Justin Τimberlake

Eρχεται μια στιγμή στη δημοσιογραφική σου καριέρα (κι από κείνη τη στιγμή αρχίζουν κι έρχονται συνέχεια τέτοιες στιγμές) που αυτός από τον οποίο καλείσαι να πάρεις συνέντευξη δεν είναι μόνο αρκετά μικρότερος σου, αλλά ταυτόχρονα πολύ πιο πλούσιος, επιτυχημένος, ταλαντούχος και όμορφος. Κάποιος που μόλις στα 29 του έχει κατορθώσει να πετύχει δέκα φορές αυτά που εσύ έχεις δώσει θλιβερή παράταση μήπως και τα καταφέρεις έως την επόμενη και μεθεπόμενη δεκαετία της ζωής σου. Με έξι βραβεία Grammy και δύο Εmmy στο ενεργητικό του, ο κοκκινομάλλης από το Μέμφις αποτελεί προτού καν συμπληρώσει την τρίτη δεκαετία της ζωής του τον ορισμό του αρσενικού, multi σούπερ σταρ. Τι ακριβώς να του πεις και τι να σου πει και πώς να τον κοιτάξεις στα μάτια κρύβοντας τη ζήλια σου όταν βρίσκεσαι απέναντί του; Ειδικά από τη στιγμή που ο λόγος της συνάντησής σας είναι ακόμα μία επιτυχία του, σε ένα τελείως διαφορετικό τερέν, εφόσον η ερμηνεία του Τζάστιν στον ρόλο του Σον Πάρκερ, ιδρυτή του Napster και βασικού στελέχους της δημιουργίας του Facebook, στην ταινία «Social Network», έχει κάνει τους κριτικούς να παραμιλούν (όπως και για την ταινία) και να τον θεωρούν πιθανό υποψήφιο ακόμα και για τα Οσκαρ;

 Θα λέγατε ότι στο «Social Νetwork» παίζετε τον κακό της ταινίας;

 Oι περισσότεροι έχουμε συνηθίσει 
να μπαίνουμε σε μια ταινία και να αισθανόμαστε ασφαλείς με το ποιος είναι ο ήρωας και ποιος ο κακός της υπόθεσης, κάτι που δεν ισχύει στο «Social Network». Ολοι οι χαρακτήρες είναι ήρωες και κακοί ταυτόχρονα. Πρωταγωνιστές και ανταγωνιστές. Πιθανότατα εκτός από τον δικό μου χαρακτήρα (γελάει). Τελικά όμως -κι εκεί είναι η ομορφιά και του δικού μου και των υπόλοιπων χαρακτήρων- ό,τι κι αν ήταν ο Σον Πάρκερ που υποδύομαι, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη συμμετοχή του σε αυτό που σήμερα αποκαλούμε φαινόμενο του Facebook.

 Eίστε ένας από τους πιο επιτυχημένους και αναγνωρίσιμους καλλιτέχνες της ποπ. Τι είναι αυτό που σας συναρπάζει στο σινεμά;

 Δεν πιστεύω ότι είμαι ιδιαίτερα καλός τραγουδιστής. Δεν το λέω από μετριοφροσύνη, είναι αλήθεια. Απλώς έχω μια ιδιαίτερη χροιά στη φωνή την οποία ανέπτυξα κυρίως όταν ήμουν παιδί, μιμούμενος άλλους τραγουδιστές που, όσο κι αν επιμένεις, δεν πρόκειται να σου πω ποιοι είναι (γελάει). Αυτό που κάνω επί σκηνής όταν ερμηνεύω τα τραγούδια μου είναι σαν υποκριτική, μια μορφή σκηνικής παράστασης 
πολύ συγγενική με το θέατρο. Οπότε 
δεν πιστεύω ότι η ενασχόλησή μου 
με το τραγούδι και η ενασχόλησή μου 
με την υποκριτική έχουν τόσο μεγάλη απόσταση. Βρίσκω ιδιαίτερα «μουσική» την υποκριτική τέχνη, τη ρυθμολογία του διαλόγου. Υπάρχουν διάλογοι που είναι γραμμένοι με τέτοιον τρόπο 
που θα τους κατέτασσα στο είδος της κλασικής μουσικής. Εάν υπήρχε ένας συνδυασμός κλασικής μουσικής με τζαζ, σε αυτόν ανήκαν οι διάλογοι 
του Ααρον Σόρκιν για την ταινία. Ιδιαίτερα ρυθμικοί στη φόρμα και 
τον χαρακτήρα και ταυτόχρονα αυτοσχεδιαστικοί στις παύσεις, 
τη φυσικότητα και την έντασή τους.

 Ως ενεργός μουσικός καλλιτέχνης, ποια είναι η γνώμη σας για τον χαρακτήρα που υποδύεστε, τη δημιουργία του Napster και την πειρατική, ελεύθερη διακίνηση μουσικών αρχείων;

 Koίτα, δεν θα δαιμονοποιήσω το Napster λέγοντας ότι σήμανε τον θάνατο της μουσικής βιομηχανίας. Δεν αρκεί ένας άνθρωπος για κάτι τέτοιο, είναι πολύ πιο συλλογικό. Αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε μια μετάλλαξη με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κι όσο μπορείς να κατηγορήσεις το Napster άλλο τόσο μπορείς να κατηγορήσεις και τις δισκογραφικές που σπατάλησαν τόσο πολύτιμο χρόνο πολεμώντας το φαινόμενο αντί να ενσωματωθούν σε αυτό. Εχω φίλους στο Νάσβιλ που γράφουν τραγούδια για καλλιτέχνες της country και το μόνο τους εισόδημα είναι ένα μικρό ποσοστό από τις νόμιμες πωλήσεις αυτών των τραγουδιών. Δεν έχουν την ευκαιρία να κάνουν ακριβές διεθνείς τουρνέ και να «ξεχρεώσουν» με τα ποσοστά από τα εισιτήρια ούτε να ερμηνεύσουν τα τραγούδια που γράφουν με κάποιο αντίτιμο, όπως κάνουν οι διάσημοι ερμηνευτές. Το μοναδικό τους κέρδος είναι το ποσοστό επί των πωλήσεων. Και έχω δει από πρώτο χέρι ότι η ελεύθερη, πειρατική διακίνηση μουσικών αρχείων τούς έπληξε άμεσα διότι αυτά τα ποσοστά είναι η μοναδική εισοδηματική τους πηγή. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι πίσω από τη λαμπερή επιφάνεια, το glamour της μουσικής βιομηχανίας, υπάρχουν στρατιές εργαζομένων. Κι εκεί δεν υπάρχει κανένα glamour.

 Σας επηρέασε στην υποκριτική σας προσέγγιση το γεγονός ότι κατά κάποιον τρόπο ο Σον Πάρκερ, με το Napster, σας έχει κλέψει λεφτά;

 Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι ο Σον Πάρκερ δεν μου έχει φάει λεφτά. Αν το είχε κάνει, θα μπορούσαμε να συναντηθούμε κάπου και… να το συζητήσουμε (γέλια). Δεν έδωσα βάση στην ενασχόληση του Σον Πάρκερ με το Napster. Οι άνθρωποι βλέπουν το Napster σαν τον αποδιοπομπαίο τράγο, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα αυτός να είναι το iTunes. Δεν είναι ένα θέμα που με απασχολεί ιδιαίτερα. Είμαι εντάξει με αυτό που κάνω, μου αρέσει να γράφω μουσική και να γυρίζω ταινίες και αυτό είναι το μόνο που με απασχολεί.

 Τι απαντάτε σε όσους λένε ότι πέθανε η μουσική βιομηχανία;

 Η μουσική που σε ξεσηκώνει δεν εξαντλείται μόνο στo ηχογραφημένο αρχείο και γι’ αυτό δεν πιστεύω ότι πρόκειται να πεθάνει η μουσική βιομηχανία. Τίποτα δεν μπορεί να δημιουργήσει την ένταση και το πάθος ενός σόου στη σκηνή. Για παράδειγμα, οι Radiohead προσέφεραν το τελευταίο τους άλμπουμ δωρεάν μέσω του Διαδικτύου αλλά κάθε φορά που ερμήνευσαν αυτό το άλμπουμ στο Λος Aντζελες ήμουν εκεί, έχοντας πληρώσει εισιτήριο για τη συναυλία. Πολύ απλά, διότι τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τη ζωντανή εμπειρία.

 Και το δικό σας κίνητρο όταν γράφετε τραγούδια για άλλους;

 Το κάνω καθαρά από το πάθος μου να γράφω τραγούδια. Δεν το κάνω αποσκοπώντας σε κάποιο ιδιαίτερο κέρδος, γιατί δεν υπάρχει τέτοιο πέραν της απόλαυσης μιας εξαίρετης ερμηνείας πάνω σε ένα κομμάτι που έχω δημιουργήσει.

Η ταινία «Social Network» κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες από τις 21 Οκτωβρίου.