Πώς η Ολλανδία νομιμοποιεί την παιδεραστία

Πριν από ένα χρόνο περίπου, η ένωση Martijn, η ήδη διαβόητη οργάνωση των Ολλανδών παιδεραστών, τέθηκε εκτός νόμου με δικαστική απόφαση. Εφέτος όμως, η Martijn δικαιώθηκε: Το εφετείο της περιφέρειας Αρνχεμ-Λεεουβάρντεν, απεφάνθη ότι η Martijn πρεσβεύει μεν αντιλήψεις που αντίκεινται στα χρηστά ήθη της ολλανδικής κοινωνίας, αλλά δεν αποτελεί άμεση απειλή για την ασφάλειά της. Επομένως, η διαταγή για την άμεση διάλυσή της αναιρείται, κάτι που επιτρέπει αυτομάτως στα μέλη της να εξακολουθήσουν το «διαφωτιστικό» τους έργο.

Παρόλο που η κατακραυγή εναντίον τους φτάνει στα όρια της αυτοδικίας από απλούς πολίτες, τα πρωτοπαλίκαρα της Martijn τυπικά δικαιούνται να κηρύττουν την απελευθέρωση των σεξουαλικών σχέσεων ανάμεσα σε ενηλίκους και παιδιά -με ένα, τυπικό μάλλον, ελάχιστο όριο ηλικίας τα 12 έτη.

Ασχέτως εάν ο πρόεδρός της, Αντ φαν ντεν Μπεργκ είναι στη φυλακή για κατοχή και διακίνηση υλικού παιδικής πορνογραφίας, η υπόληψη της Martijn αποκαταστάθηκε από την ολλανδική δικαιοσύνη. Το βασικό επιχείρημα των εφετών που ανέτρεψαν την πρωτόδικη απόφαση εις βάρος της παιδοφιλικής οργάνωσης, ήταν ότι «η ολλανδική κοινωνία είναι σε θέση να προστατεύσει τον εαυτό της από κινδύνους όπως η παιδεραστία».

Ωστόσο, το τι μπορεί να κάνει η ολλανδική κοινωνία δεν φαίνεται μόνο από την ευνοϊκή στάση ενός δικαστηρίου απέναντι στη Martijn αλλά και από τα στοιχεία που δημοσιεύει το Ολλανδικό Ινστιτούτο Νεότητας: Σύμφωνα με τη μελέτη ΝPM-2005 τα κακοποιημένα παιδιά ηλικίας 0-18 ετών υπολογίζονται σε 107.200. Ο αριθμός αφορά, προφανώς, στο έτος 2005 όταν και διενεργήθηκε η συγκεκριμένη έρευνα στο σύνολο της χώρας, όμως πρόσφατα στοιχεία που παρουσιάζει ο ίδιος φορέας μαρτυρούν ότι οι καταγγελίες για ενδεχόμενη κακοποίηση παιδιών έχουν αυξηθεί κατά 75% τα τελευταία χρόνια. Το Ολλανδικό Ινστιτούτο Νεότητας παραδέχεται με λύπη του επίσης ότι το ποσοστό των παιδιών που χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας οποιασδήποτε μορφής κακοποίησης είναι υψηλότερο στην Ολλανδία από πολλές άλλες χώρες του ΟΟΣΑ.


Η Ελληνίδα παιδόφιλος

Πέρα από τα στοιχεία και τους αριθμούς, η παιδεραστία υπενθυμίζει συχνά την αποτρόπαια παρουσία της επί ολλανδικού εδάφους. Πριν από δύο χρόνια οι ευρωπαϊκές αστυνομικές αρχές κατάφεραν να εξαρθρώσουν «το μεγαλύτερο δίκτυο παιδεραστών στο ίντερνετ» όπως είχε χαρακτηριστεί τότε. Δεκάδες άτομα συνελήφθησαν και η Europol ανακοίνωσε ότι διέσωσε 230 παιδιά από την ασέλγεια και την κακοποίηση. Η εστία του κακού ήταν μια κοινότητα ομοφυλόφιλων και παιδόφιλων που επικοινωνούσε μέσω του boylover.net, το οποίο είχε την έδρα του στο Αμστερνταμ.

Όμως ακόμη και το πιο πρόσφατο σκάνδαλο με πρωταγωνίστρια μια Ελληνίδα, συνδεόταν επίσης με την Ολλανδία: Η 52χρονη καθηγήτρια ξένων γλωσσών Ισαβέλλα Ακτύπη, κατέληξε να προφυλακιστεί αναμένοντας τη δίκη για τη δράση της ως παιδόφιλης, ύστερα από τις εις βάρος της ενοχοποιητικές αποκαλύψεις Ολλανδών δημοσιογράφων.

Η Ακτύπη, μολονότι αρνείται κάθε κατηγορία επικαλούμενη «επιστημονικό ενδιαφέρον» για τους παιδόφιλους, ήταν μέλος της ένωσης Martijn. Μάλιστα, η Ελληνίδα καθηγήτρια έχαιρε τέτοιας εκτίμησης στην κοινότητα των παιδεραστών, ώστε το δικό της όνομα ήταν το πρώτο που ήρθε στο μυαλό του πλέον προβεβλημένου στελέχους της Martijn, του Μάρτιν Ουιτενμπόγκααρντ, όταν οι δημοσιογράφοι-ντεντέκτιβ τού ζήτησαν να τους υποδείξει κάποιον που θα μπορούσε να τους προμηθεύσει φρέσκια παιδική σάρκα ώστε να ικανοποιήσουν τις νοσηρές τους ορέξεις.

Ο Ουιτενμπόγκααρντ, βαθιά πεπεισμένος ότι εκπροσωπεί ένα δίκαιο αίτημα, όπως ήταν φυσικό υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες της προσπάθειας για τη δημιουργία πολιτικού παιδοφιλικού φορέα. Το PNVD, το οποίο ευαγγελιζόταν την «αγάπη για τον πλησίον, την ελευθερία και το δικαίωμα στη διαφορετικότητα» προέτασσε αιτήματα όπως τη νομιμοποίηση της παιδικής πορνογραφίας για ιδιωτική χρήση, τη νομιμοποίηση της σεξουαλικής συνεύρεσης ανθρώπων και ζώων, την κατάργηση της νομικής υπόστασης του γάμου, την απαγόρευση κατανάλωσης κρέατος ζώων, ψαριών κ.λπ. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι εν ονόματι των παιδιών, το PNVD διεκδικούσε το δικαίωμα να ψηφίζουν, να κάνουν σεξ, να παίζουν τυχερά παιχνίδια, να επιλέγουν τον τόπο κατοικίας τους και να κάνουν χρήση ελαφρών ναρκωτικών άτομα που έχουν συμπληρώσει το 12ο έτος της ηλικίας τους.

Ο Ουιτενμπόγκααρντ, ως εκπρόσωπος του υπό ίδρυση κόμματος των παιδεραστών, το 2006 διατυμπάνιζε την ριζοσπαστική του ηθική καυτηριάζοντας τη συντηρητική ολλανδική κοινωνία με δηλώσεις όπως «οι γονείς αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους σαν να είναι κτήματά τους. Στην πραγματικότητα όμως τα παιδιά ανήκουν στον καθέναν. Τα παιδιά σήμερα είναι υπερπροστατευμένα. Μια παιδοφιλική σχέση είναι τελείως ανέφικτη».

Η πλειονότητα των Ολλανδών, αντί να πειστεί από το κήρυγμα του Ουιτενμπόγκααρντ, προτίμησε να του κόψει τα φτερά, αφαιρώντας οποιαδήποτε ελπίδα θα μπορούσε να έχει για είσοδο του PNVD στο κοινοβούλιο. Προκειμένου να εξασφαλίσουν έστω και μία βουλευτική έδρα, οι παιδόφιλοι έπρεπε να συγκεντρώσουν τουλάχιστον 60.000 ψήφους, κάτι που αποδείχθηκε εντελώς απίθανο στις προεκλογικές σφυγμομετρήσεις. Τα γκάλοπ έδειξαν ότι, εάν συμμετείχε στις εκλογές, το PNVD δεν θα έβρισκε περισσότερους από 1.000 ψηφοφόρους. Υπό την πίεση των οργίλων αντιδράσεων, όχι μόνο της ολλανδικής κοινωνίας αλλά και της διεθνούς κοινότητας, το επίδοξο κόμμα των παιδόφιλων δεν κατάφερε να επιβάλει το θράσος των ηγετικών του στελεχών, δεν συμμετείχε ποτέ στις εκλογές και τελικά διαλύθηκε το 2010. Παρόλ' αυτά, η απόφαση του εφετείου που αίρει το καθεστώς παρανομίας από την οργάνωση Martijn, υπό μία έννοια αναπτερώνει τις ελπίδες του Ουιτενμπόγκααρντ. Ακόμη χειρότερα, όμως, επιβεβαιώνει έμμεσα τους φόβους όσων θεωρούν ότι η παιδεραστία έχει απλώσει πλοκάμια σε θεμελιώδεις θεσμούς του ολλανδικού κράτους όπως η δικαιοσύνη και η εκκλησία. Και όχι μόνον αυτό, αλλά ορισμένοι διακρίνουν ένα ευρύτερο, καταχθόνιο σχέδιο νομιμοποίησης της παιδοφιλίας σε ολόκληρη την Ευρώπη.


Οι διεστραμμένοι δικαστικοί

Το διαδίκτυο βοά από τις καταγγελίες εις βάρος του Γιόρις Ντεμίνκ, του γενικού γραμματέα του ολλανδικού υπουργείου Δικαιοσύνης, ο οποίος θεωρείται αμετανόητος παιδεραστής.

Ο Ντεμίνκ πρόσφατα παραιτήθηκε των καθηκόντων του, οργανώσεις όμως κατά της παιδοφιλίας βάλλουν ασταμάτητα εναντίον του απαιτώντας την παρέμβαση της δικαιοσύνης -της οποίας βεβαίως ο ίδιος προΐστατο έως πρόσφατα. Σε διαδικτυακούς τόπους όπως το arrestdemmink.com, μπορεί να διαβάσει κανείς σημεία και τέρατα από το διεστραμμένο βίο του Ντεμίνκ, ο οποίος δεν δίσταζε να κάνει ακόμη και κατάχρηση εξουσίας προκειμένου να ικανοποιεί τη διαστροφή του. Συνήθιζε να μετατρέπει τους συνεργάτες του σε προαγωγούς, διατάζοντας τους να εφοδιάζουν την κρεβατοκάμαρά του με άγουρα παιδικά κορμιά. Λόγω των διασυνδέσεων και της ισχύος του, οι φοβερές καταγγελίες εναντίον του δεν διατυπώνονται ποτέ επίσημα, καθώς λέγεται ότι η ολλανδική κυβέρνηση υποκύπτει παγίως σε έναν στυγνό εκβιασμό: Ο Ντεμίνκ υποτίθεται ότι κρατά στα χέρια του κάποια πολύ βρώμικα μυστικά της βασιλικής οικογένειας της Ολλανδίας.

Στον Ντεμίνκ χρεώνεται, μεταξύ πολλών άλλων ακατανόμαστων, ο βιασμός ενός 14χρονου άστεγου Τούρκου. Η υπόθεση Γιόρις Ντεμίνκ είναι ένα σκάνδαλο που περιμένει να ξεσπάσει. Και εάν αυτό συμβεί, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ορισμένων, ο διασυρμός της χώρας θα είναι παγκόσμιος, καθώς, υποτίθεται ότι ακόμη και το Διεθνές Δικαστήριο θα αναγκαστεί να αποχωρήσει εις ένδειξιν συμβολικής διαμαρτυρίας από τη Χάγη.

To 2009 κάποιοι θέλησαν να αναλάβουν δυναμικά δράση ενάντια στους παιδόφιλους και δημιούργησαν την ιστοσελίδα stopkindersex.com, η οποία αναφερόταν μεν στον ολλανδικό ζόφο, ήταν καταχωρισμένη όμως ως ιδιοκτησία μιας αμερικανικής εταιρίας. Εκεί δημοσιεύονταν ονόματα, φωτογραφίες, ακόμη και διευθύνσεις Ολλανδών παιδεραστών, σε μια επιχείρηση αποκάλυψης και διαπόμπευσης. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκονταν αρκετά μέλη του δικαστικού κυκλώματος, οι οποίοι αντικατηγόρησαν το stopkindersex.com για συκοφαντία. Περιττό να σημειωθεί ότι η σελίδα έπαψε να λειτουργεί.


«Συγγνώμη» από την Εκκλησία

Καθώς ο Μαρκ Ντιτρού πλησιάζει στη συμπλήρωση δεκαετίας πίσω από τα κάγκελα των βελγικών φυλακών, λίγο πέρα από τα σύνορα, η Ολλανδία διχάζεται από τον εφιάλτη των παιδεραστών που διεκδικούν την νομιμοποίησή τους. Τα εγκλήματα του Ντιτρού, ο οποίος το διάστημα 1995-'96 είχε απαγάγει και βιάσει έξι κοριτσάκια, τέσσερα από τα οποία τελικά απεβίωσαν, έχουν στιγματίσει, όχι μόνο το Βέλγιο αλλά ολόκληρη τη βόρεια Ευρώπη. Οταν λοιπόν το 2007 κυκλοφόρησε στη Γερμανία από κρατικό φορέα ένα φυλλάδιο που ενημέρωνε τους γονείς για την ορθή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των νηπίων, συστήνοντας στους πατεράδες «να μην παραμελούν την φροντίδα της κλειτορίδας των κοριτσιών τους», οι αντι-παιδόφιλοι εξερράγησαν -και όχι άδικα.

Από την άλλη, οι θεωρίες συνωμοσίας που τείνουν να διακρίνουν την έσχατη διαφθορά στους κόλπους της καθολικής εκκλησίας, επιβεβαιώνονται τακτικά, καταρρακώνοντας την αίγλη της ως ηθικού καταφυγίου. Το Δεκέμβριο του 2011 οι κεφαλές της ρωμαιοκαθολικής ολλανδικής εκκλησίας ζήτησαν δημόσια συγνώμη από χιλιάδες παιδιά που έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, ενώ προσέρχονταν ευλαβικά στη λειτουργία ή το κατηχητικό. Σύμφωνα με μια έρευνα στην οποία συμμετείχαν 34.000 Ολλανδοί πολίτες, αποδείχθηκε ότι κατά την περίοδο 1945-1981 περίπου 20.000 παιδιά αναγκάστηκαν να υποκύψουν στους ιερωμένους που ήθελαν να τους δείξουν πολύ διαφορετικά πράγματα από το δρόμο της αρετής.

Η Ολλανδία, λόγω της απόφασης του εφετείου υπέρ της οργάνωσης Martijn αναδεικνύεται σε παράδεισο για παιδεραστές, οι αποκαλύψεις όμως πολλαπλασιάζονται σε όλη την Ευρώπη και αφορούν πλέον ακόμη και δημόσια πρόσωπα, «υπεράνω πάσης υποψίας». Για την πλειονότητα, η επιδίωξη των παιδεραστών να πείσουν ότι τα παιδιά συναινούν απολύτως συνειδητά στις ειδεχθείς σεξουαλικές τους ορέξεις, παραμένει εξωφρενική.