"Ο γάμος είναι…" της Heather Havrilesky

Eνα «ηµερολόγιο ψυχής»: ειλικρινές, αβίαστα πνευµατώδες και εξαιρετικά στοχαστικό είναι το τελευταίο βιβλίο της Heather Havrilesky Ο γάμος είναι… που μόλις κυκλοφόρησε από την Key Books και θεωρήθηκε ένα από τα καλύτερα βιβλία του 2022 σύμφωνα με το New Yorker.

Σε έναν κόσµο όπου οι εικόνες της τέλειας οικογένειας στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης κυριαρχούν, η Heather Havrilesky µας προσφέρει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της µια γενναία γυναικεία και αποκαλυπτική µατιά για τον γάµο και την οικογένεια.
Η συγγραφέας ανοίγει το µυαλό και την καρδιά της διάπλατα και σκιαγραφεί τις γλυκές απολαύσεις, τις ενοχλητικές στιγµές και τις µεγαλειώδεις καταστροφές του γάµου της.

Από τις καθηµερινές δυσκολίες και τις τυχαίες καψούρες µέχρι τις µικρές νίκες και τις µεγάλες απογοητεύσεις, η Havrilesky η οποία ζει στο Ντάραµ της Βόρειας Καρολίνας µε τον σύζυγό της, τις δύο κόρες τους και τα δύο τους σκυλιά, µας κάνει να νιώθουµε λιγότερο µόνοι στις δικές µας σχέσεις.

Και µας βοηθάει να κατανοήσουµε ότι δεν είναι απλώς «ευτυχισμένες» ή «δυστυχισµένες», αλλά πολύ πιο σύνθετες – είναι βαρετές, ζόρικες και ταυτόχρονα βαθιά ικανοποιητικές.
Γραµµένο µε χιούµορ, ευφυΐα και αμεσότητα καθηλώνει από την πρώτη σελίδα, αν όχι από την πρώτη πρόταση.
Γεµάτο σοφίες για τον πόθο, τη γονεϊκότητα, τους τσακωµούς και την καθηµερινή επιβίωση, προσφέρει έναν καθρέφτη της πραγµατικότητας του γάµου, χωρίς να ωραιοποιεί τίποτα, αλλά, αντίθετα, τονίζοντας τη δυσκολία και την οµορφιά της κοινής ζωής.
Αυτό το βιβλίο είναι τόσο απαραίτητο όσο το νερό και τόσο απολαυστικό όσο το παγωτό. Ανεξάρτητα από το αν είστε παντρεµένοι ή όχι, θα σας προσφέρει µια νέα προοπτική στις σχέσεις σας και θα σας κάνει να εκτιµήσετε τη δύναµη της ειλικρίνειας, της ευαλωτότητας και της ανθρώπινης σύνδεσης.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

«Μόνο ένας αισιόδοξος ανόητος θα θεωρούσε ότι νίκησε προτού φτάσει στη γραμμή του τερματισμού. Αυτό είναι που κάνει κάθε γάμο μια μαύρη κωμωδία. Τι είναι πιο διασκεδαστικό και
δυσοίωνο από το να παρατηρείς δύο αφελείς ψυχές να υπογράφουν ένα δεσμευτικό συμβόλαιο χωρίς να καταλαβαίνουν τα ψιλά γράμματα; Τα πιο ενθουσιώδη ζευγάρια παίρνουν αδέξια την ταχεία του γάμου χωρίς να γνωρίζουν καν ποιος είναι ο προορισμός της. «Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι θα είμαστε μαζί», ψιθυρίζουν ο ένας στον άλλο. Το «για πάντα» αφορά δύο αθάνατα ξωτικά που πίνουν γάργαρη ροζέ σαμπάνια και στη συνέχεια εξερευνούν το άγριο, όμορφο δάσος γύρω τους σε μια ατέρμονη κατάσταση αρμονίας».

«Ακόμα και μετά από πολλά απολαυστικά χρόνια συνύπαρξης ο έγγαμος βίος έχει έναν ύπουλο τρόπο να κάνει επανειλημμένα ακόμα και την πιο εύθυμη ψυχή να αισθάνεται ανόητη και αποτυχημένη. Αυτή είναι μια εγγενής λειτουργία του λογισμικού του γάμου και όχι κάποιο σφάλμα του. Ο γάμος είναι σχεδιασμένος να σε κάνει να λυγίσεις. Θα ξεχάσεις ό,τι ήξερες πριν. Θα τρέμεις υπό το βάρος των μειονεκτημάτων σου. Σίγουρα μπορεί να κάνεις πίσω και να θεωρήσεις τον εαυτό σου τυχερό, να δηλώσεις ότι ο γάμος σου είναι ευτυχισμένος και να γίνεις ο μαζοχιστής που θέλει ο γάμος σου να είσαι. Αλλά και πάλι πολλά πρωινά θα ξυπνάς και θα αναρωτιέσαι γιατί υπέγραψες και δεσμεύτηκες να σέρνεις αυτόν τον ελεεινό όγκο σάρκας που ροχαλίζει δίπλα σου όπου πηγαίνεις
μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις».

«Αυτό το βιβλίο αποτελεί μια προσωπική προσπάθεια να καταλάβω γιατί μπήκα στη διαδικασία να υποβάλω τον εαυτό μου στη μεγαλύτερη δοκιμασία αντοχής στον κόσμο. Το να έχεις στο πλάι σου έναν άνθρωπο κάθε στιγμή της ζωής σου ακούγεται πολύ ρομαντικό προτού το βιώσει κανείς στην πράξη, προτού ο άνθρωπος αυτός βρεθεί δίπλα σου, προτού αρχίσει να κάνει θορύβους, να αναδίνει μυρωδιές, να χαλάει αυτό που μόλις έφτιαξες, να διακόπτει, να υποσκάπτει, να αρχίζει να αλλάζει. Εννοείται πως τον σύζυγό μου τον αγαπώ. Αλλά εξακολουθώ να είμαι απλώς ένα ζώο και ορισμένες φορές αφαιρούμαι. Τότε είναι που πιάνω τον εαυτό μου να μου θέτει παράξενες ερωτήσεις, όπως οι εξής: Γιατί είπαμε ότι χρειάζομαι σύζυγο; Και, αν είναι να έχω σύζυγο, δεν θα έπρεπε να έχω επιλέξει έναν πιο στιβαρό ή ίσως κάποιον με πλήρως λειτουργικό μετωπιαίο λοβό; Επίσης, γιατί πρέπει να έχω μόνο έναν σύζυγο; Δεν θα ήταν καλύτερο να έχω ένα δωμάτιο γεμάτο με συζύγους, κάποιοι από τους οποίους θα ήταν δημιουργικοί, άλλοι πρακτικοί, μερικοί εξαιρετικά όμορφοι και ορισμένοι απίστευτα επιδέξιοι»;