Εξυπνος και μοναχικός ή λιγότερο έξυπνος και κοινωνικός; Ιδού η απορία...

Το συγκεκριμένο δίλημμα μας δημιουργούν τα αποτελέσματα μία πρόσφατης έρευνας που είδε το φως της δημοσιότητας βάσει της οποίας, ο υψηλός δείκτης ευφυίας και η κοινωνικότητα, είναι δύο μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα.

Η μελέτη που διεξήχθη  από τους Norman Li και Satoshi Kanazaw και δημοσιεύεται στη British Journal of Psychology έδειξε ότι όσο πιο έξυπνος είναι κάποιος, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να νιώθει ικανοποιημένος με την κοινωνική του ζωή. Η έρευνα στην οποία συμμετείχαν άτομα ηλικίας 18 έως 28 ετών και διήρκεσε αρκετά χρόνια, είχε τα εξής ευρήματα: Οι άνθρωποι που κοινωνικοποιoύνται περισσότερο, εμφανίζονται ως οι πιο ευτυχισμένοι. Ωστόσο από την κατηγορία αυτοί εξαιρούνται τα άτομα με υψηλό δείκτη ευφυίας, αφού δεν φαίνεται  να αντλούν την ίδια ικανοποίηση συναναστρεφόμενοι άλλους ανθρώπους. 

Και για τι συμβαίνει αυτό;

Σε μία προσπάθεια εξήγησης, οι ερευνητές αποδίδουν το γεγονός αυτό στο ότι οι έξυπνοι άνθρωποι τείνουν να εστιάζουν σε μακροπρόθεσμα σχέδια και η συναναστροφή με άλλους ανθρώπους τους αποπροσανατολίζει από το να τα φέρουν εις πέρας. Μάλιστα με μία πιο επιστημονική προσέγγιση αυτό ερμηνεύεται από το γεγονός ότι η ανθρώπινη φυλή έχει εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό που να αφήνει πίσω της  το λεγόμενο “hunter gatherer”, την εξασφάλιση δηλαδή της τροφής μέσω του κυνηγιού που ήταν παγιωμένη κατά το παρελθόν, με αποτέλεσμα η λιγότερη κοινωνικοποίηση να βοηθάει έτσι τους έξυπνους ανθρώπους να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα της ζωής.