Ted Benoit: «ήθελα να γυρίσω ένα γουέστερν!»

«Πριν από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στα γαλλικά και Βέλγικα κόμικς υπήρχε 
μόνο κείμενο και σχέδια, χωρίς μπαλονάκια. Οταν ο Τζέικομπς ξεκίνησε το ‘‘Μπλέικ και Μόρτιμερ’’ ακολούθησε εκείνη την παράδοση. Υπήρχαν πολλά λαϊκά αναγνώσματα εκείνη την εποχή και ο γραπτός λόγος ήταν σημαντικός για εκείνον. Οταν έγινε η αναβίωση του ‘‘Μπλέικ και Μόρτιμερ’’ το 1996 ακολουθήσαμε αυτό το στυλ. Τα κείμενα της αφήγησης είναι γραμμένα με κάπως παλιομοδίτικο τρόπο, αλλά πάντα συμπληρώνουν τα σκίτσα».

«Βλέπω πολλά κόμικς στη Γαλλία που μοιάζουν εμπνευσμένα από εμπορικές αμερικάνικες ταινίες δράσης. Είναι ακριβώς αυτό το είδος κόμικς που δεν με ενδιαφέρει. Σαν να εκτελείς τη συνταγή για μια σούπα: βάζεις διάφορα υλικά 
για να αρέσει σε όλους. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα κόμικς προσπαθούν να επαναλάβουν ό,τι συμβαίνει σε αυτά τα έργα και καταλήγουν με άλμπουμ 
που επίσης δεν τα βρίσκω ενδιαφέροντα».

«Υπήρχε κάποτε ένα έργο που ήθελα να κάνω ταινία, αλλά δεν ευοδώθηκε. Εγραψα ένα σενάριο διασκευάζοντας ένα αμερικάνικο μυθιστόρημα. Ηταν ένα γουέστερν!».

«∆εν προσποιούμαι πλέον ότι μπορώ να κάνω ένα αμερικάνικο έργο ή ένα αμερικάνικο μυθιστόρημα. Το κάνω όπως θα το έκανε ένα Γάλλος φαν, γι’ αυτό το αποτέλεσμα είναι σουρεαλιστικό. Σιχαίνομαι όταν κάποιοι σου βάζουν ετικέτες, π.χ. ‘‘είναι φαν των 50s’’ ή ‘‘είναι φαν του φιλμ νουάρ’’ ή ‘‘είναι φαν των αστυνομικών έργων’’. Οταν πρωτοέκανα τον Ρέι Μπανάνα γύρω στο 1980, διαδραματίζονταν στο 1987. Οπότε ήταν επιστημονική φαντασία! Κάποια στοιχεία προέρχονται από το 1940, άλλα από το ’20 και άλλα από τη δεκαετία του ’60 και του ’70».

«Οι δεκαετίες του ’50 και του ’60 είναι δημοφιλείς ακόμα και σήμερα. Γιατί αυτό; 
Το ’50 ήταν πολύ ήσυχα, υπήρχε μια ζεστασιά, τίποτα δεν συνέβαινε, είχαν αυτοκίνητα και τηλεοράσεις, στις ΗΠΑ ζούσαν στα προάστια. Το ’60 έγινε μια επανάσταση απέναντι σε όλα αυτά. Ηταν η πρώτη φορά που η νέα γενιά είχε τόση δύναμη. Αποφάσισαν να αλλάξουν τον κόσμο, κάτι που δεν επαναλήφθηκε σε τέτοιο βαθμό από τότε. Η τωρινή γενιά παίρνει τα πράγματα όπως είναι, θέλει περισσότερο να επιτύχει ή να βγάλει χρήματα».

«Εμείς δημιουργήσαμε μια απόσταση, μπορούσες να δεις και ένα δεύτερο επίπεδο. Και το κάναμε χρησιμοποιώντας ένα στυλ που δεν ήταν το δικό μας, αλλά μια απομίμηση ενός παλιότερου στυλ, της ‘‘καθαρής γραμμής’’. Ο κόσμος έλεγε ‘‘α, είναι σαν τον Τεν Τεν’’, αλλά όταν διάβαζε έλεγε ‘‘όχι, δεν είναι καθόλου σαν τον Τεν Τεν!’’. Ζωγράφιζα με το στυλ του Τεν Τεν, λέγοντας μια ιστορία του Ρέι Μπανάνα, που ήταν πολύ πιο περίπλοκη».

«Εκείνο που μπορώ να πω για το επόμενο άλμπουμ μου είναι πως ο Ρέι Μπανάνα είναι νεκρός και βρίσκεται στο Καθαρτήριο. Απλώς δεν το ξέρει...».