σύμφωνα με την Ο' Ντόνελ, είναι δύσκολο να πει κανείς κατά πόσο η σύγκλιση των ανοσοποιητικών συστημάτων μεταξύ συντρόφων και συγκατοίκων είναι καλό ή κακό πράγμα. Θα μπορούσαν να συμβούν και τα δύο. Κάποιες φορές, το ανοσολογικό συνταίριασμα βοηθά κάποιον να καταπολεμήσει μια ασθένεια, ενώ άλλες φορές να είναι πιο ευάλωτος σε αυτήν. Προς το παρόν, οι επιστήμονες δεν έχουν τρόπο να ξεχωρίσουν με σιγουριά κατά πόσο ένας άνθρωπος έχει «καλό» ανοσοποιητικό σύστημα.