Μακροχρόνια μελέτη του Χάρβαρντ συσχετίζει τις ουσιαστικές σχέσεις με την ευτυχία και την μακροζωία
Ας σκεφτούμε για λίγο έναν φίλο ή κάποιο μέλος της οικογένειάς μας που αγαπάμε, αλλά δεν του αφιερώνουμε όσο χρόνο θα θέλαμε. Δεν χρειάζεται να είναι η πιο σημαντική σχέση μας, απλώς κάποιος που μας κάνει να νιώθουμε γεμάτοι ενέργεια όταν είμαστε μαζί του και που θα θέλαμε να βλέπουμε πιο τακτικά.
Καταγράφοντας πόσο συχνά και για πόση ώρα βλέπουμε αυτό το άτομο, θα βρούμε πόσες ώρες ετησίως περνάμε μαζί του. Με έκπληξη θα ανακαλύψουμε ότι ακόμη και αν ζήσουμε μέχρι τα εκατό, ο χρόνος που θα περάσουμε μαζί με αυτό το άτομο είναι μόλις λίγα εικοσιτετράωρα. Και αυτό είναι πολύ κακό για την υγεία μας, όπως αποδεικνύει το Harvard Study of Adult Development, μια μεγάλη μελέτη που ξεκίνησε το 1938, προκειμένου να ανακαλύψει τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να ευημερούν.
Στην αρχή η μελέτη περιλάμβανε 724 συμμετέχοντες (αγόρια από μειονεκτούσες και προβληματικές οικογένειες στη Βοστώνη και προπτυχιακούς φοιτητές του Χάρβαρντ). Αργότερα στην έρευνα ενσωματώθηκαν οι σύζυγοι των αρχικών συμμετεχόντων και μετέπειτα περισσότεροι από 1.300 απόγονοι της αρχικής ομάδας. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σε βάθος χρόνου μελέτη που έχει γίνει ποτέ για την ανθρώπινη ζωή και έχει οδηγήσει σε ένα απλό συμπέρασμα: Οι βαθιές, υγιείς σχέσεις οδηγούν σε υγεία και ευτυχία, φτάνει να καλλιεργούνται συστηματικά. Είναι ένα είδος κοινωνικής φυσικής κατάστασης (Social fitness) που χρειάζεται δουλειά και χρόνο για να διατηρηθεί.
Ευτυχισμένοι αλλά και υγιείς
Οι άνθρωποι τους οποίους θα θέλαμε να συναντούμε πιο συχνά αλλά δεν το κάνουμε, μοιάζουν με αναξιοποίητους πόρους που περιμένουν να τους χρησιμοποιήσουμε για να θρέψουμε το μυαλό, την ψυχή και το σώμα μας. Δεν χρειάζεται να εξετάσουμε τα επιστημονικά ευρήματα για να αναγνωρίσουμε ότι οι προσωπικές σχέσεις μάς επηρεάζουν. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να παρατηρήσουμε πόσο αναζωογονημένοι νιώθουμε όταν αισθανθούμε ότι κάποιος μας καταλαβαίνει πραγματικά κατά τη διάρκεια μιας κουβέντας. Αντίθετα, η μοναξιά μπορεί να μας κάνει πιο ευαίσθητους στον πόνο, να καταστείλει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, να μειώσει τη λειτουργία του εγκεφάλου και να διαταράξει τον ύπνο μας, κάτι που με τη σειρά του φέρνει κούραση και ευερεθιστότητα. Η έρευνα του Χάρβαρντ έχει καταλήξει μάλιστα στο συμπέρασμα ότι, για τους ηλικιωμένους, η μοναξιά είναι πολύ πιο επικίνδυνη από την παχυσαρκία. Επιπλέον, η συνεχιζόμενη μοναξιά αυξάνει τις πιθανότητες θανάτου ενός ατόμου κατά 26% κάθε χρόνο.
Οι επικεφαλής της έρευνας Robert Waldinger και Marc Schulz’s τονίζουν στο βιβλίο τους “The Good Life: Lessons From the World’s Longest Scientific Study of Happiness” πως οι προσωπικές σχέσεις μάς κρατούν πιο ευτυχισμένους και υγιείς σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας. ‘Οταν τις παραμελούμε βάζουμε τον εαυτό μας σε κίνδυνο. Τα καλά νέα είναι πως ακόμη και μικρές καθημερινές επενδύσεις στις σχέσεις μας με τους άλλους μπορούν μακροπρόθεσμα να μας εξασφαλίσουν μια ευτυχισμένη ζωή.
