Ένα δημοφιλές αστείο στα κοινωνικά δίκτυα είναι, όταν κάπου αναφέρεται ένα μεγάλο «επεισόδιο» ρύπανσης, οι χρήστες να απαντούν ότι «ναι, αλλά εμείς δεν χρησιμοποιούμε πλαστικά καλαμάκια». Γεγονός κάπως οξύμωρο, εάν σκεφτεί κανείς ότι στις θάλασσες της ομορφότερης χώρας του κόσμου, αυτής με τις ατέλειωτες, πανέμορφες ακτογραμμές, καταλήγουν κάθε χρόνο 11.500 τόνοι πλαστικών σκουπιδιών.
«Και μένα τι με νοιάζει;», αναρωτιούνται κάποιοι. Ερώτημα το οποίο, ωστόσο, δεν πρόκειται να επαναλάβουν, εάν κληθούν να βγάλουν από το ρουθούνι μιας καρέτα- καρέτα ένα πλαστικό καλαμάκι. Ή, μάθουν ότι αυτές οι χελώνες, που «καθαρίζουν» τις θάλασσες που κολυμπάμε από τις μέδουσες, αποδεκατίζονται, καθώς μπερδεύουν τα πλαστικά και τα νάιλον με τη βασική τους τροφή, τις μέδουσες. Ή, σε ένα βήμα παραπάνω, αν μάθουν ότι αυτά τα πλαστικά καταλήγουν στο πιάτο τους (όλων μας), μέσω των ψαριών. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν, καθώς ένα πλαστικό ταξιδεύει δεκαετίες στις θάλασσές μας και θα περάσουν αιώνες μέχρι να διαλυθεί.
Σύμφωνα με έρευνα της WWF, η Ελλάδα παράγει περίπου 700.000 τόνους πλαστικών απορριμμάτων ετησίως. Ή, για να γίνει πιο εύκολα κατανοητό, 68 κιλά πλαστικών κατά κεφαλή. Ένα τεράστιο μέρος αυτών, καταλήγει, μέσω των παράκτιων δραστηριοτήτων, ή ποταμών, στις θάλασσές μας. Και, φυσικά, δεν πρόκειται για ελληνικό πρόβλημα μόνο. Απλά εμάς, ως τη χώρα με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στη Μεσόγειο, μας αφορά λίγο παραπάνω…
Στην Ελλάδα, έχουν ληφθεί πρωτοβουλίες απορρύπανσης για την αντιμετώπιση του προβλήματος των πλαστικών απορριμμάτων. Η κυβέρνηση έχει θεσπίσει νόμους και κανονισμούς που περιορίζουν τη χρήση πλαστικών στα πολυκαταστήματα και τα εστιατόρια. Επιπλέον, η κυβέρνηση έχει επιβάλλει φόρους στα πλαστικά αντικείμενα και συσκευασίες, προκειμένου να ενθαρρύνει τους καταναλωτές να χρησιμοποιούν εναλλακτικές λύσεις όπως ανακυκλώσιμα υλικά και επαναχρησιμοποιήσιμα προϊόντα.
Επιπλέον, πολίτες, οργανώσεις, αλλά και επιχειρήσεις (ελληνικές και ξένες) έχουν αναλάβει πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση του προβλήματος των πλαστικών απορριμμάτων στην Ελλάδα. Είναι πλέον «συνηθισμένο», αλλά και ελπιδοφόρο φαινόμενο στη χώρα μας, να πραγματοποιούνται σε παραλίες εκστρατείες καθαρισμού για να αφαιρεθούν τα πλαστικά απορρίμματα, αλλά και σε πιο προχωρημένο επίπεδο, υποθαλάσσιες επιχειρήσεις από ομάδες δυτών για απομάκρυνση των επικίνδυνων για το περιβάλλον σκουπιδιών. Επιπλέον, οργανώσεις όπως η «Ελλάδα Καθαρή» έχουν ξεκινήσει εκστρατείες ευαισθητοποίησης για την ανάγκη μείωσης της χρήσης πλαστικών αντικειμένων και της ανακύκλωσης των πλαστικών απορριμμάτων. Όλα αυτά, έρχονται να προστεθούν στις πρωτοβουλίες σε κεντρικό επίπεδο -τόσο από την ελληνική κυβέρνηση, όσο και από την ΕΕ – με νόμους και κανονισμούς για τον περιορισμό της χρήσης πλαστικών και την απορρύπανση.
Κλείσιμο
Όχι χωρίς κόστος: Έρευνα (McIlgorm et al.) διαπίστωσε πως το μέσο κόστος απορρύπανσης της ακτογραμμής από πλαστικά σκουπίδια ανέρχεται σε 1.500 δολάρια ανά τόνο (περίπου 1.300€/τόνο).
Και η τεχνολογία έχει αρχίσει να παίζει έναν ρόλο στην αντιμετώπιση του προβλήματος των πλαστικών απορριμμάτων στην Ελλάδα. Εφαρμογές, όπως η «Ανακυκλώνω» επιτρέπουν στους πολίτες να βρουν τον πλησιέστερο κάδο ανακύκλωσης και να μάθουν ποια υλικά μπορούν να ανακυκλωθούν. Η δε τεχνολογία της ανακύκλωσης έχει βελτιωθεί, καθιστώντας δυνατή την επαναχρησιμοποίηση των πλαστικών απορριμμάτων.
Ίσως, με αυτούς τους τρόπους, οι επόμενες γενιές να μη μάθουν ποτέ πόσα πλαστικά πετάξαμε στις ομορφότερες θάλασσες του κόσμου, τις ελληνικές…
