Ο καρπός του αρτόδεντρου ζυγίζει τρία κιλά και είναι πλούσιος σε υδατάνθρακες, βιταμίνες και πρωτείνες, ενώ μπορεί να σερβιριστεί ως κύριο γεύμα, αλλά και σαν γλυκό. Πρόκειται για ένα εξωτικό φρούτο που κάποτε αποτελούσε την βάση της διατροφής για τους κατοίκους της Τζαμάικας και οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να αποτελέσει και πάλι ένα «ασφαλές» τρόφιμο για το νησί, που εισάγει τα μισά από τα προϊόντα της διατροφής του.
Ο αρτοκαρπός έχει πράσινη άμορφη σάρκα και η υφή του θυμίζει πατάτα, αλλά οι δυνατότητες της χρήσης του ως βασικό τρόφιμο και ως γλυκό ταυτόχρονα, το κάνουν μοναδικό!
Ήδη στα νησιά του Ειρηνικού ο καρπός του αρτόδεντρου καταναλώνεται ευρέως και καλλιεργείται περισσότερο από το σιτάρι, το καλαμπόκι και το ρύζι, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύει το επιστημονικό περιοδικό New Scientist.
Ο αρτοκαρπός μπορεί, εκτός από το να φαγωθεί αυτούσιος, να αλεστεί και να γίνει αλεύρι για παρασκευή γλυκών και αλμυρών τροφίμων και όπως δηλώνει η Diane Ragone, επικεφαλής του Εθνικού Τροπικού Βοτανικού Κήπου της Χαβάης, ο καρπός αυτός είναι ο «απόγονος» του Breadnut, ενός παρόμοιου δέντρου, που φυτρώνει στη Νέα Γουϊνέα.
Το 2003 η Diane Ragone ίδρυσε το ινστιτούτο για την μελέτη του Breadfruit, το οποίο περιλαμβάνει και περιβόλι με αρτόδεντρα στο νησί Μάουϊ της Χαβάης. Εκεί οι επιστήμονες μελετούν με ποιο τρόπο το αρτόδεντρο θα μπορούσε να συμβάλλει στον τερματισμό της πείνας σε χώρες που μαστίζονται από αυτή παγκοσμίως.
Στην Πολυνησία παραδοσιακά φυτεύουν ένα αρτόδεντρο όταν γεννιέται ένα παιδί επειδή θεωρούν ότι έτσι θα έχει τροφή για όλη του την ζωή. Το αρτόδεντρο ευδοκιμεί στα τροπικά κλίματα και δεν χρειάζεται ιδιάιτερη φροντίδα, ενώ οι επιστήμονες τώρα μελετούν ποια από τα 34 διαφορετικά είδη του δέντρου θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν σε χώρες που υποφέρουν από πείνα, ανάλογα με το κλίμα των χωρών αυτών.
