Οι καινοτομίες που συμβάλλουν στην προστασία του περιβάλλοντος
Οι καινοτομίες που συμβάλλουν στην προστασία του περιβάλλοντος
Μια κουλτούρα τολμηρού οραματισμού και πρωτότυπων εφευρέσεων, με κοινό άξονα την καθαρή ενέργεια και τον εκμηδενισμό των ρύπων κάθε είδους, αναπτύσσεται ραγδαία και σε οικουμενική κλίμακα
Με ένα πρόγραμμα κινητροδότησης προϋπολογισμού 160 εκατ. ευρώ, η κυβέρνηση της Σκωτίας επιχειρεί να επιταχύνει την αντικατάσταση των συμβατικών μεθόδων παραγωγής ενέργειας, από καινοτόμες μεθόδους αξιοποίησης του υδρογόνου. Δεδομένου ότι το μόνο υποπροϊόν, ο μοναδικός «ρύπος» που παράγει η καύση του συγκεκριμένου στοιχείου είναι το νερό, το υδρογόνο θεωρείται από πολλούς σαν η απόλυτη λύση. Όχι μόνο για το ενεργειακό ζήτημα, αλλά και την προστασία του περιβάλλοντος από τα κατάλοιπα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Γι' αυτό και η ως άνω πρωτοβουλία της κυβέρνησης της Σκωτίας είναι μία από τις πολλές οι οποίες αναπτύσσονται, όλο και πιο εντατικά, από διάφορα κράτη ανά την υφήλιο, στον τομέα του υδρογόνου.
Διατρέχοντας τις καλές πρακτικές που υιοθετεί εν προκειμένω η Σκωτία, αμέσως διακρίνεται η εστίαση στο πράσινο υδρογόνο, δηλαδή αυτό που παράγεται με ηλεκτρόλυση του νερού και με ηλεκτρισμό ο οποίος προέρχεται από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Οι Σκοτσέζοι εξερευνούν το ενδεχόμενο δημιουργίας μονάδων ηλεκτρόλυσης εντός της θαλάσσιας ζώνης που περιβρέχει τη χώρα τους και απευθείας από το αλατούχο νερό. Επιπλέον, για το σχεδιασμό και τη λειτουργία κατά το βέλτιστο δυνατό της απόδοσής της, στην προτεινόμενη μονάδα παραγωγής θα γίνεται εκτενής χρήση εφαρμογών Τεχνητής Νοημοσύνης.
Το παράδειγμα της Σκωτίας δείχνει απλώς το δρόμο -ή, ακριβέστερα- έναν από τους δρόμους που ανοίγονται στην αναζήτηση τρόπων απαλλαγής από τους ρύπους και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Στην ίδια κατεύθυνση ωστόσο, αναπτύσσεται ραγδαία και σε οικουμενική κλίμακα μια ολόκληρη «κουλτούρα» τολμηρού οραματισμού και πρωτότυπων εφευρέσεων, με κοινό άξονα την καθαρή ενέργεια και τον εκμηδενισμό των ρύπων κάθε είδους. Σε αυτές τις καινοτομίες περιλαμβάνεται, φερ' ειπείν, η παραγωγή πόσιμου νερού σε μονάδες αφαλάτωσης θαλάσσιου ύδατος, οι οποίες χρησιμοποιούν ως μόνη πηγή ενέργειας τον ήλιο. Αν ληφθεί υπόψιν ότι, αφ' ενός η ηλιακή ενέργεια είναι δωρεάν και αφ' ετέρου ότι το 70% της επιφάνειας του πλανήτη μας καλύπτεται από νερό, καθίσταται αμέσως σαφές το γιατί η συγκεκριμένη ιδέα αξίζει να διερευνηθεί συστηματικά. Και το ίδιο ισχύει για την ενέργεια που μπορεί να εξαχθεί από τους ωκεανούς -εννοώντας την αξιοποίηση της δύναμης των κυμάτων, της άμπωτης και της παλίρροιας ή ακόμη και του θερμικού φορτίου των ωκεανών. Σύμφωνα με μια επιστημονική μελέτη, προβλέπεται ότι έως το 2050 το 10% του ηλεκτρισμού που χρησιμοποιεί η ανθρωπότητα θα είναι ωκεάνειας προέλευσης.
Στο δομημένο περιβάλλον, το «πράσινα κτήρια», με κρύσταλλα στα οποία σύντομα θα ενσωματώνονται φωτοβολταϊκά, όπως και τα μη ρυπογόνα οχήματα (υβριδικά, ηλεκτρικά κ.λπ) αποτελούν ήδη κομμάτι του καθημερινού λεξιλογίου. Πιθανώς όμως να συμβεί το ίδιο -και μάλιστα σύντομα- με πρακτικές οι οποίες προς το παρόν φαντάζουν αλλόκοτες και φουτουριστικές. Όπως, λόγου χάριν, η κάθετη αγροκαλλιέργεια, με την παραγωγή αγροτικών προϊόντων να συντελείται σε εκτάσεις που απλώνονται στον κάθετο άξονα, μέσα στις πόλεις και, μολονότι προϋποθέτουν συνθήκες θερμοκηπίου, οι μέθοδοι ακολουθούν τις επιταγές της πράσινης οικολογικής τεχνολογίας. Με τις κάθετες καλλιέργειες εξοικονομούνται τεράστια ποσά πόρων, οικονομικών και ενεργειακών. Ήδη, σε πόλεις με προωθημένη αναζήτηση εναλλακτικών και οικολογικών λύσεων, όπως το Άμστερνταμ, η Σιγκαπούρη και το Βανκούβερ, η μέθοδος της κάθετης καλλιέργειας έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς -κυριολεκτικά. Κάτι που, δυστυχώς, δεν ισχύει ακόμη για τις απόπειρες μετατροπής τμημάτων από τις ερήμους του πλανήτη μας σε χωράφια και μποστάνια. Παρόλον ότι η σχετική τεχνολογία έχει σημειώσει άλματα προόδου, με συστήματα όπως αυτά που εξελίσσει η εταιρεία Groasis. Το πιο ενδιαφέρον προϊόν της οποίας έχει βαπτιστεί «Waterboxx» και είναι μια κάψουλα από ανακυκλωμένο χαρτί, στην οποίαν περιέχονται συστατικά που επιτρέπουν στα φυτά να αναπτυχθούν ακόμη και στο πλέον αφιλόξενο έδαφος, καθώς η συγκεκριμένη μέθοδος απαιτεί 90% λιγότερο νερό από τη συνηθισμένη. Φαντάζει αντικατοπτρισμός, αλλά είναι απλώς μια πρώιμη όψη του μέλλοντος.
Διατρέχοντας τις καλές πρακτικές που υιοθετεί εν προκειμένω η Σκωτία, αμέσως διακρίνεται η εστίαση στο πράσινο υδρογόνο, δηλαδή αυτό που παράγεται με ηλεκτρόλυση του νερού και με ηλεκτρισμό ο οποίος προέρχεται από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Οι Σκοτσέζοι εξερευνούν το ενδεχόμενο δημιουργίας μονάδων ηλεκτρόλυσης εντός της θαλάσσιας ζώνης που περιβρέχει τη χώρα τους και απευθείας από το αλατούχο νερό. Επιπλέον, για το σχεδιασμό και τη λειτουργία κατά το βέλτιστο δυνατό της απόδοσής της, στην προτεινόμενη μονάδα παραγωγής θα γίνεται εκτενής χρήση εφαρμογών Τεχνητής Νοημοσύνης.
Το παράδειγμα της Σκωτίας δείχνει απλώς το δρόμο -ή, ακριβέστερα- έναν από τους δρόμους που ανοίγονται στην αναζήτηση τρόπων απαλλαγής από τους ρύπους και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Στην ίδια κατεύθυνση ωστόσο, αναπτύσσεται ραγδαία και σε οικουμενική κλίμακα μια ολόκληρη «κουλτούρα» τολμηρού οραματισμού και πρωτότυπων εφευρέσεων, με κοινό άξονα την καθαρή ενέργεια και τον εκμηδενισμό των ρύπων κάθε είδους. Σε αυτές τις καινοτομίες περιλαμβάνεται, φερ' ειπείν, η παραγωγή πόσιμου νερού σε μονάδες αφαλάτωσης θαλάσσιου ύδατος, οι οποίες χρησιμοποιούν ως μόνη πηγή ενέργειας τον ήλιο. Αν ληφθεί υπόψιν ότι, αφ' ενός η ηλιακή ενέργεια είναι δωρεάν και αφ' ετέρου ότι το 70% της επιφάνειας του πλανήτη μας καλύπτεται από νερό, καθίσταται αμέσως σαφές το γιατί η συγκεκριμένη ιδέα αξίζει να διερευνηθεί συστηματικά. Και το ίδιο ισχύει για την ενέργεια που μπορεί να εξαχθεί από τους ωκεανούς -εννοώντας την αξιοποίηση της δύναμης των κυμάτων, της άμπωτης και της παλίρροιας ή ακόμη και του θερμικού φορτίου των ωκεανών. Σύμφωνα με μια επιστημονική μελέτη, προβλέπεται ότι έως το 2050 το 10% του ηλεκτρισμού που χρησιμοποιεί η ανθρωπότητα θα είναι ωκεάνειας προέλευσης.
Στο δομημένο περιβάλλον, το «πράσινα κτήρια», με κρύσταλλα στα οποία σύντομα θα ενσωματώνονται φωτοβολταϊκά, όπως και τα μη ρυπογόνα οχήματα (υβριδικά, ηλεκτρικά κ.λπ) αποτελούν ήδη κομμάτι του καθημερινού λεξιλογίου. Πιθανώς όμως να συμβεί το ίδιο -και μάλιστα σύντομα- με πρακτικές οι οποίες προς το παρόν φαντάζουν αλλόκοτες και φουτουριστικές. Όπως, λόγου χάριν, η κάθετη αγροκαλλιέργεια, με την παραγωγή αγροτικών προϊόντων να συντελείται σε εκτάσεις που απλώνονται στον κάθετο άξονα, μέσα στις πόλεις και, μολονότι προϋποθέτουν συνθήκες θερμοκηπίου, οι μέθοδοι ακολουθούν τις επιταγές της πράσινης οικολογικής τεχνολογίας. Με τις κάθετες καλλιέργειες εξοικονομούνται τεράστια ποσά πόρων, οικονομικών και ενεργειακών. Ήδη, σε πόλεις με προωθημένη αναζήτηση εναλλακτικών και οικολογικών λύσεων, όπως το Άμστερνταμ, η Σιγκαπούρη και το Βανκούβερ, η μέθοδος της κάθετης καλλιέργειας έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς -κυριολεκτικά. Κάτι που, δυστυχώς, δεν ισχύει ακόμη για τις απόπειρες μετατροπής τμημάτων από τις ερήμους του πλανήτη μας σε χωράφια και μποστάνια. Παρόλον ότι η σχετική τεχνολογία έχει σημειώσει άλματα προόδου, με συστήματα όπως αυτά που εξελίσσει η εταιρεία Groasis. Το πιο ενδιαφέρον προϊόν της οποίας έχει βαπτιστεί «Waterboxx» και είναι μια κάψουλα από ανακυκλωμένο χαρτί, στην οποίαν περιέχονται συστατικά που επιτρέπουν στα φυτά να αναπτυχθούν ακόμη και στο πλέον αφιλόξενο έδαφος, καθώς η συγκεκριμένη μέθοδος απαιτεί 90% λιγότερο νερό από τη συνηθισμένη. Φαντάζει αντικατοπτρισμός, αλλά είναι απλώς μια πρώιμη όψη του μέλλοντος.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα